Ik kom terug op mijn antwoord hier boven.
Mijn reden om te leven:
Zozo mijn familie en dan voornamelijk mijn oma en opa. Als hun er niet waren geweest was ik er niet meer. Ik kan hun het verdriet niet aan doen om nog iemand van wie ze houden te verliezen. Ze zijn al een zoon verloren, een kleindochter laat ik ze niet verliezen.
Dan heb je mijn ouders en mijn zus, ik heb het gezien hoe het was dat mijn oom dood ging en ik weet dat als ik dood zou gaan dat het hele gezin in zou storten.
Dan heb ik nog mijn vrienden. Afgelopen jaar heb ik onderscheid kunnen maken tussen wat echt en nep is. Ik heb maar een select groepje mensen over gehouden die ik echt als vrienden durf te beschouwen, hoewel ik weet dat bij sommige de vriendschap helaas ook niet lang meer gaat duren.
Daarnaast heb ik nog mensen die van me houden. Want ook dat heb ik het afgelopen jaar gemerkt. Er zijn mensen die echt van me houden. En dat zijn de mensen waarvoor ik leef. Die mensen geven mij kracht om elk gevecht aan te gaan.
"Ignite, my love. Ignite."