Ik ben ook de oudste.
Ik ben heel erg beschermend opgevoed en mocht niks, maar nu mag ik veel meer omdat ze weten dat ik zelfstandig ben en alles wel goed kan oplossen voor mezelf; ik heb gewoon nooit hulp nodig.
Uitgaan wil ik sowieso niet, niets voor mij, ik zou er niet eens aan denken en eigenlijk krijg ik nooit ergens de schuld van als ik er niks mee te maken heb? Mijn ouders vertrouwen mij bij elk woord dat ik zeg en mijn zusje van 11 moet evenveel doen als ik.
Ik heb niks te klagen over de band met mijn moeder. (:
''There is no hell, no heaven either. This world is what we make of it.''