Ik voel me zo, zo leeg nu.
Ik zit net een heel verhaal te vertellen tegen B (Mijn vriend.)van dat ik depressief ben en niet snap wat hij mooi aan mij vind, zegt hij van: Ik vind je mooi van de binnenkant.
Ofterwijl: Je bent inderdaad niet knap, maar je karakter is mooi.
Dat maakt me nog niet zo veel uit, maar daarna begin ik te vertellen hoe ik me dagelijks voel al 3 jaar ofzo: Ik voel me leeg, ik hoor schreeuwen in mijn hoofd, heb pijn overal en ben depressief en denk regelmatig over zelfmoord.
Zegt hij dood gewoon: Dan kan ik je niet verder helpen.
En de vorige keer werd hij boos en zei hij zomaar zonder dat ik iets had gedaan van 'Ik maak het uit met je.' midden in een winkel, ik voel me nu zo.. zo leeg en weet echt niet wat ik moet doen.
En ik moet vandaag persee bij hem gaan logeren omdat we morgen gaan verhuizen en de verhuizers om 10 uur al op de stoep staan, ook weer zoiets, de vorige keer ging ik een weekje bij hem logeren iedere keer lag hij aan de andere kant van het bed.
Op een gegeven moment zei ik van: 'Kom bij me liggen.' zegt hij geirriteerd van: 'Ja als mijn arm pijn gaat doen is het jouw schuld!' een paar minuten later, hij slaapt nog niet en gaat weer aan de andere kant liggen..
Dit is echt verschrikkelijk.
“There is no heaven, there is no hell, except here on Earth.” - Anton LaVey.
