Maar goed, naast hem had ik een hele goede vriend (18) waar ik alles bij kwijt kon. Ik begon een beetje andere gevoelens voor hem te krijgen maar ik drukte ze weg omdat ik toen nog met die andere gast was. Dat was dus over en nja op een feestje 2 weken na die breakup zoende ik met die vriend. Heel onverwacht, we namen gewoon afscheid zoals normaal, knuffel enzo en ineens zoende we elkaar... Die week erna (is nu een week geleden) spraken we 3 keer af. Het voelde zo goed echt, ik voelde me weer fijn en met ieder kusje en knuffel dat hij me gaf vergat ik die andere gast en nja ik voelde me zo fijn bij hem!
Daarna zocht ik steeds contact maar antwoordde hij niet of hij had geen tijd voor me. Dus gisteren vroeg ik aan hem "Heb je wel tijd voor een vriendin/relatie?" En zijn antwoord was glashard nee. Gewoon "Nee geen tijd voor." Toen brak ik serieus, echt ik had het niet meer. Eerst me het gevoel geven dat alles goed komt en dat wij samen zouden zijn en dan daarna gewoon geen tijd hebben. Als hij dat van te voren had aangegeven dan had ik er niet eens aan begonnen...
Ik weet dat deze twee dingen vrij kort op elkaar waren, dat doet nu dus ook zo'n pijn, ik begin me af te vragen wat ik toch steeds fout doe aan gezien geen enkel relatie bij mij wil werken... En je kunt me nu dus letterlijk opvegen, ik voel me nogal gebroken namelijk.
[ bericht aangepast op 8 juli 2011 - 21:48 ]
-