Meeeh, alweer gezeik van mij. Dat jullie langzamerhand niet gek van mij worden. Maar lief dat jullie dit willen lezen.
Nouja het is opzich vrij simpel. Ik ben al 5 jaar alleen (dus vanaf het begin van de middelbare tot nu) en ik word er zo tering onzeker van. Ik zie liefde bloeien en liefde vergaan. Harten die worden opgehemelt en kapot worden getrapt. Ik zie mensen hand in hand lopen en ruzie maken. En daar tussen in sta ik. Ik die nog nooit een meisje heeft gezoent, nog nooit een echte relatie heeft gehad. Die die altijd de goede vriend was en dat waarschijnlijk altijd zal blijven. Ik ben er waarschijnlijk niet voor gemaakt om een vriendin te hebben. Zoveel gebroken harten heb ik al gehad in al die jaren. Of ze wouden me niet kwijt of ze konden me niet aan en zo zou ik uren verder kunnen gaan, maar daar heb ik echt geen zin in. Ook als er iets gebeurd dan is het "ach het is mitchell maar". Aan de ene kant is het fijn, maar aan de andere kant laat het wel zien dat ik gewoon de beste vriend ben en blijf. Liefde is mij niet gegunt. En ik weet vrienden zijn beter en blijven beter, maar ze kunnen niet alles wegnemen. Er zijn altijd iets missen, iemand die naast je staat met haar hart. En die leegte kan geen enkele vriend invullen. Ik wil het gewoon een keer meemaken, het hele parcour. Van verliefheid tot de ruzie waardoor het uit gaat. Ik wil weten hoe het is, hoe het voelt. Ik word hier gewoon zo onzeker van. Wat is er mis met mij? Ben ik niet mooi genoeg of ben ik te apart? Moet ik me misschien toch aanpassen om bij de normalen te horen? Waarom veracht je me uberhaupt? Zover ik weet ben ik toch echt een jongen die een goed vriendje zou zijn. Ik luister naar je, praat met je, gooi alles aan de kant voor je, ik zou echt alles voor je doen om je te helpen. Maar waarom ziet niemand dat in? Waarom is het zo moeilijk om even je ogen open te doen en om te kijken.
Ach, wat maakt het allemaal uit, ik ben en zal alleen blijven...
P.s. Als je wilt reageren met: "Er is vast wel iemand voor jou" of "Op elk potje past een deksel" dan laat het gewoon. Dat heb ik zovaak gehoord en ik geloof er niet meer in
P.s.s. Als jullie denken dat ik hiermee een vriendin wil krijgen dan flikker alsjeblieft op, dankje.
EDIT:
En weetje wat nog wel het ergste is. Ik heb al mijn emoties weer terug behalve liefde omdat die terwijl ik emotieloos was nog een keer kapot is gemaakt (gebroken hart). Ik ben bang dat die niet zo snel meer terug komt... En dat is zo kut, neem bijvoorbeeld vandaag. Ik was heerlijk aan het chillen met 2 vriendinnen van me, de ene lag lekker bij mij in de armen. Met beide lopen knuffelen, maar pas als je weg gaat realiseer je je dat je er niks van voelde. Dat je het deed omdat je het gewend bent en niet omdat het zo fijn voelt. En dat is erger dan wat dan ook...
Ik voel niks op relatieniveau voor hun. Tis meer dat ik ook de lucht kan gaan knuffelen, want dat maakt voor mij geen verschil. Ik merk het verschil niet, geen glimlach ofzo helemaal niks
MEGA EDIT:
Nikki, als ik toen je post goed had gelezen had ik al zoveel eerder ingezien dat je van me houdt. Wat was ik blind..
[ bericht aangepast op 8 dec 2011 - 10:36 ]
I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.
-
