• Ik ben dus van plan om een nieuwe storie te maken.
    Ik heb al een idee in mijn hoofd, en ik denk wel dat het leuk is om met verschillende mensen uit te werken.
    Ik zoek zo'n 6 mensen die samen willen schrijven.
    Het is een storie met onbekende personen.

    Een korte uitleg over het idee:

    7 meisjes leren elkaar kennen in een instelling waar mensen van hun verslaving/angst af komen.
    Alle 7 hebben ze een andere verslaving/angst.
    De eerste is drugsverslaafd -> personage van Tranquillity
    De tweede heeft een drankprobleem -> personage van Marrow
    De derde heeft een seksverslaving -> personage van SasXMusic
    De vierde is verslaafd aan afvallen -> personage van Atmosphere
    De vijfde heeft een eetverslaving -> personage van Crusoe
    De zesde heeft smetvrees -> mijn personage
    De zevende is verslaafd aan medicijnen-> personage van Lovelyxxx


    Alle 7, hebben ze ongeveer de zelfde leeftijd.
    Ze hebben allemaal een ander karakter, maar hebben toch 1 ing gemeen.
    Ze willen ontsnappen uit de instelling, wat op een nacht ook lukt.
    Doordat ze een verslaving of angst hebben, komen ze soms wel in komische situaties.
    In de loop van het verhaal, groeien ze dichter naar elkaar toe en worden de beste vriendinnen.
    En het belangrijkste, ze krijgen het voor elkaar om zonder hulp van de instelling van hun problemen af te komen.


    Als het idee je wat lijkt, gelieve dan wat informatie in te vullen.
    Ik zal je wel iets laten weten als je een van de 6 schrijvers bent.

    Naam:
    Vaak online:
    Leefttijd:
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd):
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm):
    Waarom wil je meedoen:
    Extra:
    Stukje tekst:



    Ik zal zien wanneer ik iets laat weten, aangezien ik vanaf vandaag tot zondag niet thuis ben.



    Ok, de mensen die een rol hebben, zijn bekend.
    Ik zoek dus niemand meer :)

    [ bericht aangepast op 1 juli 2011 - 10:49 ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Ik wil wel meeschrijven (: & zou 't liefst nr 4 doen,


    Naam: Vanity
    Vaak online: héel vaak (:
    Leeftijd: 16
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd): verleden tijd
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm): ik vorm
    Waarom wil je meedoen: lijkt me wel leuk (:
    Extra:

    Stukje tekst? (:

    Ik liep naar de spiegel en keek even naar mezelf, onbewust vielen tranen over mijn wangen. Waarom was ik zo lelijk, waarom zou ik altijd zo lelijk blijven. Ik wilde minder, véél minder.
    Ik moest gewoon strenger zijn voor mezelf voortaan.
    Minder eten, nog minder.Ik vulde een glas met water en net voor ik een slok wilde nemen stopte ik mezelf. Zouden er calorieën in water zitten?
    Dat moest wel, dáárom viel ik niks af.
    Mijn lichaam hield vocht vast.
    Kutlichaam.
    Ik stompte mezelf in mijn buik.
    ''Ik geef je geen vocht meer om vast te houden.'' fluisterde ik zacht, terwijl ik weer een blik op de spiegel wierp.
    ''Dun, zal ik worden. Dun.''.

    [ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 12:19 ]

    Naam:maartje
    Vaak online:jep
    Leefttijd:14
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd):ligt eraan xD,zeg maar wat je wil, ik kan het allebei.
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm):Meervoudig, alle personages die er in voor komen.
    Waarom wil je meedoen:Omdat ik eens aan een goede story wil beginnen:D
    Extra:Ik wil het liefste die doen van seksverslaving, ik heb wel een goed ideetje.

    P.s Mijn interpunctie is gewoon goed.


    Where words fail, music speaks

    soRADIANT schreef:
    Naam:maartje
    Vaak online:jep
    Leefttijd:14
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd):ligt eraan xD,zeg maar wat je wil, ik kan het allebei.
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm):Meervoudig, alle personages die er in voor komen.
    Waarom wil je meedoen:Omdat ik eens aan een goede story wil beginnen:D
    Extra:Ik wil het liefste die doen van seksverslaving, ik heb wel een goed ideetje.

    P.s Mijn interpunctie is gewoon goed.

    Kan je eens een stukje tekst opsturen?
    Zodat ik weet wat je kan? :)
    Liefst in de verlede tijd


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Naam: Lisa
    Vaak online: Vaak
    Leefttijd: 18
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd): Ik gebruik beide tijden wel, hangt er vanaf hoe het verhaal evolueert.
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm): Meestal ik-vorm
    Waarom wil je meedoen: Het lijkt me leuk om met meerdere aan een verhaal te schrijven en ook het verhaal zelf spreekt me wel aan.
    Extra: /
    Stukje tekst:

    Het was een koude morgen aan het einde van de maand September. Vogels trokken al naar het zuiden en ook de bladeren van de bomen begonnen stilaan naar beneden te dwarrelen, waar ze een driekleurig bladerdek vormden. Ik staarde door het raam en liet mijn ogen over de prachtige natuur glijden. Wat miste ik die zomermaanden wanneer de zon hoog aan de hemel stond en nog zijn warmte uitstraalde. Maar die tijden waren voorbij en zo ook waren de mooie momenten, die ik ooit met hem had beleefd, langzaam aan verdwenen. Iets wat ooit zo mooi was begonnen, was verdwenen als sneeuw voor de zon.

    [ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 16:00 ]


    Stop being afraid of what could go wrong and start being positive about what could go right

    OffTheRecord schreef:
    (...)
    Kan je eens een stukje tekst opsturen?
    Zodat ik weet wat je kan? :)
    Liefst in de verlede tijd
    Dit is van mijn eigen verhaal:

    “Kom.” Zegt Dawn. “Denk je echt dat dit gaat werken?” vraagt Lana. “Ja ik denk het wel.” Zegt Dawn terug. Lana ziet dat Sara voorbij loopt, “ Haha!, een sorry poster?, wat denkt ze wel niet?” Sara loopt lachend verder. Dan ziet ze Demi langslopen en die zegt: “ Dit meen je niet?, een poster om sorry te zeggen?, wat laf!, Nu heeft ze het helemaal verpest voor zichzelf.” Lana kijkt teleurgesteld en zegt: “Dawn, volgens mij hebben we het alleen maar erger gemaakt.” Dawn kijkt haar getreurd aan en vraagt: “ Ben je boos?”. “Nee hoor,ik vond het wel fijn dat je me wou helpen, Anders kom een keertje bij me thuis een film kijken ofzo.” Zegt Lana met een glimlach. “ Doe ik zeker.” Zegt Dawn met een glimlach, “Maar nu moet ik echt gaan, doei!” roept Dawn haar na als ze al halverwege om het hoekje is. “ Wat is Dawn toch eigenlijk een lieve meid.” Denkt Lana ineens. Ze loopt naar de poster toe en haalt hem van de muur, en weer hoorde ze gesmoes achter haar rug om. Ze kijkt naar achteren en ziet haar beste vriendin haar uitlachen. “Waarom lach je me uit?” vraagt Lana aan haar beste vriendin. “ Ik dacht dat ik misschien nog wel met je om kon gaan, maar nu je die poster opgehangen hebt durf ik me niet eens meer naast je te vertonen, je zoekt maar een andere vriendin, Tenminste, als je er nog eentje kan krijgen.” Zegt Lisa lachend naar haar vriendinnen. “Ok,maar dan hoef je ook niet straks terug te komen bij mij als jouw ‘nieuwe vrienden’ je laten zitten. “Het zal wel.” Hoort ze Lisa nog roepen terwijl ze wegloopt.




    en nu een stukje verleden tijd;d:

    Ik zag dat er iets aan de hand was, Merel deed anders nooit zo. Toch liet ik me mee sleuren, het deed best pijn, hoe merel met me om ging. Nooit heeft ze zo bitchy tegen me gedaan. "Zo, Lana, eigenlijk hea, moet ik je wat vertellen." zegt Merel glimlachend. "Wat dan?, vertel het me dan?!". "Nou, ik wil niet langer je vriendin zijn, ik heb over je gehoord dat je ingebroken hebt op mijn msn en je als een slet hebt gedragen, en je deed alsof ik het allemaal zei." zegt ze. Ik kon zien dat ze het terplekken verzon, ze aarzelde de hele tijd en ze twijfelde. "Je verzint het!, ik weet dat je liegt, en ok dan, ik hoef geen vriendin meer met je te zijn." zegt Lana kwaad.


    nja, als ik er beter voor ga zitten dan kan ik het nog wel mooier schrijven xD

    [ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 13:48 ]


    Where words fail, music speaks

    Ik wil wel meedoen. :3

    Naam: Charona
    Vaak online: Heel vaak
    Leeftijd: 13
    Schrijfstijl: Verleden tijd
    Schrijfstijl 2: Het liefst de ik-vorm
    Waarom wil ik meedoen: Het lijkt me leuk samen te schrijven en ik vind het gewoon een origineel idee.
    Extra:
    Stukje tekst:

    Het is wel een beetje lang, ik had dit ergens al opgeslagen, dus vandaar.
    Ik zou de zevende wel willen doen. :3

    Ik ben nu twee jaar verder. Twee verdomde jaren, waarin ik niet eens wist wat me te wachten stond. Hoe moeilijk het ook voor je is om in mijn huid te kunnen kruipen, ik zal je het zo makkelijk mogelijk proberen te maken. Het begon dus allemaal twee jaar geleden. Alles ging rustig zijn gangetje. Ik leidde - om het zo maar te zeggen - een luizenleventje. Ik hoefde voor mijn gevoel niks te doen, alles leek wel vanzelf te gaan. Er ontbrak niets aan mijn leven. Ondanks dat mijn moeder al op mijn vijfde was overleden, kon ik het altijd nog prima vinden met mijn vader. Ja, mijn vader, die onlangs al ongeveer drie jaar in de cel had gezeten, wegens bezit van drugs. Nu is hij inmiddels al vrijgekomen, maar dat terzijde. Soms hadden we nog wel een paar woordenwisselingen, die bijna uitliepen tot huiselijk geweld. Achja, dingen kun je niet voorspellen in het leven. Ze gebeuren gewoon, er is geen ontkomen aan. Maar goed. In het begin liep alles op rolletjes, we konden het goed vinden met elkaar, er waren geen problemen. Ik mocht gewoon het huis uit wanneer ik wilde. Ik was toen al zestien, hield me alleen bezig met sleutelen aan auto's, motorfietsen en dat soort dingen. Jongensdingen, zo noemen ze het tegenwoordig. Mijn vader, die... Eigenlijk wist ik niet zo goed waar hij zich mee bezighield. Ik leek wel alleen bezig te zijn met mezelf en wat ik aan het doen was. Ik stond er eigenlijk nooit bij stil wat hij zou gaan uitspoken, nadat hij drie jaar in de bak heeft gezeten. Ik heb me er eigenlijk ook nooit echt mee bezig gehouden. Tot op een dag ik thuis kwam. Ik liep de trap op en zag hem daar bewusteloos liggen op de grond. Ik raakte in paniek, wist niet wat ik moest doen. Hij lag daar maar, onbeweeglijk. Hij had rode striemen op zijn gezicht, het was gewoon... Schokkend, schokkend om te zien. Nadat ik een paar seconden, zo stijf als een hark had zitten toekijken, drong het pas bij me door. Hij had een briefje in zijn handen. Het leek wel op een stuk perkament. Er zaten rode bloedvlekken op en was helemaal verkreukeld. Ik griste toen vlug het briefje uit zijn handen en mijn ogen gleden over de sierlijk geschreven letters. Dat was het keerpunt in mijn leven. Ik besefte toen dat ik zestien jaar lang in een groot leugen had geleefd.

    [ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 13:50 ]


    "I'm a loser, that means I've been lost before."

    Nog mensen gezocht :)


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Naam: Sevda
    Vaak online:Té vaak :'D
    Leefttijd: 12
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd): Ik kan beiden
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm): Als het kan Ik-vorm
    Waarom wil je meedoen: Schrijven is mijn favoriete bezigheid :'D
    Extra: Ik heb ook als account GrasSprietje, daar staan mijn oude stories op -slaan nergens op- en mijn SA's -die zijn wel beter-
    Stukje tekst: Ik heb niet zo héél veel tijd nu, maar toch wil ik best graag meedoen, ik heb maar even een willekeurig stukje uit mijn story genomen :'D

    Iedereen lijkt op zijn kamer te zitten, ik heb Tom en Georg ook al een tijdje niet meer gehoord. Ik loop terug naar Cynthia’s kamer, ik wil weten hoe het met haar gaat. Ik hoor een zacht, geluid uit haar kamer horen, en wacht even voordat ik op de deur klop.
    ‘Ich bin hier,’ zingt ze zachtjes. Haar stem klinkt hoog, puur. De woorden die uit haar keel komen, zingt ze met een Duits accent, dat ze voorzichtig over probeert te brengen.
    ‘Hinter dir,’ gaat ze verder, dit maal iets harder, en haar stem klinkt nog puurder. Het is een helder, prachtig, hoog geluid, met een vrouwelijke uitstraling. De noten die ze zingt, zijn compleet nieuw voor me.
    ‘Geisterfahrer, ich komm mit.’ De tekst… Ik herken de tekst. Alleen de toonhoogtes, zijn compleet anders.
    ‘Auf deinem letzten stack,’ klinkt er uit de kamer, dit maal op een nog hoger volume. Ik kan iedere noot nu onderscheiden, door haar sterke stem. Vanachter de deur, wacht ik op de rest van het lied. Maar ze is gestopt.
    ‘Kass mich jetzt,’ ga ik alsnog door, ook héél zachtjes. Diep vanbinnen, probeer ik iedere zuivere noot die zij zonet zong, te overtreffen. Ik weet niet of het een doel is, of mijn manier om stiekem indruk op haar te maken, maar ik wil het gewoon.
    ‘Im gegenlicht, wie’n geisterfahrer.’ Ieder woord komt vanzelf mijn keel uit.
    ‘Such ich dich, die nacht ist kalt,’ zingt ze verder, deze keer op vol volume. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht.
    ‘Ich bin allein,’ zingen we tegelijkertijd verder, maar ieder met zijn eigen toonhoogtes, ‘wie’n geisterfahrer, um endlich bei dir zu sein.’ De deur word geopend en Cynthia verschijnt lachend in de deuropening.
    ‘Tokio Hotel had toch vakantie,’ lacht ze lief.
    ‘Privé optreden,’ zeg ik kalm. Cynthia laat me op één of andere manier, me op mijn gemak voelen, terwijl ze me eerst alleen maar stress bezorgde. Ik had verder moeten kijken, Cynthia, is héél, héél lief. Ik had niet zomaar mogen oordelen. Ik hoop dat ze het niet te veel heeft gemerkt.
    ‘Georg, had gelijk. Sinds jij er bent, gaat alles fout. Maar ik vind het stiekem wel leuk, om alles zo anders te zien gaan,’ zeg ik met een glimlach. Cynthia straalt oprecht geluk uit. Ik ben blij haar zo te zien, ze is zo lief, aardig. Ik vind haar bijzonder en mentaal erg sterk. Diep vanbinnen, heb ik echt respect voor haar. Ondanks alles, wat haar hier tegen zit, geeft ze niet op en blijft ze vriendelijk. Ze probeert het positieve altijd in zicht te houden en het negatieve aan de kant te schuiven. Alsof ze gelooft, dat in ieder mens iets goeds zit. Ik kan Georg niet begrijpen, echt niet.


    Let it come and let it be

    mij maakt het niet uit welk persoon ik krijg maar het liefste niet sexverslaafd/


    Naam: Sarita
    Vaak online: te vaak
    Leefttijd: 13
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd): verleden
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm): Ik vorm
    Waarom wil je meedoen: Omdat ik schrijven leuk vind en met meer mensen schrijven nog leuker is.
    Extra: nothing
    Stukje tekst:
    Dean zat met zijn rug naar mij toe. Zijn hoofd was voorover gebogen en ik zag zijn schouders af en toe omhoog schokken. Ik deed voorzichtig een stap dichterbij, een takje brak onder mijn voeten maar hij verroerde zich niet.
    Ik liep stapje bij stapje naar hem toe en ging uiteindelijk naast hem zitten. Dean keek op, tranen glommen in zijn ogen.
    'Wil je alleen zijn?' vroeg ik. Dean schudde zijn hoofd en daarom bleef ik zitten. Ik wist niks te zeggen en staarde, net zoals Dean, alleen maar voor me uit.
    'Ik snap het niet,' zei Dean na een tijdje zwijgen. 'Ik snap niet waarom ze er niet meer is.' Ik zei niks, ik wist niks te zeggen. Ik was bang dat als ik iets zei dat het verkeerd zou vallen.
    'Ze kan niet weg zijn. Het kan niet.' Dean probeerde zich groot te houden, maar ik zag dat hij van binnen brak.
    'Ik... ik snap het ook niet,' gaf ik toe. Dean keek verbaasd op toen ik dat zei. Ik ging rustig verder. 'Maar ik snap wel, dat dit een rede had.'

    [ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 16:35 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Naam: Nikki
    Vaak online: Jep.
    Leeftijd: 14
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd): Verleden tijd & tegenwoordige tijd. (:
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm): Ik-vorm.
    Waarom wil je meedoen: Lijkt me gaaf!
    Extra: I dont know, whaha.
    Stukje tekst:

    Part van mijn story.
    Ik lag in het gras, mijn gezicht was de kant van de hemel opgericht. Het zonnetje boven me scheen vredig en verwarmde mijn lichaam. Ik dacht na, eigenlijk zoals altijd. Stiekem vergat ik wel eens waarover het ging en moest ik het onderwerp met moeite terughalen. Maar op dit moment was ik helder, ik voelde me anders. Het voelde als een andere dag, er zou iets gebeuren. Mogelijk wat fijns, mogelijk wat minder fijns. Ik vreesde het ergste, maar bleef toch positief. Dat is waar het leven om draaide, vond mijn moeder. Blijf positief en alles komt goed. De laatste tijd voelde ik me anders, ik voelde me een ander persoon. Nooit vond iemand me anders omdat ik blind ben, daar draaide het ook niet om volgens mij. Het ging om een gedachte, een ander gevoel. Een andere dan normaal. Er suisde een fijn zomerbriesje langs mijn gezicht af, ik genoot oprecht. Tot ik het ontzettend warm kreeg en ik gelijk opsprong. Het gevoel was er weer, het vreemde gevoel wat me anders maakte. Het gras onder me knarste door een aantal blaadjes, ik wist dat ik dat niet was. Ik kreeg het angstvallig benauwd en begon sneller adem te halen. Grey. Doordat ik niet kon zien wie er voor me stond, trok ik een raar gezicht, alsof ik het toch hard probeerde. Zonder enig resultaat natuurlijk. Grey. Het voelde alsof mijn lichaam zijn best deed niet uit elkaar te klappen, van hitte. Of van gevoel. Ik wist het niet. Ik wist wel dat de persoon nog steeds voor me stond, als het in ieder geval een persoon was. Ik kreeg een diepe frons tussen mijn wenkbrauwen en duwde mijn ogen tot spleetjes. Misschien dacht de persoon dat ik wel kon zien en hem boos aankeek. Grey. ‘boe,’ ik verschoot en haalde uit met mijn vuist, ik raakte een gezicht. Een tere mensenhuid, die onder mijn vuist wegschoot. Ik nam aan dat de persoon op de grond lag, met zijn of haar handen tegen de kaak geduwd. Tegen de kaak omdat deze pijn deed, behoorlijk. Ik haalde uit, zoals ik eigenlijk nooit gedaan had. Grey. ‘Waarom deed je dat, man?’ Vroeg een gebroken stem, ik herkende de stem. Ik herkende hem uit duizenden. Mijn beste vriend, ik sloeg hem. Hard. Eigenlijk was het zijn eigen schuld, hij had me niet moeten besluipen, vooral niet als ik nadenk. Ik wachtte even voordat ik antwoord gaf, ik wist wat Grey nu zou doen. ‘Klootzak,’ grinnikte Grey, zoals ik al verwachtte. Ik haal mijn schouders glimlachend op, vervolgens stak ik mijn hand naar mijn beste vriend uit. Hij neemt hem aan en trekt me naast hem op de grond.


    Mocht ik uitgekozen worden, stuur dan even berichtje, please?

    [ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 16:12 ]


    Smile and live.

    Naam: Dunya
    Vaak online: Ja, bijna iedere dag
    Leefttijd: 17
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd): Tegenwoordige tijd, maar ook verleden
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm): Alle, bij net waar ik zin in hen
    Waarom wil je meedoen: Omdat het me eigenlijk wel een heel leuk verhaal maar ook een heel moeilijk in elkaar te laten overlopen verhaal is.
    Extra: In de weekenden ben ik vaak niet thuis. Werk vriendje en verjaardagen -.-"
    Stukje tekst:

    Zij had een probleem, niet een, niet twee. Te veel, zij wou niet meer, echt niet. Maar toch greep zij steeds weer naar de pillen. De blauwe de groene, misschien komt het zelfs zo ver dat zij aan de morfine zou gaan. Haar vrienden gingen weg. Zij konden het niet meer aan zien. ze ging er aan kapot, zo als zij dat noemde. Ze trok zich er niets van aan en ging gewoon door. Met de gedachte, dit is mijn laatste. Dit is mijn laatste... Dit is mijn laatste... Weer slikt zij een pil, de tiende van die dag. Het zal haar lukken... Ooit. Maar die dag moet nog komen. Een meisje die alleen maar kan denken aan muziek. Die niet eens aan de pillen wou. Ze zijn zo mooi, ze zijn goed voor je. Ze geven je een kick. Ze zal er beter door gaan spelen. Dit alleen maken Dunya nu. Verslaafd aan medicijnen, verslaafd aan muziek. Hoewel dat niet ernstig is. Een klein en verslaafd meisje dat zich nooit zal kunnen uiten met haar talent. De gitaar, haar stem. Haar oude band, die uit elkaar is.

    [ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 16:30 ]


    Love sheds light one the darkest of times

    Naam:SasXMusic(Saskia)
    Vaak online: vaak
    Leefttijd: 16
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd):VT
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm):Ik-vorm
    Waarom wil je meedoen: Leuk me leuk om weer is een uitdaging te hebben en iets wat gwn blijft rollen, niet dat het vast loopt, zoals nu met mn eigen verhalen ;) Gewoon weer is wat neiuws!
    Extra: huu... De 3e leuk me wel grappig om te doen xD of de 5e :)
    Stukje tekst:
    Sommige mensen vinden mij een bitch, andere een slet. Sommige vinden mij een 'geil wijf' en andere mensen kijken tegen me op. Tja, meningen verschillen. Daar kon ik ook niets aan doen. Je zou het een verslaving kunnen noemen. Ik moest het gewoon minstens 3 keer per week doen. Daarna voelde ik me gewoon weer goed. Mijn eerste was mijn stiefbroer,Xander, op mijn 13e was dat. Ik had in eerste instantie zo staan tegen stribbelen, en ik was ook gewoon zo'n braaf meisje. Daarna? Ik vond het niet meer vreselijk en ik haatte het hele brave gedoe. Ik genoot er van. Het gebeurde steeds vaker, het werd wilder en dat gebeurde ook in mijn gewone leven. Mijn kleding werd gewaagder, ik ging vaker stappen. Ik was te snel bezopen en iedere keer deed ik het wel ergens met een of andere boy. En de plaats? dat maakte me niet eens wat uit. Ik moest gewoon aan mijn trekken komen. Het ging van kwaad naar erger. Ik was uit huis gezet, en zat nu in een huis voor moeilijk opvoedbare jongeren. Ik zat er niet alleen. Xander was net zo hard uit huis gekickt. onze ouders waren dan wel weer gescheidde, wij niet. Bonnie en Clyde was onze bijnaam geworden. En ondanks dat ik alles plat neukte, bleef hij bij me. Hij vond het wel oke, hij neukte ook alles dat los en vast zat, dus tja, weinig verschil. Heerlijk, al die vrijheid.

    of dit:

    Eten? Ik deed niet anders. Als ik verdrietig, eenzaam, gelukkig, vrolijk, verveeld, en ga zo maar door. Ik at altijd. En toch was ik niet overdreven dik, wat een enorm wonder was, of nee, eigenlijk niet. Ik had een of andere ziekte, te snelle stofwisseling ofzo. Ik was door mijn eetverslaving vaak het pispaaltje. Maar ik kon er niets aan doen. Ik moest en zal eten. Veel vrienden had ik niet, nooit gehad ook, maar de vrienden die ik had, zijn de meest geweldige mensen die ik ken!. De meeste mensen bleven vaak uit mijn buurt, omdat ze zelf niet gepest wilde worden. Ik begreep ze wel, ik zou hetzelfde gedaan hebben als ik hun was. Ondanks dat ik niet aankwam, zag ik er wel slecht uit. Dikke wallen, een witte huid, en ik zweette snel, en daardoor stonk ik vaak. Ik had daarom altijd deo mee en tegen het eten kauwgom. De deo hielp, de kauwgom niet. Die zorgde er alleen voor dat ik tijdens de lessen niets anders at, maar in de pauzes at ik dan weer super veel. Ergens vond ik het wel grappig, maar ik vond het vooral vervelend en er was al vanalles geprobeerd, maar niets leek te helpen.

    Hope you like it (A)


    ~ You're original, cannot be replaced ~

    nog mensjes? (A)


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Nog 3 mensen gezocht :)


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Naam:Sleutelbloem aka STerre
    Vaak online:vaak, maar kga 29 Juli 3 weken naar Frankrijk
    Leefttijd:13
    Schrijfstijl (verleden tijd, tegenwoordige tijd):Tegenwoordige tijd
    Schrijfstijl 2 (ik vorm,zij vorm):allebei, ik doe liever zij
    Waarom wil je meedoen:Omdat het me ontettend leuk lijkt en ikhet een leuk idee vind
    Extra:Ik ben vaak online en schrijf super graag, ook dicht ik
    Stukje tekst:Ik heb nu geen tijd om iets te schrijven, maar dit heb ik gister geschreven
    Met tranen in haar ogen kijkt ze naar het hoopje mens dat in een hoek van de kamer ligt. Opeens weet ze dat ze weg moet, zo snel mogelijk. Anders staat haar hetzelfde lot te wachten. Nog voordat ze dat heeft bedacht rent ze naar boven. Ze pakt een rugzak en gooit er snel wat kleren in. Haar portomonee, mobiel , toilettas. Zo snel als ze kan rent ze naar beneden. Daar staat haar vader te wachten. Van angst begint ze te schreeuwen. Haar vader wordt afgeleid, ze pakt haar kans. Ze schiet langs hem heen, de deur open en weg is ze. Ze rent, ze rent voor haar leven. Ze rent totdat ze niet meer kan. Huilend valt ze neer in het gras. Ze kan niet geloven wat er net is gebeurd. Haar zusje, haar kleine zusje is dood. Haar vader, haar eigen vader, heeft haar vermoord. Als ze niet gevlucht zou zijn zou zij ook dood zijn gegaan. Zolang ze zich kan herinneren worden haar zusje en zij geslagen door hun vader, het begon toen hun moeder overleed. Twee dagen naar de geboorte van haar zusje. Sinds die dag worden ze geslagen, misbruikt, mishandeld. Nu zijn ze allebei ontsnapt. Er is alleen één verschil. Zij leeft nog en haar zusje is dood. Met trillende handen pakt ze haar mobiel. Als ze het alarmnummer wil bellen bedenkt ze dat ze het veel beter anoniem kan doen, straks komt haar vader erachter dat zij hem heeft aangegeven. Snel loopt ze naar een telefooncel. Nadat ze wat geld erin heeft gedaan belt ze het alarmnummer. Zodra ze een stem aan de andere kant hoort begint ze te praten "Er is een klein kind vermoord door haar vader in de Bachlaan nummer 13." ratelt ze in de telefoon waarna ze ophangt. Ze begint te lopen. Op weg naar een nieuw leven. Terwijl ze wegloopt, weg van thuis, van het lijk van haar zusje, van degene die ze is stromen de tranen over haar wangen.

    Ik wil het liefst 7 doen


    L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one