Genius schreef:
(...)
Dat zegt mijn moeder ook altijd! ;o
En ze heeft gelijk.
![:Y) :Y)](/images/smilies/fork.gif)
Ik ben mijn hele leven gepest, dus ik pest ook niet. Ik plaag wel, maar als ik merk dat iemand er echt niet meer tegen kan/het te ver gaat houd ik ook heel snel weer op. Als je het gevoel kent, of in kunt denken, waarom zou je het dan doen?
Ik zeg ook nooit grofweg dat ik iets niet vind staan. Misschien vind ik het wel oerlelijk, maar heeft die persoon uren voor de spiegel gestaan en gedacht 'Ja, zo zie ik er echt mooi uit! Zullen ze vast leuk vinden!' - Ik noem maar wat -
Dan kun je het toch niet over je hart verkrijgen om dat zo bot weg te slaan? Zeg dan bijvoorbeeld na een tijdje dat je zelf een andere kleur of iets anders had gekozen, maar breek iemands hart niet zomaar, al ben je nog zo tegen datgene wat ze doen.
Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.