Ik, maar heb het verhaal nog niet geactiveerd aangezien ik daar nog niet uit ben. Dit is een stuk van het eerste hoofdstuk :] Als je dat zou willen reviewen, alvast mijn dank :] Ik heb wel even behoefte aan een objectieve mening.
Titel: Project 10100 (kan gewijzigd worden).
Korte inhoud: Het gaat grofweg over een jongen die solliciteert bij een bedrijf dat beveiligingscamera's maakt. Wat hij niet weet is dat dit een perfecte dekmantel is voor hun ware doel: een machine ontwerpen dat een eind moet maken aan corruptie en dood en verderf zaaien waar de mens voor verantwoordelijk is. Op zich een goede zaak, tot deze machine door een persoon voor iets heel anders wordt gebruikt.
Allemaal redelijk vaag, maar ik wil niet te veel prijsgeven aangezien het nog in de kinderschoenen staat :]
Hoofdstuk 1:
'Ik hoop dat je klaar bent om ons team te assisteren. We hebben dringende nood aan mensen met een goed analytisch oog en ik denk dat jij de juiste man kan zijn voor de job. Wat was je naam ook alweer?' Matthew Johnson staarde naar een asblonde paardenstaart en het geschrijf van de vrouw die voor hem aan het bureau zat begon zo langzamerhand op zijn zenuwen te werken. Waarom niemand in een lab van wetenschappers ooit op het idee kwam om langs de supermarkt te gaan om een gedegen spaarlamp te komen was ook iets waar hij met zijn hersens niet bij kon. Nu hield de vrouw van een geschatte midden dertig op met schrijven, maar nog steeds ging haar interesse meer uit naar het rapport voor haar neus dan naar de nieuwe werknemer. Misschien had ik het toch maar bij websites bouwen moeten laten, schoot er door zijn hoofd heen als hij terugdacht aan zijn net afgeronde opleiding.
Het getik van haar pen op tafel, een peinzend gemompel. Hallo verdomme, ik ben hier ook nog! Nu pas schoot hem te binnen dat ze daadwerkelijk een vraag had gesteld.
'Matthew. Matthew.. Johnson,' antwoordde hij zacht. De pen gleed moeiteloos weer in de schrijfpositie en ze rondde de laatste zinnen op haar rapport af. Gedecideerd legde ze de pen neer en schoof het rapport aan de kant. 'Aangenaam. Elizabeth Hue.' Een lange bleke arm schoof naar voren. Matthew nam de hand aan.
'Goed. Je bent inmiddels bekend met je komende functie, neem ik aan? Mooi. Volg mij.' Wat uit het veld geslagen stond Matthew op en volgde de vrouw. Kordate tante... De gangen waren eng grauw en grijs en hij vroeg zich af of ze hem niet naar de gaskamer leidde in plaats van naar zijn post. Ze stopten bij een klein kantoortje, afgebakend met glas waar niet doorheen te kijken viel. 'Je zal de komende paar dagen samen werken met Richard, aan het eind van de week gaat hij op pensioen. Dan sta je er alleen voor. Hij zal je vertellen wat de bedoeling is, maar echt moeilijk zal het niet zijn. Het is gewoon een kwestie van de schermen in de gaten houden en alarm slaan bij verdachte activiteiten. Je werkdag begint nu. Oh, kan ik je nog een kop koffie aanbieden? Ik ben helemaal vergeten je de weg naar het apparaat te wijzen.' 'Ik eh.. ik ben het al tegengekomen op de heenweg. Hier links en tweede afslag rechts, niet waar?' Bij het wijzen van de weg werd hij gedeprimeerd door die ellendige gangen. Zijn buurmeisje zou haar schilderkunsten hier mooi de vrije loop kunnen geven.
'Klopt. Ook nog een goed gevoel voor richting. Ik denk dat we de juiste man hebben aangenomen.' Op het serieuze gezicht verscheen heel kort een lachje. De ijskoningin ontdooit.
No growth of the heart is ever a waste
CEO
sorry.
