Zacht drukte ze haar perzik gekleurde lippen op die van de blonde jongeman voor haar, wat maakte dat de stroom van woorden abrupt tot een halt deed komen. Woorden waarbij hij niet eens de moeite nam zijn woede daarin te verbergen. Enkele momenten deden haar lippen op die van hem gerust blijven, tot het moment dat hij besefte wat hij haar aandeed. Ze voelde hoe hij vrijwel meteen nadat hij zich dit leek te beseffen, haar met een bruut gebaar van zich afdrukte. In zijn ogen dreef een blik van verafschuwen, gemengd met woede en verwarring. Afschuw omdat ze haar lippen tegen de zijne had geplaatst, verwarring omdat dit gebaar teder was geweest, ondanks dat ze hem niet meer dan minachtte, woede aangezien dit gevoel hiervoor al door zijn bloed had geraasd. Een minachtende, sluwe glimlach vormde zich om haar lippen, terwijl een uitdagende blik in haar ogen dreef. ‘Verder nog iets Malfoy?’
Zal ik hierop verder gaan, met dit gebruikend als Prologue?
[ bericht aangepast op 19 jan 2013 - 20:11 ]
The future is meant for those who are willing to let go of the worst parts of the past.
.