Mayfly schreef: O ja, best wel vaak, soms is het vreselijk. Ik kan dan nergens heen met wat ik voel en het is alsof het hokje op me heen steeds krapper en onduidelijk wordt. Maar als dat gevoel vanwege blijdschap is dan is het werkelijk het meest fijne gevoel ooit.
Ik kan ook nergens naartoe en ik herken hetzelfde als jou. Maar ik heb een dagboek en daar schrijf ik alles in. Echt alles.
It probably had more to do with the hurled bombs, thrown down by humans hiding in the clouds...
oh, dat ken ik. heb er best vaak last van. soms eindigt het ook echt in een huilbui, maar meestal zoek ik naar dingen die het even wat minder erg maken (: