Geluk bij een ongeluk 2 - Uitkomsten

In het ziekenhuis (154 x uitgekomen)

Je deed je ogen open. Het licht was fel en je moest je ogen bij elkaar knijpen om iets te kunnen zien. Je lag in een bed, met witte lakens. Aan je arm zaten allemaal draadjes en slangetjes. Rechts van je stonden apparaten die allemaal geluiden maken. Aan je linkerkant zat een jongen op een stoel naast je bed. Hij had je hand vast en lag te slapen op je arm. Je kon de jongen niet, hij had dreadlocks. Zo ver je wist kon je helemaal geen mensen die dreadlocks hadden. Je was bang want je kon helemaal niks van alles wat in de kamer stond. Je wou de jongen niet wakker maken, maar je wou wel weten waarom je hier was. Je liet langzaam jou hand uit de hand van de jongen glijden. Je trok de elektrode die om je vinger zat er af. De pleister die het infuus op zijn plek hielt peuterde je er voorzichtig af. Je trok voorzichtig het buisje van het infuus uit je arm. Hij bloede hevig en je drukte het witte laken er tegen aan. Je klom uit bed. Je had een witte japon aan met blauwe motiefjes. Toen je de eerste stap had gezet voelde je je beroert en zwak. Bij elke stap die je nam voelde je een bons in je hooft. Je liep door de deur en kwam in een hal met nog feller licht. Je hield je hand omhoog in de richting waar het licht vandaag kwam. Het bloed liep van je pols naar beneden en je japon nam het bloed op en werd rood. Je deed je arm weer naar beneden toen je aan het licht gewend was en het bloed drupte van je vingers op de grond. Je zag 2 jongens in de gang en 1 man ze lagen te slapen. De deur van de kamer tegenover je stond open in het bed tegen over de deuropening lag een jongentje te slapen van ongeveer vier jaar oud. Er langs zaten een man en een jongen te slapen. Opeens schoten de beelden door je hooft van wat er gebeurd was. Je begon in de hal te huilen en zakte in elkaar, de jongen die je hand vast had gehouden had je gehoord en liep de kamer waarin je had gelegen uit jou richting in. Sie müssen liegen, Sie sind noch schwach.(In die richting;)) Hij pakte je bij je arm en trok je weg bij de deur. Er kwamen doktoren en gejogd in jou richting. ‘’Emanuel, alsjeblieft Emanuel,, proestte je er uit. Je voelde sterke armen naar je grijpen maar je verzetten je steeds heftiger, je wou Emanuel in je armen nemen. Je hooft knalde zowat uit elkaar bij het aanzien van Emanuel. De jongen met de dreadlocks ging voor de deur staan en duwde je naar achter. Je gehoorzaamde de jongen, hij keek je streng aan je liep terug naar je bed waar voor je bleef staan. De doktor tilde je op en legde je in bed. Er kwam een vrouw aangelopen in een witte jas. Ze had een glazen flesje in haar hand en een spuitje. ‘’Wat gaat ze doen,, vroeg je. De dokter keek je niet begrijpend aan. ‘’Hallo, ben je doof ofzo wat gaat ze doen,, vroeg je nu met een opgeheven stem. ‘’Einfach,, zei de jongen met de dreadlocks die weer in de stoel ging zitten waar hij ook in zat toen je wakker werd. Je werd rustig van de stem van de jongen. Net zo rustig als zijn ogen waardoor je zo gefascineerd was geweest. Je voelde de prik in je arm en voelde je weer zwaar worden. Alles werd wazig. Je voelde nog dat de jongen je hand pakte en hem begon te strelen. Je werd weer rustig. Je lichaam werd warm en je zicht werd steeds roziger. Je zakte diep in gedachte en maakte het ongeluk in je hooft weer opnieuw mee. Toen je lichaam niet meer warm was en de gedachte weer net zo snel uit je hooft verdwenen als dat ze gekomen waren zag je dat de man die je uit de auto had getild zich bij de jongen had gevoegd. Het was de zelfde man als die net bij Emanuel had gezeten. ‘’Hoe gaat het met je,, zei de man in gebrekkig Nederlands. ‘’Ik voel me net alsof ik te diep in het glaasje heb gekeken,, grapte je. Je voelde je al een stuk beter als net. Nu waren ook de apparaten weg en had je alleen nog een infuus. ‘’Daar heb ik ook wel eens last van,, zei de man en lachte zachtjes mee. ‘’Hoe is Emanuel,, vroeg je uit het niets. ‘’Die was er beter aan toe als jou,, zei de man. ‘’Wat heb ik dan,, vroeg je onzeker. ‘’Niks dodelijks hoor, maar we waren wel ongerust,, zei de man geruststellend. ‘’David,, vroeg je aan de man. ‘’Je vader had minder geluk gehad dan jullie twee,, zei de man en boog zijn hooft. De klap kwam harder aan dan je ooit had gedacht. Wat moest er nu van jou en je broertje terecht komen. Je had verder geen familie als je stiefmoeder. Maar die wou niks meer met je vader en Emanuel te maken hebben. De jongen met de dreadlocks begon in het Duits te praten tegen de man en de man praten terug. ‘’De politie is al geweest en heeft ook al onderzoek gedaan,, zei de man. ‘’Ik weet dat je verder geen familie hebt, maar ik ben berijd je zo lang in huis te nemen als dat nodig is,, zei de man en pakte je hand en kneep er een keer in en liet weer los. Dat gebaar maakte je blij en je glimlachte een keer naar de man en de jongen. ‘’Dit is mijn zoon, Tom,, zei de man trots. Ik ben Elisabeth zei je tegen de jongen en lachte de jongen lachte terug. ‘’Ik ben Gordon,, zei de man. ‘’Nou aangenaam dan,, zei je vrolijk. Er werd zacht op de deur klopt en ging open. Daar stond Emanuel met een knuffel en een jongen met zwart lang haar en een muts op. Emanuel sprong bij jou op met en gaf je een knuffel. De jongen gaf je een hand. ‘’Ich bin Bill,, zei de jongen. ‘’Dat is mijn andere zoon,, zei Gordon. ‘’Aha, o jullie zijn tweeling? Vroeg je. ‘’Ja,, zei Gorden. Bill en Emanuel werden gevolgd door nog meer mensen en al gauw zat de kamer vol. De twee andere jongens, je herkende ze. Dat waren de jongens die de brand hadden geblust. De jongen met half lang bruin haar gaf je ook een hand. ‘’Ich bin Georg,, zei hij. Elisabeth, zei je zachtjes.
‘’Gustav,, riep de andere jongen die Emanuel de kietel dood aan het geven was achter je voeten eind. ‘’Zijn dat vrienden van Tom en Bill,, Vroeg je aan Gordon. ‘’Ja ook, ze zitten in een band. De andere man die nog bij de deur stond gaf je een hand. ‘’Ich bin Nick,, zei de man. Ich bin der Manager. ‘’Dus mijn nieuwe tijdelijke broertjes zijn beroemd,, grapte je. ‘’Ja,, zei Gordon serieus. ‘’Is het geen grapje?,, Vroeg je bezorgd. ‘’Waarom zou ik daar een grapje over maken,, zei Gordon. Je keek naar Emanuel die op het voeteneind van je bed zat met een pyjama aan, fiep in zijn mond en zijn knuffel tegen zijn neus. ‘’Maar zijn veiligheid dan?, nee dat kan echt niet,, zei je er gelijk achteraan. Je boog voorover tilde Emanuel op en planten die naast jou onder de deken stijf tegen jou aan. Tom begreep waar het over ging en praten tegen Gordon. ‘’Tom zegt dat het toch het proberen waard is en als het niet lukt zoeken we een andere oplossing,, Je vond het een goed idee maar deed net alsof je dacht, je keek een keer naar Emanuel en naar Tom. ‘’Alleen proberen dan hé, en dan zien we verder,, zei je. ‘’Goed plan,, zei Gordon. Er kwam een man en een vroeg binnen met witten jassen aan en keken een keer rond in de kamer die vol stond met mensen. De man begon te praten en iedereen ging weg, Gordon tilde Emanuel op. Je krijgt nu een paar onderzoeken, aan hand van het resultaat weten ze wanneer je naar huis mag, hij liep gelijk door naar de deur. Emanuel zwaaide nog en je zwaaide terug. Na de onderzoeken kwam Bill en Gordon weer de kamer in. Goed nieuws zei Gordon. Je mag vanmiddag naar huis.(Het nu 5 uur in de ochtend de dag na het ongeluk;)) Je lachte. ‘’Nu nog even slapen,welterusten,, zei Gordon. ‘’Wacht,, zei je snel. Gordon draaide zich geschrokken om. ‘’Bedankt voor het zorgen van Emanuel,, je keek naar de fiep en de knuffel. ‘’Dat zit wel goed en nu slapen,, zei hij snel.