Vast snel genoeg

~Amy~
'Hey Lia!... Ja, ja, ja, we weten het; je bent ons nog steeds super dankbaar voor je verjaardagscadeau... Ja tuurlijk, maak je geen zorgen het komt helemaal goed...Ja, het is al geregeld, zondag acht November nemen we het vliegtuig naar Zweden. We krijgen zelfs korting omdat we last minute hebben geboekt... Ja I know, how lucky we are!... Ja, ja, je bent super dankbaar...O MY GOD!' riep Jennifer ineens.
Ik schoot gelijk als een raket overeind van de bank en keek haar geschrokken aan. 'Wat is er?' vroeg ik.
Jennifer, die in het midden van de kamer (leunend tegen mijn dure kast!) stond te telefoneren met Lia om haar te laten weten wanneer we weg gingen, keek me met grote ogen aan. 'We moeten nog shoppen!'
Even keek ik haar sprakeloos aan, daarna rolde ik met mijn ogen en liet ik me weer terug in de bank vallen.
'In Zweden is het natuurlijk winter met sneeuw en ijs, en ik heb helemaal geen gepaste kleding daarvoor!'
'Jennifer,' zuchtte ik. 'In Zweden is het ook gewoon herfst maar daar sneeuwt het zelfs in de lente. En wat betreft de kleding heb je gelijk,' voegde ik eraan toe. 'Jou kledingkast hangt helemaal propvol met strandjurkjes, laag uitgesneden topjes, veel te korte rokjes en skinny jeans. En ik denk dat jou kast vol met hakken schoenen ook niet erg van pas komt in de sneeuw.'
Nu was het Jennifers beurt om mij sprakeloos aan te kijken, alleen was het niet om dezelfde reden als ik (ongeloofwaardigheid), maar omdat het even duurde voordat het helemaal bij haar doordrong wat ik had gezegd.
Uiteindelijk schudde ze haar haren over haar schouders en (zoals gewoonlijk) negeerde ze me weer volkomen.
'Ja sorry Lia, dat was Amy. Ze vind het onzin om te gaan shoppen, zoals ik al vermoedde. Ga jij mee?'
Jennifer keek me even zijdelings aan. Ik keek haar even vernietigend aan voordat ik mijn blik weer op de tv richtte.
'Hoezo niet?...Oh oké, dat wist ik niet. Is er echt helemaal niks wat je nog moet hebben?... Oh ja, daar had ik nog niet aan gedacht, ik kan ook wel wat extra diensten draaien?... Oké is goed. Dan zie ik je zondag wel. Ons vliegtuig gaat om zeven uur 's avonds, maar we moeten natuurlijk een uur van tevoren aanwezig zijn. Het leek Amy slim om om vier uur te vertrekken richting schiphol, dan zijn we ruim op tijd en zijn we waarschijnlijk ook net de avondspits voor en staan we met een beetje geluk niet in de file... Is goed, tot dan! Doei!' Jennifer hing op en legde de huistelefoon weg.
'Kan ze niet?' vroeg ik.
'Nee, ze heeft alles al en ze moet nog een heleboel regelen voor de honden nu ze een paar dagen weg gaat met Joris en ons.'
Ik knikte. 'Ik wil best mee,' zei ik na een korte stilte. 'Ik moet nog wel een aantal dingentjes hebben, en de winterkleding van vorig jaar past niet meer of is niet geschikt voor een sledetocht ofzo.'
Jennifer keek gelijk een heel stuk opgewekter. 'Let's go dan!' riep ze, en ze trok gelijk aan mijn arm om me overeind te trekken maar ik stribbelde tegen.
'Ho ho ho, wacht even,' riep ik haastig. 'Ik ga wel eerst een lijstje maken voor wat we nodig hebben en dan ga ik pas.'
'Wanneer ben je daar mee klaar?' vroeg Jennifer beteuterd, terwijl ze mijn arm losliet.
'Dat weet ik niet Jenn, vast snel genoeg.'