Schelden met kanker

Ik las enkele dagen geleden allemaal ‘sterkte’-berichten op een vriendin haar facebook. Meteen wist ik hoe ver het was. Al heel het jaar vocht die vriendin haar vader voor zijn leven. Heel de klas was met haar begaan en ze had genoeg schouders waarop ze kon uithuilen. Wij zijn een hele sociale klas, dat moet ook in een richting dat sociale en technische wetenschappen heet. In het begin van het schooljaar werd geconstateerd dat haar vader slokdarmkanker had. Wanneer ze een kijkoperatie deden, zagen de dokters dat het al te laat was. Het was in een te ver gevorderde stadium. Heel haar wereld stortte in, haar vader was een belangrijk persoon in haar leven.

Een dag later belde school ieder lid van 6 STW op met de mededeling van het overlijden en dat hij begraven ging worden. Ik ga morgen naar de begrafenis en ik was me al een hele tijd aan het afvragen wat ik zou opschrijven op het rouwkaartje. Uiteindelijk is het een hele tekst geworden zodat ik bijna een 2e kaart moest beginnen. Het is moeilijk om woorden te vinden als iemand dood gaat. Als ik dit zo al ervaar, weet ik dat het voor haar 10x zo hard aanvoelt. Uiteindelijk ligt mijn ziel in die tekst. Ik heb zelfs een persoonlijk gedichtje toegevoegd. Een gedicht dat ik schreef toen ik het zelf moeilijk had met het overlijden van mijn oom, longkanker.

Kanker is een gemene en geniepige ziekte. En dat komt dubbel zo hard aan als het niet meer te genezen is. Ik kwam er al achter toen mijn oom aan longkanker overleed, toen een buurvrouw aan borstkanker stierf, toen ik een terminale hond zag met darmkanker en nu weer deze lieve vader met slokdarmkanker. Het is een vaker voorkomende ziekte. Eén van de ziektes waarmee je net niet mag lachen. Een ziekte waarmee je niet mag schelden of iemand dit mag toewensen.

Toch schelden zoveel mensen met kanker. Waar ben je dan mee bezig? Dan ken je de ziekte niet, of in ieder geval niet van dichtbij. Je moet wel harteloos zijn. Kanker is tegenwoordig een stopwoord geworden, normaal. Maar als je ermee scheld, weet je niet wie je ermee kwetst. Mensen die het horen worden gekwetst. Mensen die het horen en zelf terminaal eraan zijn worden gekwetst. Kennissen die kanker hebben worden gekwetst. Zo ook iedereen die ooit gestorven is aan kanker. Je onteerd zowel de doden als de levenden.

Schelden met terminale ziektes kan er bij mij gewoon niet in, zeker niet na zoveel mensen al verloren te zijn aan kanker. Wat vind jij van schelden met deze ziektes of ze als stopwoord gebruiken? Doe jij het soms, al is het maar per ongeluk? Of verafschuw je het?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen