Schelden met kanker
Ik las enkele dagen geleden allemaal ‘sterkte’-berichten op een vriendin haar facebook. Meteen wist ik hoe ver het was. Al heel het jaar vocht die vriendin haar vader voor zijn leven. Heel de klas was met haar begaan en ze had genoeg schouders waarop ze kon uithuilen. Wij zijn een hele sociale klas, dat moet ook in een richting dat sociale en technische wetenschappen heet. In het begin van het schooljaar werd geconstateerd dat haar vader slokdarmkanker had. Wanneer ze een kijkoperatie deden, zagen de dokters dat het al te laat was. Het was in een te ver gevorderde stadium. Heel haar wereld stortte in, haar vader was een belangrijk persoon in haar leven.
Een dag later belde school ieder lid van 6 STW op met de mededeling van het overlijden en dat hij begraven ging worden. Ik ga morgen naar de begrafenis en ik was me al een hele tijd aan het afvragen wat ik zou opschrijven op het rouwkaartje. Uiteindelijk is het een hele tekst geworden zodat ik bijna een 2e kaart moest beginnen. Het is moeilijk om woorden te vinden als iemand dood gaat. Als ik dit zo al ervaar, weet ik dat het voor haar 10x zo hard aanvoelt. Uiteindelijk ligt mijn ziel in die tekst. Ik heb zelfs een persoonlijk gedichtje toegevoegd. Een gedicht dat ik schreef toen ik het zelf moeilijk had met het overlijden van mijn oom, longkanker.
Kanker is een gemene en geniepige ziekte. En dat komt dubbel zo hard aan als het niet meer te genezen is. Ik kwam er al achter toen mijn oom aan longkanker overleed, toen een buurvrouw aan borstkanker stierf, toen ik een terminale hond zag met darmkanker en nu weer deze lieve vader met slokdarmkanker. Het is een vaker voorkomende ziekte. Eén van de ziektes waarmee je net niet mag lachen. Een ziekte waarmee je niet mag schelden of iemand dit mag toewensen.
Toch schelden zoveel mensen met kanker. Waar ben je dan mee bezig? Dan ken je de ziekte niet, of in ieder geval niet van dichtbij. Je moet wel harteloos zijn. Kanker is tegenwoordig een stopwoord geworden, normaal. Maar als je ermee scheld, weet je niet wie je ermee kwetst. Mensen die het horen worden gekwetst. Mensen die het horen en zelf terminaal eraan zijn worden gekwetst. Kennissen die kanker hebben worden gekwetst. Zo ook iedereen die ooit gestorven is aan kanker. Je onteerd zowel de doden als de levenden.
Schelden met terminale ziektes kan er bij mij gewoon niet in, zeker niet na zoveel mensen al verloren te zijn aan kanker. Wat vind jij van schelden met deze ziektes of ze als stopwoord gebruiken? Doe jij het soms, al is het maar per ongeluk? Of verafschuw je het?
Reacties (29)
Ik heb het volgens mij 1x gezegd en toen schrok ik zo van mezelf. Dat had ik echt nooit moeten doen. Het zat zo in me hoofd door alle mensen om me heen die het zeggen. Daar maak ik me niet zo druk meer om, ze moeten het allemaal zelf weten.
1 decennium geledenEen jaar geleden is een goede vriedin van me haar vader verloren aan leukemie(bloedkanker). Ik vond het moeilijk om dat goed te beseffen, het was ineens zo dichtbij. Toen 2 maanden later overleed de moeder van een andere goede vriendin aan borstkanker. Omdat ze toen mijn beste vriendin was in de klas heb ik heel veel voor haar geregeld. Opnieuw was het heel dichtbij. Kanker is een rotziekte.
Ik weet dat ze er zelf geen moeite mee hebben als iemand er mee scheld, tot het op hun gericht is.
Ik scheld er vaak genoeg mee, jep, ik ben eerlijk. Mij maakt het niet uit. Ook ik heb wel familie leden met deze ziekte en tegenwoordig heeft iedereen dan. Mensen maken ook geen probleem van andere scheldwoorden, dus kan deze dr ook wel bij.
1 decennium geledenSchelden met kanker kan inderdaad niet. Mensen schijnen gewoon niet te beseffen wat het betekent, of wat het kan doen bij mensen.
1 decennium geledenIk scheld er héééééééél soms mee als ik echt ontplof.
1 decennium geledenMaar leuk vind ik het niet. Het doet me vreselijk pijn als er inderdaad iemand mee scheld.
Ik kan er bijna niet mee leven als ik het zelf doe.
Dan is de schaamte echt heeeeeeeel groot.
Ik had een oudere broer die aan hersenkanker is overleden.
Hij was pas 7.
Het is gewoon onacceptabel, en ik vind WEL dat mensen die zoiets zeggen een boete moeten krijgen of gestraft moeten worden.
RIP Yoran
Schelden met kanker zou verboden moeten zijn. Wie ermee scheld kan een boete krijgen van 10 euro:D
Nee dat gaat iets tever.. Maartoch mensen moeten ermee stoppen! Schelden met ziektes is niet leuk! Mijn neefje had het toen hij 3jaar was. Nierkanker. En dat op je 3e. Echt niet normaal gwn!! Gellukig leeft hij nu nogsteeds. Maar dat kun je van andere mensen jammergenoeg niet zeggen. Ik vind het echt erg als mensen eraan overlijden. Al ken ik die mensen niet. Ik vind het gwn TE erg!! Wie met kanker spot is gwn ziek in Zijn/Haar hoofd!!
1 decennium geledenIk heb op mijn hyvespagina een gedicht staan over kanker. Wat weinig mensen hebben. Met dat gedicht op je pagina laat je zien dat je er tegen bent dat iemand ermee scheld. Te weinig mensen zijn er gwn tegen! TE weinig! 67% van heel nederland spot nog gwn openlijk met kanker. Ik vind het niet kunnen, omdat er gwn te veel mensen aan overlijden. Ik heb medelijden met iedereen die het heeft. En ook met iedereen die er een dierbare aan is verloren. Ik snap hoe het voelt als je dierbare het heeft. Dat heb ik meegemaakt met mijn neefje van 3. Echt niet fijn om zo'n klein mannetje in een ziekenhuis bed te zien liggen. echt ik had medelijden met dat jochie. Gellukig snapte hij niet dat hij mischien wel dood kon gaan. Hij had op een gegeven moment een soort lampje om zijn teen. En steeds maakte hij er grapjes over zo van: "Kijk rowena ik heb een lampe teen!!" En dan moest ie heel hard lachen. Ik vond dat echt zo schattig. Hij was echt trots op dat lampje. Best grappig. En volges mij ben ik weer een enorm lange reactie aan het typenxD Srry srry!! Ik stop al.