Schelden met kanker
Ik las enkele dagen geleden allemaal ‘sterkte’-berichten op een vriendin haar facebook. Meteen wist ik hoe ver het was. Al heel het jaar vocht die vriendin haar vader voor zijn leven. Heel de klas was met haar begaan en ze had genoeg schouders waarop ze kon uithuilen. Wij zijn een hele sociale klas, dat moet ook in een richting dat sociale en technische wetenschappen heet. In het begin van het schooljaar werd geconstateerd dat haar vader slokdarmkanker had. Wanneer ze een kijkoperatie deden, zagen de dokters dat het al te laat was. Het was in een te ver gevorderde stadium. Heel haar wereld stortte in, haar vader was een belangrijk persoon in haar leven.
Een dag later belde school ieder lid van 6 STW op met de mededeling van het overlijden en dat hij begraven ging worden. Ik ga morgen naar de begrafenis en ik was me al een hele tijd aan het afvragen wat ik zou opschrijven op het rouwkaartje. Uiteindelijk is het een hele tekst geworden zodat ik bijna een 2e kaart moest beginnen. Het is moeilijk om woorden te vinden als iemand dood gaat. Als ik dit zo al ervaar, weet ik dat het voor haar 10x zo hard aanvoelt. Uiteindelijk ligt mijn ziel in die tekst. Ik heb zelfs een persoonlijk gedichtje toegevoegd. Een gedicht dat ik schreef toen ik het zelf moeilijk had met het overlijden van mijn oom, longkanker.
Kanker is een gemene en geniepige ziekte. En dat komt dubbel zo hard aan als het niet meer te genezen is. Ik kwam er al achter toen mijn oom aan longkanker overleed, toen een buurvrouw aan borstkanker stierf, toen ik een terminale hond zag met darmkanker en nu weer deze lieve vader met slokdarmkanker. Het is een vaker voorkomende ziekte. Eén van de ziektes waarmee je net niet mag lachen. Een ziekte waarmee je niet mag schelden of iemand dit mag toewensen.
Toch schelden zoveel mensen met kanker. Waar ben je dan mee bezig? Dan ken je de ziekte niet, of in ieder geval niet van dichtbij. Je moet wel harteloos zijn. Kanker is tegenwoordig een stopwoord geworden, normaal. Maar als je ermee scheld, weet je niet wie je ermee kwetst. Mensen die het horen worden gekwetst. Mensen die het horen en zelf terminaal eraan zijn worden gekwetst. Kennissen die kanker hebben worden gekwetst. Zo ook iedereen die ooit gestorven is aan kanker. Je onteerd zowel de doden als de levenden.
Schelden met terminale ziektes kan er bij mij gewoon niet in, zeker niet na zoveel mensen al verloren te zijn aan kanker. Wat vind jij van schelden met deze ziektes of ze als stopwoord gebruiken? Doe jij het soms, al is het maar per ongeluk? Of verafschuw je het?
Reacties (29)
Het zusje van een vriendin van me heeft het, dat lieve meisje is 11 jaar. Ik snap het niet, sommigen vinden het lekker in de mond liggen terwijl ik het amper m'n keel uit krijg. Mensen die ermee schelden zijn respectloos.
1 decennium geledenIk scheld vaak genoeg. Maar niet met ziektes. Zoals mijn broer zovaak doet. En dan zeg ik van "Niet daarmee scehlden." em dan zegt hij dat ik zeur.
1 decennium geledenMaar mijn oma en mijn animal zijn er aan overleden en ik heb nog vier anderen die het of gehad hebben ofver in zitten. Dus het is ook redelijk dichtbij voor mij.
ik kan er nooit tegen als mensen ermee schelden
1 decennium geledenik had eerst ook ruzie met een vriendin omdat ze scheldde met kanker en ik daar dus echt niet tegen kan
mijn opa en oma zijn er aan overleden en mijn moeder en tante zijn schoon verklaard van baarmoederhals kanker
ik vind het dus ook echt geen scheldwoord net zoals andere ziektes
Zelf is mijn moeder aan kanker overleden. Mijn tante en oma hebben het ook. Zelf heb ik er ook een grote kans op. Ik heb het woord dan ook al zo vaak gehoord, altijd met slechte afloop, daarom hoor ik het liever niet. Mensen die met kanker schelden snappen niet hoe dat voelt. Volgendsmij denken ze er ook niet overna wat voor betekenis het voor iemand kan hebben. Zelf heb ik er nog nooit mee gescholden, wel eens op de ziekte maar er niet mee. Aan mensen die dat wel doen, vraag ik vaak ook of ze niet met kanker zouden willen schelden. Het is gewoon onbegrijpelijk dat je ervoor kiest om met zo'n erge ziekte te schelden!
1 decennium geledenSommige mensen vinden het grappig en stoer om het woord te gebruiken. Maar ze worden er geen haar beter van dan de rest. Ik ben er een heel dierbaar iemand aan verloren. Als ik iemand ermee hoor schelden is mijn goede humeur weg. Een jongen in onze klas heeft er een keer mee gescholden en toen moest een meisje huilen, je weet wel hoe dat gaat: even later was de rest van de klas helemaal overstuur. Er gingen haat briefjes over de jongen de klas rond, kinderen waren hun gevoelens aan het wegtekenen. Ik zat daar maar met tranen in mijn ogen, het woord roept dingen bij me naar boven. Scheld nooit met kanker: het verziekt niet alleen je leven maar ook je taal.
1 decennium geleden