Autisme: Ben X of Rainman?
Whauw, het is opeens muisstil in huis. Mijn broertje zit eindelijk op internaat. Na 2 aanslepende jaren kon hij op internaat. Opeens ging het allemaal snel en vanaf deze week zit hij in het verre Brasschaat op internaat. Je weet of je weet niet dat mijn broertje autistisch is. Maar het probleem is dat mijn moeder daar niet mee goed over weg kan. Niet dat ze hem slaat of zoiets, maar bij iedere grill van hem, staat ze paraat. Omdat hij autistisch is en in zijn eigen wereld vertoeft, heeft hij hele egoïstische trekjes. Hij wil van alles, maar wil het gewoon krijgen, hij wil er zelf niets voor doen want hij is degene die autistisch is. Hij is degene met een ‘ziekte’, dus vind hij het niet meer dan normaal dat hij alles krijgt en alles mag. Mijn moeder beantwoordt iedere rel. Wil hij geen brood eten zoals de rest van ons gezin, dan gaat ze naar de bakker om een koffiekoek te halen voor hem. Je kan misschien al raden dat hij verwend is, maar wat nog erger is, is dat hij totaal geen structuur gewoon is omdat hij toch zomaar alles mag. Hij vindt het normaal dat hij om drie uur ’s nachts zijn metalmuziek op de hoogste volumeknop te zetten wanneer hij zit de gamen op de computer die op mijn ouders hun kamer staat (mijn ouders liggen dan te slapen op hun kamer). Genoeg geschetst?
Iets dat de meeste autistische mensen nodig hebben, is structuur. Ik ga nu niet veralgemenen, want niet iedere ‘autist’ heeft dat nodig. Mijn broertje heeft dat dus nodig. Maar omdat hij het gewend is om te doen en te laten wat hij wil, vind hij structuur en strengheid maar niets. Opeens zal hij een vaste indeling van zijn dag krijgen en regels die hij moet naleven. Regels die ook jij en ik moeten naleven, maar waar hij nooit heeft bij stilgestaan. Hij is nu dus redelijk boos op het gezin omdat hij weg moet. Want het is altijd hij die dit moet en altijd hij die dat moet. Maar hij ziet gewoon niet wat de rest van het gezin voor hem opoffert. Omdat hij zo met zichzelf bezig is, heeft hij daar problemen mee.
Het is als ‘buitenstaander’ gek hoe het allemaal in de hoofd van een autist eraan toe gaat. Dan denk je: “Zeg, heeft hij dat nu niet door.” of “Dat moet hij toch weten?”. Maar dat is dus ergens ook zo. Het is zoals de filosoof George Berkeley dat zegt: als ik iets niet zie, dan is het er ook niet. Esse est percipi, bestaan is waargenomen worden. Dus als ik aan het leren ben voor school op mijn kamer en hij zit op mijn ouders hun kamer, dan zet hij de muziek luid omdat hij me toch niet ziet. Ik ‘ben’ er niet, dus hij kan de volumeknop op zijn hoogste zetten. Pas als ik binnenkom om te zeggen dat ik wil leren, maar dat niet kan met die muziek, begrijpt hij dat anderen last hebben van zijn muziek. Of hij nu bereid is om die muziek stiller te zetten of zijn hoofdtelefoon op te zetten, is een ander verhaal.
Mijn punt is gewoon: vele mensen begrijpen autistische mensen niet. Ze weten wel dat die mensen ‘anders’ zijn, maar begrijpen hen niet. Ik vind dat jammer want het zou stereotypen uit de wereld kunnen halen. Niet iedere autist is zoals Ben X of zoals Rainman, onthoudt dat en denk er de volgende keer aan als iemand zegt: “Ik heb autisme.”. Het heet niet voor niets het autismespectrumstoornis (ASS). Ga heen en verkondig het woord!
Reacties (24)
Mijn broertje is ook autist, dus ik weet wel wat je bedoeld. Gelukkig hebben wij veel structuur (mede omdat we met 7 kidz zijn)
1 decennium geledenHeel goed (be)(ge) schreven trouwens!
Heel veel suc6!
Ik klikte deze column aan en ik dacht 'oh nee, toch niet weer de ergste versies hé' en eerst leek het wel even zo, maar al gauw niet meer. Ik wordt daar helemaal gek van, ik heb zelf ASS en als ik zeg 'ik heb autisme' zijn er twee reacties mogelijk. Ofwel: 'nee, dat geloof ik niet, gij zijt normaal'. Tweede optie. 'Oh ja, ik ken da, da's kei erg, ik heb Ben X gezien en...' NOT
Oké, het valt niet zo op bij mij, ik kan het vaak redelijk goed compenseren. Is het daarom minder erg? Misschien, het kan best dat 'zwaardere' autisten (al mag je niet spreken over licht en zwaar, het is gewoon anders) er meer last van hebben, anderen net minder. Maar ik hèb er last van. Mijn familie heeft er last van. Het is iets waarmee je moet leren omgaan, waar geen handleiding voor bestaat. En helaas ook geen pilletjes of medicijnen om normaal te worden. Iedereen moet toegeven, ikzelf en mijn omgeving. En dat is natuurlijk niet altijd even leuk. Soms weigeren mijn ouders me iets dat ik echt nodig heb omdat ze denken dat het een gril is (ja, die heb ik ook genoeg, eerlijk is eerlijk). En tja, dan moet ik maar even aan de alarmbel gaan hangen hé.
Thanks, ik hoop dat veel mensen deze column lezen, misschien helpen we dan toch een paar vooroordelen de wereld uit 1 decennium geleden
Ik snap wat je bedoelt. Ik ken ook iemand die autisme me heeft.
1 decennium geledenHij is ook helemaal niet als Ben X of Rainman.
Deze films hebben we tijdens de les Nederlands gezien.
We hebben er ook een gesprek over gehouden en kwamen tot dezelfde conclusie.
"Vele mensen begrijpen autistische mensen niet."
1 decennium geledenGefeliciteerd, je hebt net de waarheid verteld!