Autisme: Ben X of Rainman?
Whauw, het is opeens muisstil in huis. Mijn broertje zit eindelijk op internaat. Na 2 aanslepende jaren kon hij op internaat. Opeens ging het allemaal snel en vanaf deze week zit hij in het verre Brasschaat op internaat. Je weet of je weet niet dat mijn broertje autistisch is. Maar het probleem is dat mijn moeder daar niet mee goed over weg kan. Niet dat ze hem slaat of zoiets, maar bij iedere grill van hem, staat ze paraat. Omdat hij autistisch is en in zijn eigen wereld vertoeft, heeft hij hele egoïstische trekjes. Hij wil van alles, maar wil het gewoon krijgen, hij wil er zelf niets voor doen want hij is degene die autistisch is. Hij is degene met een ‘ziekte’, dus vind hij het niet meer dan normaal dat hij alles krijgt en alles mag. Mijn moeder beantwoordt iedere rel. Wil hij geen brood eten zoals de rest van ons gezin, dan gaat ze naar de bakker om een koffiekoek te halen voor hem. Je kan misschien al raden dat hij verwend is, maar wat nog erger is, is dat hij totaal geen structuur gewoon is omdat hij toch zomaar alles mag. Hij vindt het normaal dat hij om drie uur ’s nachts zijn metalmuziek op de hoogste volumeknop te zetten wanneer hij zit de gamen op de computer die op mijn ouders hun kamer staat (mijn ouders liggen dan te slapen op hun kamer). Genoeg geschetst?
Iets dat de meeste autistische mensen nodig hebben, is structuur. Ik ga nu niet veralgemenen, want niet iedere ‘autist’ heeft dat nodig. Mijn broertje heeft dat dus nodig. Maar omdat hij het gewend is om te doen en te laten wat hij wil, vind hij structuur en strengheid maar niets. Opeens zal hij een vaste indeling van zijn dag krijgen en regels die hij moet naleven. Regels die ook jij en ik moeten naleven, maar waar hij nooit heeft bij stilgestaan. Hij is nu dus redelijk boos op het gezin omdat hij weg moet. Want het is altijd hij die dit moet en altijd hij die dat moet. Maar hij ziet gewoon niet wat de rest van het gezin voor hem opoffert. Omdat hij zo met zichzelf bezig is, heeft hij daar problemen mee.
Het is als ‘buitenstaander’ gek hoe het allemaal in de hoofd van een autist eraan toe gaat. Dan denk je: “Zeg, heeft hij dat nu niet door.” of “Dat moet hij toch weten?”. Maar dat is dus ergens ook zo. Het is zoals de filosoof George Berkeley dat zegt: als ik iets niet zie, dan is het er ook niet. Esse est percipi, bestaan is waargenomen worden. Dus als ik aan het leren ben voor school op mijn kamer en hij zit op mijn ouders hun kamer, dan zet hij de muziek luid omdat hij me toch niet ziet. Ik ‘ben’ er niet, dus hij kan de volumeknop op zijn hoogste zetten. Pas als ik binnenkom om te zeggen dat ik wil leren, maar dat niet kan met die muziek, begrijpt hij dat anderen last hebben van zijn muziek. Of hij nu bereid is om die muziek stiller te zetten of zijn hoofdtelefoon op te zetten, is een ander verhaal.
Mijn punt is gewoon: vele mensen begrijpen autistische mensen niet. Ze weten wel dat die mensen ‘anders’ zijn, maar begrijpen hen niet. Ik vind dat jammer want het zou stereotypen uit de wereld kunnen halen. Niet iedere autist is zoals Ben X of zoals Rainman, onthoudt dat en denk er de volgende keer aan als iemand zegt: “Ik heb autisme.”. Het heet niet voor niets het autismespectrumstoornis (ASS). Ga heen en verkondig het woord!
Reacties (24)
Ik ben zelf licht autistisch, Syndroom van Asperger, en merk nu meer en meer, in de puberteit (want ja, ik ben een puber
) dat structuur en regelmaat nog belangrijker worden. Ik herken mezelf echter ook in je broertje, want ik ga er van uit dat iedereen WEET dat ik autistisch ben en er mee kan omgaan zoals ik het zou verwachten. Autisten zelf hebben ook altijd het gevoel de vogelpik te zijn, want zij moeten aanpassen en zij zijn anders en zij... Ik kan me dus wel inleven in je broertje, maar schaar me echter aan je zijde wegens zijn gedrag. Het is fout autisme te gebruiken als excuses voor simpele dingen, ook al doe ik het zelf soms ook. Toch vind ik het knap dat je broertje al wel kan inzien dat hij anderen soms stoort. De volgende stap is daar ook iets mee doen, ik heb het ook moeten doorstaan, ik heb ook moeten leren, en ik zeg het je, mettertijd leert hij het ook. Begrip voor anderen is bij autisten echter iets moeilijks, want aanpassen = anders = stress.
1 decennium geledenWat ik dus bedoel te zeggen met deze hele uitleg zonder echte boodschap, is dat ik je begrijp en je situatie snap. Medeleven mag ik niet uiten, want dan dringt dat stereotype van "autisme = ziekte = slecht" weer naar voren. Je oproep tot begrip verdient dus zeker mijn waardering en ik steun je!
Ensignia Gundam
Ik kan hier ook over meepraten.
1 decennium geledenZelf hoor ik af en toe in mijn klas dit zinnetje: 'I think you're an authist.' als iemand een beetje vreemd doet ofzo.
Ik kan daar zo niet tegen als ik het hoor.
Mensen met autisme kunnen er ook niks aan doen dat ze zo zijn. En dat moet je respecteren.
Het is jammer dat er zoveel vooroordelen over ASS bestaan.
1 decennium geledenIk ken verschillende mensen met ASS en die zijn allemaal super!
(flower)katl1
mijn grote broer is waarschijnlijk ook autistisch. je merkt het echt aan alles, maar mijn ouders willen het hem niet vertellen. ze zijn bang dat hij daardoor gekwetst wordt. Ik merkte zelf dat hij misschien autistisch zou kunnen zijn, maar als je dat aan je ouders gaat vragen, en het is niet zo, dan is het ook weer zo raar... uiteindelijk heb ik het dus toch verteld, en blijkbaar zagen zij het ook. hij is wel heel lief en zo, alleen heel egoïstisch. maar gelukkig is hij zelf ook heel erg van de structuur, dus hebben we er niet zo veel last van
1 decennium geledenIk heb een broertje en zusje en vader met autisme, bij mijn moeder thuis os er gelukkig veel structuur. Veel mensen begrijpen het inderdaad niet. Ik heb ook al een paar keer als scheldwoord gehoord..
1 decennium geleden