#126.
2) Ik overweeg om deze story maar eens in de spotlight te zetten, you never know?
3) Als dit verhaal ooit af is + herschreven/aangepast is zoals ik het wil, zou iemand geïnteresseerd zijn het ooit te kopen? Ja, ik heb al zitten rondkijken! Would be a dream come true to have my book in my hands(: What'd you think?
4) Kudo & reactie
5) Just read know
“Het is nogal moeilijk om uit te leggen”, zei ik om de situatie te ontwijken, maar uiteindelijk vertelde ik de dokter het hele verhaal. Ik wist niet hoe het kwam, maar waarschijnlijk zorgde de nabije aanwezigheid van Tom ervoor dat ik voor de eerste keer ook echt over mijn gevoelens sprak. Tot nu toe waren de gesprekken vooral zakelijk geweest met de dokter. Natuurlijk had ik me verteld hoe ik me voelde, maar ik had er nooit meer woorden aan vuil gemaakt dan nodig was. Ik had nooit echt verschillende pogingen gedaan om woorden te gaan zoeken die ook maar enigszins een beetje omschreven wat er in me omging. Waarschijnlijk omdat ik dacht dat ik zo de werkelijkheid kon ontlopen, maar ondertussen begon ik wel beter te weten.
“Ik schrik er van dat u uw vriend nog altijd niet ingelicht heeft. Hij is degene die jouw steun en toeverlaat kan zijn, die je eraan herinnert om je medicatie te nemen en die je keer op keer eraan zal herinneren waarom je die moet nemen, zelfs al zie je er zelf geen nut meer in.” Hij keek me doordringend aan en ging toen verder met praten. “Bovendien is het zo dat hij zich best ook maar even laat testen als jullie al enig seksueel contact gehad hebben. Zolang jullie het met voorbehoedsmiddelen gedaan hebben is de kans op overdracht natuurlijk erg klein, maar het moet gebeuren uit voorzorgen, dat weet u best ook wel.” Het voelde alsof hij me terechtwees en ik wist dat dit een gevolg was van mijn eerlijkheid en openheid van mijn gevoelens. Toch voelde het aan de andere kant goed om me eindelijk zo bloot te geven aan hem. Hij had tenminste beroepsgeheim en wist hoe hij hiermee om moest gaan.
“Als u het goed vindt dan zullen we ook even enkele tests afnemen om te kijken hoe het momenteel met het virus gesteld is.” Ik knikte. “U kan zich naar het kamertje op het einde van de gang begeven, waar de verpleegster op u wacht. Ik zal ondertussen nog even met meneer Kaulitz spreken.” Ik stond op en wisselde een blik uit met Tom. Hij probeerde me bemoedigend aan te kijken, terwijl ik hetzelfde probeerde te doen. Dit was het moment waarop hij kon praten en zijn vragen en twijfels afvuren. Niet alleen ik had steun nodig, maar ook mijn naasten hadden begeleiding nodig. Als ik dan toch besloot om dit niet alleen te doen, dan was het niet meer dan eerlijk dat Tom ook hulp kreeg.
Reageer (10)
Woow hele preek van diej dokter
1 decennium geledenSnel verder gaan ben benieuwd wat ie allemaal te vertellen heeft
Super snel verder Pleas !!
Groetjes Natasja <3
Ik lees je story zeker nog! Ik zit momenteel in het buitenland en door de trage internetverbinding zet ik geen reacties, behalve nu dan omdat ik toch wilde zeggen dat ik van deze story hou.
1 decennium geledenX Joni
Ben benieuwd wat die dokter allemaal tegen Tom gaat zeggen en wat Tom allemaal gaat vragen. Maar ik ben het wel met die dokter eens!
1 decennium geledenEn ik wil nog steeds weten hoe Bill gaat reageren xd haha.
Ga je snel verder <3?
xx
Ya seriously ask that? Ik zou het sowieso kopen, ghehe.
1 decennium geledenJe kunt het sowieso altijd proberen, weet je. Als uitgevers er in geïnteresseerd zijn, dan is dat sowieso al fantastisch op zich, right? Alleen daarom zou je het eens moeten opsturen als je het herschreven hebt zoals jij wilt, want volgens mij kan dat alleen maar positief uitpakken. [=
En sowieso, als je het nooit probeert... dan. dan. ja. gewoon doen, dus.
Oké, daarnaast... ik vind het eigenlijk best wel stoer dat je die dokter een beetje op haar schuldgevoel laat inpraten. Niet dat die dokter dat doorheeft, of dat je dat expliciet vanuit haar oogpunt vermeldt, maar ik snap toch waar je heenwilt. En om de een of andere manier, omdat die dokter verder van haar afstaat en toch eigenlijk "boven haar" staat [als in, ik heb altijd het gevoel dat dokters zich automatisch boven je plaatsen, alsof ze iets hebben van "jonguh, ik heb toch medicijnen gestudeerd, wat wil jij dan?", en dan ga je je daar toch ook naar gedragen], geeft dat die opmerking voor mij nog een extra laag, omdat het van een dokter komt, zegmaar. Als je weet waar ik heenwil.
En eigenlijk begin ik toch langzamerhand maar te vinden dat ze het aan Bill moet vertellen. Ik weet dat het moment komt en dat ik niet zou moeten zeuren of pushen en druk op jou moet leggen door te zeggen dat het nu wel eens tijd wordt... maar je snapt me wel, denk ik. x)
[en moest je dit inderdaad gaan uitgeven, reserveer dan voor mij vast een exemplaar met handtekening? 8D]
<3
Ik zou het wel kopen. Het is heel goed geschreven, dus waarom niet?!
1 decennium geledenSnel verder!
x