Little Star 13

‘Ik ben weg,’ sis ik woest en sta bruut op zodat de stoel met een harde klap op de grond valt. Zayn schrikt van mijn uitbarsting en Drew schiet in de lach. Een dodelijke blik stuur ik haar en bal mijn handen tot vuisten. ‘Star, ga nou niet weg,’ smeekt Harry en verbaasd draai ik mij eigen om, zei hij dat nu echt? Mijn vuisten verlossen zich in de strakke greep en mijn armen bungelen nu sloom naast mijn lichaam. Tranen vullen mijn ogen wat verandert in vuurspugende ballen die ik afvuur. ‘Zeg dat niet.’ Hij zet een stap achteruit en nonchalant haalt hij zijn schouders op. ‘Ik heb het geprobeerd.’ Verrast en een tikkeltje verbaasd omdat hij zo snel opgeeft kijk ik naar Drew die nu Harry met diepe gefronste wenkbrauwen aanstaart. Rollend met mijn ogen loop ik woest naar de deur toe en draai ik me nog een keer om, om Liam te bedanken voordat hij me hielp en gooi daarna de deur hard dicht. Ze kennen mij, Little Star van vroeger maar ze zeggen helemaal niks tegen mij wat moet lijken op: Sorry, wij bedoelde het helemaal niet zo. Ze hebben nog steeds geen goed hart, hoe komt Drew erin hemelsnaam bij? ‘Star, wacht nou!’ Bruut zet ik grove stappen over de vloer heen en kijkt de vrouw achter de balie mij vriendelijk aan. ‘Fijne dag verder,’ glimlacht ze en ik stuur haar een dodelijke blik toe. Eenmaal buiten gekomen kijk ik om mij heen en heb ik de auto in mijn vizier. ‘Star, nu ga jij naar mij luisteren!’ gilt ze over heel het parkeerplaats heen en overgevend draai ik mij eigen om. Drew komt hijgend voor mijn staan en pakt stevig mijn pols vast, wat heeft iedereen toch met mijn polsen? ‘Ze bedoelen het niet zo, ze-‘ Ik laat haar niet uitpraten en trek abrupt mijn pols terug. ‘Ze bedoelen het niet zo, hoe bedoelen ze het dan wel?’ zeg ik bespottelijk en haar lippen betrekt in een streep. Hier kan ze eenmaal geen goed antwoord opgeven. Een zucht verlaat haar mond en haar lippen vormen nu een soort pruillipje. ‘Ga gewoon mee terug naar binnen.’ Gewoon mee naar binnen gaan en vrolijk met ze praten en doen alsof er niks gebeurd is, nee dankjewel ik sla deze keer af. Treuzelend staat Drew te huppelen afwachtend op een antwoord van mij. ‘Geen antwoord is een ja,’ zegt ze grijnzend en voordat ik mijn mond open kan trekken pakt ze weer mijn pols beet en sleurt me mee naar binnen toe. Ruw onderbreekt ze het hevige gesprek wat binnen in de ruimte gaande is en hakkelt Louis nog wat woorden. ‘Nee, dat, Star, hoe, fijn.’ Fronsend kijk ik hem aan en kijkt hij mij eventjes recht in mijn ogen aan voordat hij naar mij toe komt lopen, wat gaat hij nu weer doen?