007.

Ik zuchtte diep en keek met een schuldige blik naar Niall op. Zijn ogen stonden verbaasd, maar ook redelijk teleurgesteld.
‘Ze.. Je.. Het is je dochter?’ Vroeg hij met grote ogen.
Ik knikte voorzichtig en haalde opgelaten mijn schouders op.
‘Ga maar even zitten, ik.. Ik leg het nog wel uit.’ Ik liep snel weg toen Sarah nog harder begon te schreeuwen en ik sloot vermoeid de deur van haar kamertje achter me.
‘Wat is er meisje?’
Sarah zat met een betraand gezichtje in bed en stak gebiedend haar armpjes naar me uit.
Ik wiegde haar een tijdje heen en weer, maar toen ik haar voorzichtig loshaakte begon ze weer te jammeren.
‘Fijn, kom dan maar mee. De bom is nu toch al gevallen.’ Mompelde ik zachtjes.
Samen met Sarah, die haar gezicht tegen mijn schouder had gelegd, liep ik terug naar de woonkamer, waar Niall naar een van de foto’s op het dressoir keek.
‘Ik had het moeten vertellen.’ Mompelde ik.
Hij schrok op en draaide zich om, maar zijn blik was zacht.
‘Aan een wildvreemde jongen? Ik snap het wel, ik schrok alleen een beetje. Ik dacht dat het je zusje was.’ Zei hij zacht.
Sarah probeerde reikhalzend te kijken wie er sprak, maar ik hield met mijn hand haar hoofd tegen mijn schouder.
‘Als ze jou ziet krijg ik haar nooit meer in bed.’ Legde ik zachtjes uit.
Niall grinnikte en ik gebaarde naar de bank. Zwijgend gingen we zitten en ik zag hoe hij af en toe uit zijn ooghoeken naar Sarah gluurde.
‘Hoe oud is ze?’ Vroeg hij.
‘Twee jaar. Maar voor ik ga beginnen aan dat verhaal, wil je misschien iets te drinken? Of iets te eten?’ Ik stond voorzichtig weer op en liep naar de keuken.
Ik hoorde zijn voetstappen achter me aankomen en ik keek hem met een zwak glimlachje aan.
Terwijl ik Sarah onhandig met één hand vasthield pakte ik twee glazen uit een van de kastjes.
Toen ik de fles cola wilde pakken nam Niall hem van me over en schonk wat te drinken in.
‘Het heeft wel een voordeel..’ Mompelde Niall.
Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan en verplaatste Sarah’s gewicht naar mijn andere arm.
‘Wat dan?’
‘Nu kan ik vragen of ik weer zo’n kinderkoekje kan hebben zoals in de speeltuin.’ Grijnsde hij.

Bedankt voor alle lieve reacties(: Zoiets motiveert me echt, dus blijf maar reageren