- 045.

'Zo, hoe zit het met jou en Louis?' We stonden nog maar net in de keuken, maar Julie had al besloten meteen de hardste vraag te stellen. Ondertussen sneed ze het vlees in kleine stukjes, terwijl ik me had gewaagd aan het groente wat er allemaal bij moest. Met veel moeite probeerde ik de stukjes in gelijke stukken te snijden. Dit lukte maar net en ik kon nog net een paar keer mijn vingers ontwijken.
'Goed hoor.' mompelde ik luchtig, wetende dat ze het niet eens zou zijn met het antwoord wat ik haar gaf. Echter tijd om te reageren had ze niet, want ik sneed iets te ver door en maakte een diepe snee in mijn vinger. Tranen sprongen in mijn ogen en ik keek haar even aan. Een glimlach sierde mijn gezicht, omdat ik weer trots op mezelf was dat ik zo onhandig was, terwijl het bloed langzaam uit mijn vinger stroomde. 'Euh Julie, Ik geloof dat er iets niet goed is gegaan.'
'OMG, AMBER. WAT DOE JE. EUWL BLOED. AAH, OMG. Snel doe onder de kraan dan!' Julie leek hem helemaal te flippen bij het zien van het bloed en zonder naar mijn vinger te kijken, gooide ze de kraan open en stopte ze mijn vinger er snel onder. De enige die op het geschreeuw van Julie was afgekomen, was Harry en zodra hij zag dat mijn vinger praktisch leegliep, schreeuwde ook hij het uit.
Het water prikte in de diepe snee en tranen liepen ongeneerd over mijn wangen, terwijl ik tussen twee flippende mensen stond. Echt leuk vond ik het niet om naar het bloed te kijken, maar ik moest wel, om te zien hoe erg het was. Nu hadden de andere jongens ook door dat er iets aan de hand was en voor ik het wist stonden ook Niall en Zayn te flippen vanwege het voorval. Louis kwam aangelopen en keek er even naar.
'Wat ben je ook een slimpie ook!' zuchtte hij, terwijl hij even de kraan dichtdeed en de wond bestudeerde. De andere beschouwde dit als een ideale oplossing om me te laten helpen en vluchtten toen meteen de keuken uit. Ik keek hem even aan. Hij glimlachte, voor hij de kraan weer aanzette en gebaarde dat ik mijn vinger er onder moest houden. Hij wandelde de keuken uit, riep naar de andere dat ze mietjes waren en kwam niet veel later terug met een verbanddoos. Hij glimlachte liefjes naar me en begon zich toen bezig te houden met mijn vinger. Die hij liefdevol verbond.
'Zullen we maar gewoon eten bestellen?' Stelde hij nu voor. Ik knikte, drukte een kus op zijn wang en bedankte hem voor het zorgen van mijn vinger. 'Ah, daar zijn we..'
Mijn ogen schoten naar de zijne en even hielden we een staarwedstrijdje. Ik verdwaalde zo'n beetje in zijn prachtige ogen en mijn drang om hem te zoenen, kwam heel onwillig omhoog. Ik deed het echter niet en zodra Harry de keuken binnenkwam, was ons oogcontact weer weg. Jammer, want ik had zo nog uren kunnen staan. Louis schudde even mijn haar door de war en keek toen naar het groente, wat niet meer echt op zijn normale kleur leek. 'Zonde, het had goed kunnen gaan.'
'Ja, maar ik houd niet zo van saus bij mijn groente.' grapte ik, terwijl ik even naar het verbandje om vinger keek. Louis glimlachte ook. Hij stond redelijk dicht op me, iets wat ik zeker wel op prijs stelde. Onbewust raakte onze handen elkaar en ik merkte hoe hij hem redelijk snel vastgreep. Hij keek me even aan. Harry vroeg nu aan Louis wat we met het eten zouden gaan doen en Louis wist daar het precies goede antwoord op.
'Nou, aangezien Julie en Amber niet kunnen koken, zullen we uit eten moeten.' hij draaide zich weer naar me toe. 'Maar je mag alleen naar buiten als je je warm aankleedt. Anders gaat het niet door, hoor!'