Hoofdstuk vier: You idiot • 4.1

Hoofdstuk vier: You idiot


‘Je hebt wat gedaan?!’ Harry rolde met zijn ogen en draaide wat verveeld met zijn glas. De koperkleurige vloeistof die erin zat draaide vrolijk met zijn bewegingen mee. De andere persoon in de kamer was een stuk minder vrolijk, een heel stuk. Hij vond het niet zo leuk om te horen dat hij zijn slachtoffer niet had gedood nadat hij haar gebeten had.
‘Doe eens rustig Lou.’ Mompelde hij op een ongeïnteresseerde toon tegen zijn beste vriend. Louis was dan wel een stukje ouder dan hem, er was niet echt één van hun die de leiding had. Daar hadden ze beide namelijk een vreselijke hekel aan. Wel waren ze echt al eeuwen de beste vrienden, en dat was tot op de dag van vandaag nog steeds niet veranderd. Alleen was deze dag iets minder vrolijk dan gewoonlijk.
‘Rustig? Hoe moet ik dat in godsnaam doen na wat jij me hier verteld?’ Louis wierp zijn armen dramatisch de lucht in en liet zich vervolgens in één van de comfortabele zetels zakken. Soms kon hij Harry gewoon de nek omwringen. Niet dat dat veel nut zou hebben, hij was een vampier voor iets. De nek omwringen zou dus helemaal niets uithalen.
‘Je moet niet zo stressen. Ik heb haar alles laten vergeten.’ Probeerde Harry Louis nogmaals te kalmeren. Iedere vampier wist dat het werkte en dat het dat ook zou blijven doen. Nog nooit was die truc mislukt. Alleen leek Louis daar nog steeds niet zo zeker van te zijn. Hij was nog steeds bang dat het meisje zich plots alles weer zou herinneren.
‘Mag ik dan vragen waarom je haar überhaupt hebt laten leven?’ Louis snapte gewoon niet waarom zijn beste vriend opeens zo sentimenteel ging doen tegenover zijn slachtoffers. Normaal gezien zou Harry de eerste zijn om hen uit hun lijden te verlossen. En hij had er nog plezier in ook. Hij was altijd degene die er een spelletje van wou maken.
Harry keek op van zijn glas en staarde naar Louis. Hij moest toegeven dat dat eigenlijk een zeer goede vraag was. Het antwoord kon hij helaas niet geven, hij wist het zelf namelijk niet. Normaal gezien zou hij zoiets nooit doen.

‘Ga je nog antwoorden?’ Drong Louis na een tijdje van stilte aan. Het leek erop dat hij Harry eindelijk had waar hij hem hebben wou. Nu zou hij toch wel in moeten zien wat voor ’n domme actie hij had uitgehaald? En als dat niet zo was zou hij het er wel eigenhandig in gaan stampen. Hij had een grote fout gemaakt, en dat moest hij beseffen.
‘Wat wil je dan dat ik doe?’ Harry zette het glas nu met een redelijke klap neer op het bijzettafeltje. Hij vond het gewoon irritant dat Louis erover bleef doorgaan. Hij snapte nu ook wel dat hij het een domme actie van hem vond. Dat had hij nu wel vaak genoeg laten vallen in hun gesprek.
‘Ik kan toch al moeilijk teruggaan en haar zomaar eventjes vermoorden?’ Ja, hij had haar laten leven en dat was misschien niet het slimste om te doen. Maar het zou juist alleen maar meer gaan opvallen als ze nu opeens dood zou zijn. Bij zo’n disco kon je al wat dingen verwachten met al dat tuig wat zich daar tussen de mensen mengde. Maar op een klaarlichte dag zou het al heel wat meer aandacht gaan trekken. Liet dat nu net hetgeen zijn wat ze het meest probeerden te vermijden.
‘Nee Hazz, je weet zelf ook dat dat een idioot plan is.’ Antwoordde Louis daar weer op. Toch vond hij dat ze iets moesten doen, en hij wist ook precies wat dat zou zijn. Althans, Harry zou het mogen doen, hij had dit probleem namelijk ook veroorzaakt.