10.0 Dr. Bieber

Ariane Granger
Pattie stond op een verhoogde standaart haar witte jurk te bewonderen, terwijl ik met een glas cola zat toe te kijken. 'Deze jurk staat je fantastisch.' dweepte de verkoopster van middelbare leeftijd. Ik knikte instemmend. 'Deze jurk wordt het.' Zei Pattie terwijl ze nog eens keurend een rondje draaide. Ze keek me vragend aan en ik stak mijn duim op. 'Perfect.' voegde ik er nog aan toe.
Tien minuten later stonden we buiten met een grote witte kledinghoes bij ons. 'Ik ben zenuwachtig.' vertrouwde Pattie me toe. Ik grinnikte en we staken de straat over. 'Het is dan ook een tijdje geleden dat je zo'n mooie witte jurk mocht dragen.' Pattie lachtte met me mee, maar werd daarna een beetje stil. 'Ariane het spijt me echt van jou en Justin.' Ik glimlachte zwakjes en slikte even. 'Pattie het maakt niet uit, we komen er beiden wel overheen.' Pattie rolde met haar ogen. 'Ik kan aan Justins gezicht iedere keer weer zien dat hij het liefst in je armen zou springen en nooit meer loslaten.' Ik giechelde, 'Ik denk dat dat wel meevalt.' Pattie schudde haar hoofd. 'Jullie zijn zo koppig.' 'Dat hebben we niet van vreemden hoor.' Pattie grijnsde en we liepen naar huis.

'Justin!' 'WAT?' 'KOM NAAR BENEDEN!' 'Nee!' 'Moet ik je komen halen?!' 'JA!' Ik rolde met mijn ogen en rende boos de trap op, waardoor ik de tennisbal van Justin niet zag en uitgleed. Gillend viel ik naar beneden en toen ik op de grond lag werd het even zwart. 'Ariane?' 'Ariane?' 'Wat?' mompelde ik. 'Leef je nog?' 'Wat denk je zelf?' Mompelde ik boos. 'Je bent je gevoel voor sarcasme iniedergeval niet verloren door het van de trap vallen. 'Jouw schuld.' gromde ik. Justin gezicht hing grijnzend boven. 'Kom maar, dokter Bieber zal wel voor je zorgen.' Met een beetje moeite tilde hij me op en droeg me naar de grote bank in de woonkamer. 'Dus waar doet het pijn?' Ik kreunde en haalde uit naar Justins gezicht. 'Je bent vervelend.' 'Kappen Ariane, waar doet het zeer?' 'Mijn hoofd en mijn arm.' 'Moet ik er een kusje opgeven?' Ik rolde met mijn ogen en haalde nog een keer naar hem uit. 'Wat denk je zelf.' Hij boog zich naar me toe en drukte een kusje op mijn voorhoofd. 'Over?' 'Nee, het doet nog meer pijn.' En ergens was dat waar want mijn hart barste weer in 1000 stukjes omdat ik besefte dat Justin en ik nooit samen zouden mogen zijn. Een traan rolde naar beneden en Justin aaide over mijn voorhoofd. 'Wat is er nou? Je kan het best dokter Bieber vertellen hoor, ik heb geheimhoudingsplicht.'