Masked || O44

‘En wat wilt ons feestbeest vandaag gaan doen?’ Vroeg Chris terwijl we de kantine uitliepen en terug naar onze kamers gingen. Het was weekend, dus we mochten buiten het internaat rondlopen. Dus ik was er al zeker van dat het iets buiten ging zijn.
‘Iets buiten.’ Antwoordde ik. ‘Alleen weet ik niet wat. Alles is goed.’
‘Cinema?’ Stelde Shannen voor.
Ik wist het niet echt. Een cinema is gewoon een film kijken. Dat kan je ook even goed hier in het internaat doen, zonder ervoor te moeten betalen. ‘Kunnen we dan beter niet hier gewoon een film kijken?’ Stelde ik dan maar voor.
Shannen haalde haar schouders op en glimlachte. ‘Wij doen wat jij wilt doen.’
Ha, dat had ze beter niet gezegd. ‘Zoen Chris.’ Kwam er over mijn lippen.
Iedereen keek me verbaasd aan, buiten Shannen. ‘Zo bedoelde ik het niet.’
‘Dat weet ik wel.’ Glimlachte ik. ‘Maar oké, heeft iemand hier films liggen?’ Vroeg ik dan maar omdat niemand blijkbaar met mijn grapje kon lachen.
Hailey opende de deur van onze kamer en liep direct naar een kastje dat ze opendeed en er zeker tien films uithaalde. ‘Ik heb Twilight, de laatste twee van Harry Potter, Charlie St. Cloud, Remember Me, The Last Song, Dear John en dan nog wat Scary Movie.’
‘Scary Movie!’ Riepen Blaine en Chris in koor. Natuurlijk. Ik verwachtte ook niets anders van hun. Jongens die naar een romantische film gingen kijken, waren zeldzaam en ik wist al van in het begin dat dit niet zo’n jongens waren. Gelukkig was ik de jarige en kon ik kiezen welke film.
Ik keek even naar Shannen maar die liet geen voorkeur blijken. Ik zuchtte en keek nog eens naar alle films. Het waren allemaal goede films, buiten Scary Movie dan. ‘Charlie St. Cloud!’ Gilde ik dan maar.
Achter me begonnen de jongens te kreunen. ‘Kom op, toch geen twee uur lang naar Zac Efron zitten kijken?’ Zeurde Chris terwijl hij terug de kamer uitliep en we allemaal naar beneden liepen.
‘Jawel. Dat is zo’n mooie film!’ Zei Hailey.
‘Als je van zijn lelijke kop houdt. Ja, dan wel.’
‘Och, Chris! Je weet niet wat je zegt!’ Kwam Shannen zich mengen. Ik schrok eigenlijk van de irritatie in haar stem.
‘Kom op, laten we gewoon van deze film genieten.’ Probeerde ik de sfeer terug te krijgen maar hij was voor het komende uur weer al verpest. ‘Daar gaat een leuke verjaardag.’ Fluisterde ik zo zacht dat niemand het kon horen. Ik voelde een arm over mijn schouder en zag dat het die van Blaine was.
‘Dan zal ik die wel terug leuk maken.’ Fluisterde hij in mijn oor.


Hoe vinden jullie het verhaal? Graag eerlijk en ook zeggen waarom.