Hoofdstuk één: Bad dreams again.. • 1.2

‘Liam?’
Het bleef even stil toen de vier jongens op een reactie wachtten. Liam was echter niet van plan om hen antwoord te gaan geven. Het enige wat hij deed was, staren naar een blad papier waar wat zinnen op gepend stonden. Toch drongen de woorden niet tot hem door. De anderen keken hem bezorgd aan.
‘Volgens mij zit hij in een trance ofzo..’ Het was Louis die als eerste weer wat zei. Ook dat leverde hen geen reactie op van de starende jongen. Hij ving slechts vlagen van woorden op, maar daar was hij niets mee.
Zayn strekte zijn arm uit en gaf zijn beste vriend een zacht duwtje tegen zijn schouder. Misschien dat hij daardoor wel weer op aarde terecht zou komen.
‘Hmm?’ Liam keek verward op en zag vier bezorgde gezichten. Hij vroeg zich af waarom ze hem allemaal als een idioot aan zaten te kijken. Hij had toch helemaal niets vreemds gezegd ofzo? De verwarde uitdrukking op zijn gezicht veranderde al snel in een niet-begrijpende uitdrukking. Hij had gewoon niet meegekregen wat er daarnet gebeurde.
‘Liam, het gaat echt niet meer verder zo..’ Het speet Harry dat hij het moest zeggen, maar het was nu eenmaal zo. Ze geraakten echt heel erg achterop met hun schema en de fans zouden het niet blijven slikken als ze dingen gingen uitstellen. Hij wist dat de andere jongens het met hem eens waren, ze hadden het er al enkele keren over gehad.
Liam zuchtte een keer diep en voelde een schuldgevoel opborrelen. Ze hadden immers gelijk. Door zijn probleem konden zijn vrienden ook niet fatsoenlijk verder werken. Maar hij had gewoon geen idee wat hij er tegen kon doen.
‘Ik weet het.’ Mompelde hij zachtjes. Hij liet zijn hoofd in zijn handen zakken en haalde zijn vingers gefrustreerd door zijn bruine haar. Dit moest gewoon ophouden zodat ze normaal verder konden werken.
Een warme hand wreef geruststellend over Liam’s rug heen. Dit zorgde ervoor dat hij zijn hoofd weer uit zijn handen haalde en de persoon naast hem aankeek. Zayn toverde een glimlach tevoorschijn op zijn gezicht en knikte bemoedigend naar hem.
‘We vinden wel een oplossing.’ Verzekerde hij hem. Ze zouden hem met z’n allen gaan helpen. Er moest toch wel een manier te vinden zijn om hem van die nachtmerrie af te helpen? Dat kon gewoon niet anders.

De rest van de dag was redelijk rustig verlopen. De jongens hadden net een korte pauze genomen en Harry was met zijn gsm aan het prutsen. Iedereen had al wel zo’n vermoeden dat hij met zijn vriendinnetje aan het sms’en was. Het verbaasde Liam eigenlijk dat de krullenbol al zo lang bij haar was. Zolang had hij het nog nooit bij een meisje volgehouden.
‘Guys, is het oké als Felicity morgen langskomt?’ Harry had even opgekeken van zijn gsm toen hij zijn vraag had gesteld. Enkele korte knikjes waren zichtbaar.
‘Ik vind het best.’ Antwoordde Liam. Hij had er helemaal geen problemen mee als ze zou komen. De jongens kenden haar ondertussen wel, en er was niet echt iemand die het niet met haar kon vinden. Niet veel later had de rest er ook mee ingestemd.
‘Goed, laten we dit liedje nog een laatste keer doen.’ Stelde Niall na enkele minuten voor. Het was ook wel logisch dat hij dit zei. Het moest namelijk helemaal perfect zijn. Toch ontsnapte er een zucht uit Liam’s mond. Niet uit irritatie, maar uit vermoeidheid. Als het zomaar even kon, zou hij gewoon ter plekken in slaap vallen. Om daarna weer wakker te schrikken door de nachtmerrie die hem genadeloos achtervolgde.