003. Icon

Soundtrack.

De jongens van One Direction lopen voorop, iets wat ik eigenlijk ook wel had verwacht. Justin en Drew hebben me net hun namen lopen leren en mengen zich nu in het gesprek wat de vijf voeren. Ik had hun namen niet hoeven te weten. Zodra je iets een naam geeft kun je het nooit meer uit je gedachten bannen. Ik vind ze alle vijf vervelend, al steekt die Liam er wel met kop en schouders boven uit. Wat kan die jongen gemene opmerkingen maken zeg. Gelukkig kan ik wel wat hebben en negeer ik hem glashard. Toch vraag ik me af wat zijn probleem is. Misschien heeft hij wel een hekel aan meisjes? Ze mogen me om een of andere reden niet en ik wil weten wat voor een reden ze hebben. Er is geen reden om iemand bij een eerste aanblik te haten. Ik bekijk mijn kleding. Ik zie er heel normaal uit, dus dat is geen reden. Ik heb alleen gezegd dat ik niet kan zingen. Maar die leugen heb ik zo vaak verteld dat iedereen het geloofd. Ik kan sowieso ontzettend goed liegen dus een jaren oude leugen moet voor me gesneden koek zijn. Dan opeens lopen ze ene café binnen. De andere klanten staan meteen op en verlaten het cafe. Dat vind ik vreemd maar ik houd mijn mond erover dicht. ‘Anders worden ze lastig gevallen door fans’ fluistert Drew in mijn oor als hij mijn rare blik ziet. Ik probeer te knikken zonder mijn gezicht in een vreemde grimas te laten vertrekken. Het lukt aardig wat hij schenkt er verder geen aandacht aan. Dat die gozers fans hebben, met hun persoonlijkheid. We gaan ergens zitten en gelukkig hoef ik niet naast een van hun te zitten en mag ik gewoon tussen mijn twee jongens zitten. Het betekend wel dat ik recht tegenover Liam moet zitten, maar dat neem ik dan maar voor lief. Iedereen besteld wat te drinken en als het neergezet wordt zijn Justin, Drew en ik de enige die dank je wel zeggen tegen de ober. Ze dalen met de minuut in waardigheid in mijn ogen. ‘Alica gaat wel mee op tour’ lacht Drew dan vrolijk. Mijn gezicht vertrekt en mijn mond vormt een smalle streep. Vijf andere gezichten kijken op precies dezelfde manier.

‘Is het niet leuk?’ vraagt hij dan onzeker terwijl hij zijn hand op mijn been legt. Gelukkig is gebeurt dat onder tafel dus heeft niemand wat door. Ik slaak een diepe zucht. ‘Jullie hadden het beter eerst kunnen vragen’ mompel ik dan. ‘Maar je vind het wel leuk toch?’ vraagt Justin bang. Ik wil heel graag mee op tour maar die vijf hier verpesten alles op dit moment voor me dus wil ik liever niet mee. ‘Ik vind dat ze gelijk heeft hoor. Zoiets moet je eerst met iemand overleggen’ zegt Liam dan serieus. Ik trek mijn wenkbrauw en kijk hem ongelovig aan. Neemt hij het nu serieus voor me op? Hij knipoogt naar me en ik vernauw mijn ogen tot spleetjes. De andere jongens knikken instemmend en maken er geluidjes bij. Ik kan niet geloven dat ze het serieus voor me op nemen. Tenzij dit een val is en ze me op deze manier willen lozen. Dat moet het zijn. Een brede grijns komt op mijn gezicht. Als zij niet willen dat ik kom, dan kom ik gewoon. Ik steun mijn beste vrienden en treiter vijf vervelende jongens. ‘Je gaat wel mee toch?’ vraagt Drew dan terwijl hij in mijn been knijpt. ‘Natuurlijk ga ik gewoon mee’ zeg ik dan vrolijk. Vijf gezichten betrekken nog verder. Ik word van twee kanten tegelijkertijd aangevallen. Ik grijns even naar de persoon voor en hij kijkt nu nog zuurder. Soms is mijn leven echt geweldig. ‘Wij gaan’ zegt hij dan terwijl hij opstaat en geld op de tafel gooit. De rest volgt zijn voorbeeld. ‘We zien jullie overmorgen’ mompelt Harry dan. Hij is volgens mij het aardigste van het stel, maar ook hem moet ik niet. ‘Doeg’ roepen Justin en Drew vrolijk terwijl ze hun uitzwaaien. Die twee hebben echt nooit wat door en soms erger ik me daar heel erg aan. ‘Laten wij ook gaan. We hebben nog veel te doen voor overmorgen’ zeg ik dan. De jongens knikken instemmend en dan verlaten ook wij het cafe om op weg te gaan naar huis. Daar kunnen we gaan pakken voor een paar drukke weken.