Chapter OO1

GRACE SANDRELLI

Mijn hoofd rustte tegen het koude glas van mijn slaapkamerraam. Ik was zoals gewoon in het raamkozijn gaan zitten en keek naar buiten, naar het triestige weer dat over Engeland hing. Het regende nu al zeker twee dagen lang en alles was nat en koud. Wat er nog meer nat was, waren mijn wangen. Ja, ik had gehuild, alweer. En ookal was huilen hetgeen dat ik nu het liefste wou doen, het ging niet meer. Mijn tranen waren op. En om eerlijk te zijn was hij het niet eens waard om voor te huilen, niet na wat hij gedaan had.
Ik bracht mijn rechterhand omhoog en veegde met de rug van mijn hand langs mijn natte wangen. Toen ik mijn hand terugtrok kon ik zwarte strepen op mijn huid zien. Deze waren duidelijk afkomstig van mijn uitgelopen mascara. Waarom deed ik eigenlijk nog moeite om het iedere ochtend op mijn wimpers te smeren? Zo goed als elke dag hing de helft ervan op mijn wangen door het huilen. Misschien deed ik het wel om mijn gedachten even ergens anders op te zetten, zodat ik niet telkens aan hem hoefde te denken. Oké, het klinkt stom, maar ieder klein ding kon ik hard gebruiken.

Eigenlijk zou ik mezelf gewoon moeten verbieden om nog aan hem te denken, dat zou me een hoop pijn besparen. Het was gewoon zo moeilijk om hem te vergeten, ik hield tenslotte nog steeds van hem en daar kon ik niets aan veranderen. Desondanks mijn gevoelens zou ik het hem niet gemakkelijk gaan maken eens hij weer terug zou zijn. Hij zou gewoon weer terug naar school gaan komen en dan zou ik hem weer zien. Als hij dan zou merken dat ik er nog steeds zoveel mee zit zou het alleen maar leuk zijn voor hem. Ik mocht me gewoon niet zwak opstellen tegenover hem. Dat zou de grootste fout zijn die ik kon maken.
Enkele weken nadat hij op X Factor Tour was vertrokken had hij me gebeld. Hij had me gewoon simpelweg verteld dat het uit was tussen ons. Niet eens een reden gevend, en dat stoorde me nog het meeste. Weken heb ik liggen huilen om zijn woorden, ja, ze hebben wel degelijk hun sporen nagelaten. Toch waren ze simpel te verklaren: hij hield niet meer van me. Wie weet had hij zelfs al iemand anders ontmoet in één of andere stad.
Hij had het gewoon allemaal beëindigd met één simpel telefoontje, meer niet.

Ik haalde mijn gsm uit mijn broekzak toen ik die voelde trillen. Het was een berichtje van een vriendin, geen zin om te antwoorden.
Mijn blik bleef hangen bij de achtergrond foto. Een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond toen ik een tijdje naar de foto had gekeken. Ik stond erop met naast mij de blonde, Ierse jongen. Toen stond er nog een vrolijke lach op mijn gezicht, tegenwoordig krulden mijn mondhoeken alleen nog maar naar beneden. Meer dan een valse glimlach kregen de mensen niet te zien.
Ik knipperde enkele keren met mijn ogen om mezelf uit mijn gedachten te halen. Vervolgens ging ik naar mijn foto’s toe en zocht de foto die ik als achtergrond gebruikte. Mijn duim aarzelde even, maar drukte toen toch het knopje in.

Delete.