1.1

Ik ben nog niet eens begonnen en ik heb al 17 abbo`s! <3
Enjoy the first part! <3

Bill point of view;

Met een zucht kijk ik naar de koffers die in de gang staat. We zijn gisteravond teruggekomen van een tour. Het was al laat, na middernacht en nu sta ik weer beneden, om half 8 `s morgens. Tom staat geeuwend naast me. ‘Mam?’ roep ik door het huis. Mijn moeder`s stem komt mopperend van boven. ‘Ik kom er zo aan! Neem maar wat koffie voor we gaan.’ Het is nog vroeg, voor iedereen hier. Mam wou gisteren op Tom en mij wachten tot we thuis waren, maar ze was in slaap gevallen op de bank. Tom en ik hebben haar boven op haar bed gelegd en zijn vervolgens doodmoe in ons bed gekropen om vanmorgen om 6 uur gewekt te worden. De opdracht was om mijn vuile kleren in de was te leggen en mijn koffer te vullen met schone kleren. De rest kon ik in mijn koffer laten zitten, we gingen al weer weg vanmorgen. Het jaarlijkse familieweekend. Met al die stress van de tour was ik het vergeten, maar daar kwam al snel verandering in toen ik vanmorgen onverwachts gewekt werd.
Met een zucht neem ik een slok van mijn koffie. Het zorgt dat ik me iets meer wakker voel, maar vroeg uit mijn bed komen is nooit iets voor mij geweest. Toen ik nog een kind was had ik al moeite met vroeg uit mijn bed komen. ‘Nog wat?’ mompelt Tom. Tom is ook nog niet echt wakker zo te horen aan zijn stem. Ik schuif een stoel naar achteren en ga erop zitten. Een diepe zucht, voor de zoveelste keer vandaag, verlaat mijn mond.
10 minuten later komt Mam naar beneden. Ze begroet Tom en mij met een kus op ons haar en loopt vervolgens naar het aanrecht om een kop koffie voor zichzelf te maken. Niet veel later komt Gordon ook naar beneden. Zonder koffie of iets loopt hij naar de auto om alles erin te leggen.

Een half uur later zitten we uiteindelijk allemaal in de auto. Tom en ik achterin en mam naast Gordon die achter het stuur zit. ‘En vertel eens over de tour,’ glimlacht mam en draait zich een kwart slag om. Ik werp een snelle blik naar Tom. Hij knikt, waarna ik glimlach en begin te vertellen. ‘Het was echt onwijs leuk, vermoeiend, maar leuk. De fans elke keer waren weer geweldig. Dat geeft je echt een voldaan gevoel.’ Een brede glimlach siert mijn lippen. Enthousiast vertel ik verder. Tom vult me af en toe aan. Van onze moeheid van net is nu weinig meer te merken.