Hoofdstuk 3

De volgende ochtend kwam Lola ons al vroeg wekken. "Opstaan, luilakken!", beveelde ze. Ik draaide met mijn ogen, zonder dat ze het zag, en stond op. Jordan was nog steeds half in slaap, en strompelde zijn bed uit. Lola ging weg. Ik stond daar, met mijn half gekreukte jurk. "Ik heb een idee", zei Jordan die net terugkwam van de badkamer. "Leen een shirt. Ik weet zeker dat ik wel een shirt heb die je aanspreekt", zei hij terwijl hij gebaarde naar zijn kast. "Dat hoeft echt niet hoor", zei ik met een blos op mijn wangen.

Jordan stapte naar de kledingkast en gooide een mooie, blauwe T-shirt naar me. "Doe aan, en doe snel, anders komt ze ons nog persoonlijk ophalen op onze kamer", zei hij grinnikend. Ik giechelde. Jordan wachtte buiten en ik kleedde me snel om. Het T-shirt paste perfect, en ik deed snel ook mijn haar.

"Hij past perfect", zei Jordan toen hij me zag. Ik glimlachte. Als Jordan er niet was geweest, had ik mijn graf allang gegraven. We gingen allebei naar beneden. Daar stond Diana ons al te wachten voor de tafel. "Jullie gaan nu naar de tuin, en binnen een kwartier wil ik alles schoon! Zo niet, krijgen jullie geen ontbijt!", riep ze. Ze was echt nog erger dan ik had gedacht. Was het misschien omdat ze ons gisteren niet kon straffen? Of was dat deel van haar routine? Ze is gewoon echt heel gestoord.
"Leuk, hé?", vroeg Jordan terwijl hij al het onkruid verwijderde. "Ja hoor, ik voel me helemaal thuis", zei ik sarcastisch. Hij zuchtte. Ik keek op mijn klok terwijl ik alle bloemen water gaf en de overbodige bladeren weggooide. Binnen acht minuten waren we klaar, en zonder dat Diana op de stopwatch keek zei ze al: "Jullie zijn te laat, ga maar weer naar boven" "Wat? We zijn twee minuten eerder dan de afgesproken tijd!", protesteerde ik. "Ga maar naar boven en stop met liegen", zei ze met een voldane grijns op haar gezicht.
Jordan en ik gingen naar boven. "Jordan, we moeten iets doen. We kunnen ons toch niet veroorloven om te verhongeren omdat zij dat wilt?", zei ik. "Maak je niet druk: Ik heb wat voedselvoorraad in mijn kamer. Ik had het gisteren gestolen", zei hij terwijl hij naar zijn bed keek. "Is ze er niet achtergekomen?", vroeg ik verbaasd. "Nope", zei hij trots.

Op een gedempte toon zei hij: "Dit doe ik bijna elke week. Anders weet ik niet hoe ik verder ga moeten leven zonder eten" "Je moet het aan je vader vertellen, Jordan", zei ik. Hij schudde zijn hoofd. "Ik kan het gewoon niet", zei hij. Waarom kon hij het niet? Was hij bang dat zijn vader hem niet zou bijstaan en dat Diana het zou te weten komen?

En elke dag van de vakantie kregen we geen ontbijt. Het middageten kregen we soms ook niet, maar het avondeten wel. Maar dat kwam alleen maar door oom Andreas. Als hij er niet was geweest, zouden we waarschijnlijk al verhongerd zijn. De vakantie was heel snel voorbij gegaan. Morgen was het terug school. Waarschijnlijk moest ik nu wel van school veranderen. Mijn school was hier denk ik wel kilometers vandaan.

Jordan maakte zijn boekentas klaar. Opeens klopte iemand op de deur. "Hum? Wie is daar?", zei Jordan. "Ik ben het", zei hij. Het was de stem van oom Andreas. Jordan stond snel op en deed de deur open. "Hallo", zei hij vriendelijk terwijl hij naar ons keek. "Ik moet met Zara alleen praten, mag ik?", vroeg hij aan Jordan die naar mij keek. "Ja, oké", zei hij. Hij liet ons alleen in de kamer. Mijn oom keek me strak in de ogen.
"Ik kende je vader, wist je dat?", zei hij. "Nee, hoe kende u hem?", vroeg ik. "Werk", zei hij geheimzinnig. "Werkt u ook in de taxisector?", vroeg ik.. "Dus dat heeft je vader aan je vertelt, dat hij een taxibedrijf heeft, toch?", vroeg hij. "Uh.. Ja?", zei ik onzeker. Had mijn vader iets verborgen voor me?