Dining eleven

Inmiddels ben ik weer thuis. Samen met Harry. Hij staat in de keuken eten te koken terwijl ik op de bank lig met een dekentje over me heen. Ik had zojuist even geslapen. Mijn ouders komen langs en zouden blijven eten.
Ik sta op en loop naar de keuken. Ik kijk even toe hoe Harry druk aan de slag is. Ik leun tegen de deurpost aan en kijk toe. Ik kon zijn woorden van vanmorgen maar niet uit mijn hoofd krijgen. Zolang je maar weet dat het elke dag moeilijker is om je niet te zoenen.. Van mijn kant ook. Toch durf ik elke keer de stap niet te zetten. Harry neemt een slok van zijn cola en begint te zingen. Hij heeft niet door dat ik hem bekijk.
Zie ik mezelf elke dag thuiskomen bij Harry? Wel, als hij er is dan. Misschien zelfs wel met kinderen? Mijn gedachten dwalen even af naar een fantasie.
Ik zie mezelf in de keuken van een prachtig huis staan, druk in de weer.. Ik hoor de deur opengaan. “Babe, we zijn thuis!” het is Harry’s stem. “In de keuken!” roep ik terug. “Ren maar naar mama toe!” hoor ik Harry opnieuw. Een jongetje van een jaar of drie, met dezelfde mooie krulletjes als Harry komt de keuken ingerend en omklemt zijn armen om mijn benen. “Mama!!!” roept het kindje. Ik geef hem een kus en zie dan Harry met een baby’tje in zijn armen aankomen. Onze dochter. “Hey beautiful.. het ruikt heerlijk.” Harry kijkt me vrolijk aan en loopt op me af om me vervolgens een kus te geven. “Ik heb je gemist..” zeg ik en geef hem een paar kussen. “En ik jullie ook..” ik pak onze baby uit zijn armen en knuffel haar. “Het eten is klaar..” zeg ik terwijl Harry de kinderen aan tafel helpt..
Ik schud mijn hoofd om de gedachte los te laten. Langzaam loop ik de keuken in, met blosjes van mijn fantasie. Ik ga achter Harry staan en sla mijn armen om zijn middel.
“Het ruikt heerlijk...” zeg ik. Hij legt zijn handen op mijn armen. Hij draait me om. “Wat voor dag is het vandaag? Waar ben je? Welk jaar is het? Wie ben ik?” Ik giechel. Omdat ik een klap op de grond heb gemaakt heb ik een hersenschudding, waardoor Harry me de komende twee uur steeds moet checken of ik niet ineens alles vergeet. “Ik ben in Holmes Chapel, het is zaterdag, 2019 en jij bent mr. Harry Styles.” Zeg ik en grijns. “Geslaagd..” knipoogt hij. “Vinden je ouders het niet gek dat ik er ook ben?” vraagt hij. Ik ga op mijn aanrecht zitten. “Nee hoor..” zeg ik. Hij knikt. “Ik hoop maar dat ze niet al te boos zijn.” ik glimlach en streel over zijn wang. “Don’t worry about it.” zeg ik. Hij haalt mijn hand op zijn wang weg en ik zie hem op zijn lip bijten. “Sorry..” zeg ik. Harry wil wat zeggen maar wordt onderbroken door mijn beltoon. “Mijn moeder.” zeg ik. Ik neem op. “Mam?” vraag ik. “Ja Jess, sorry we redden het helaas niet om te komen. Je vader en ik..” “hebben het druk, weet ik.” Zeg ik en zucht. “Sorry.. doe de groetjes aan Harry.” zegt ze. “Doe ik..”
“Groetjes terug..” zegt Harry en glimlacht even naar me. Ik glimlach klein maar sla mijn ogen neer zodra ik heb opgehangen. Harry legt zijn spatel neer en komt bij me staan. “Wat is er? We kunnen ze morgen uitnodigen..” zegt hij en tilt mijn kin op. “Ze vroeg niet eens hoe het met me gaat Haz...” fluister ik en kijk hem aan met betraande ogen. “Oh Jess...” hij trekt me tegen zich aan en trekt me in een knuffel. “Oke ik weet dat ze het druk hebben.. maar jij, Anne en Gem zijn meer bezorgd om me dan mijn eigen ouders..” stamel ik. Harry knikt en kijkt me aan. “Niet verdrietig zijn.. We hadden het net zo gezellig..” zegt hij. Ik glimlach en kijk hem aan. “Als ik jou toch niet had...” zeg ik en zucht even. “Dan had je nu niet geweten of je nog helemaal bij de tijd was.” Hij tikt zacht met zijn vingers op mijn hoofd. Ik grinnik. Dat was niet wat ik bedoelde, Styles.
“Ik weet het goedgemaakt. Jij gaat lekker op de bank liggen. Ik maak het eten af, en dan gaan we lekker samen eten.” zegt hij. Ik grinnik. “Dat klinkt als een goede goedmaker.”
“Ik weet betere dingen.” Grijnst Harry. Ik kijk hem aan en lach. Ik leg even mijn hand tegen mijn voorhoofd. “Ik moet niet meer lachen.” zeg ik. Ik stap van het aanrecht af en druk een kus op zijn wang. Ik loop naar de bank en ga liggen, waarna niet lang erna Harry naast me komt zitten en mij een bord eten aangeeft. “Heerlijk...” zeg ik en kijk naar hem. We wensen elkaar eet smakelijk en beginnen dan samen te eten. “Oh Harry.. kan je dit elke dag voor me maken?” Ik sluit genietend mijn ogen. “Dit is officieel mijn nieuwe favoriete maaltijd..” grijns ik. Hij kijkt me aan en grijnst. “Met alle plezier.”
Harry zet een film aan. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en zucht tevreden. “Soms wil ik kunnen eten en slapen tegelijk.” zeg ik na een tijd stilte. Ik hoor Harry lachen. “Jess, je bent soms zo random..” lacht hij en slaat zijn arm om mijn schouders. “Ik hoor je niet, ik slaap.” grinnik ik. “Zo kan je niet lekker slapen.” zegt hij. Hij rent naar boven en is binnen een paar minuten weer terug. Ik kijk op en grijns als hij mijn deken gepakt heeft. “Maak eens ruimte..” Harry gaat op zijn zij languit in de hoek liggen en klopt naast zich. “Komt u maar.” Ik ga bij hem liggen en kruip tegen hem aan. Tevreden legt Harry zijn arm om me heen. Even kijken we elkaar aan, onze gezichten enkele centimeters van elkaar verwijderd. Ik voel zijn adem tegen mijn voorhoofd aanslaan. “Kom, leg je hoofd op mijn borst..” zegt hij. Hij trekt mijn been over zijn lichaam heen en legt zijn vrije hand op mijn billen. “Hoe lig je?” vraagt hij. “Kan niet beter...” zeg ik en zucht zachtjes. Ik meende het. Ik kon in het lekkerste bed ter wereld liggen, maar het zou niet compleet voelen zonder Harry. Zijn vingers strelen door mijn haren. Dit voelt zo fijn. “Wil je me in slaap zingen?” vraag ik zachtjes. Harry lacht zachtjes. “Tuurlijk..”
Tevreden sluit ik mijn ogen terwijl Harry zachtjes dichtbij me Just The Way You Are van Bruno Mars begint te zingen.