Lifesaver four

Ik neem een slok van mijn koffie terwijl ik in mijn pyjama op de bank naar allerlei slechte series kijk. Mijn beste vriendin Naomi zou elk moment kunnen langskomen. Ik moest haar bijpraten over alles wat er de afgelopen dagen gebeurd is. Ik moet dit tenslotte bij iemand kwijt. Naomi en ik kennen elkaar al 25 jaar. We zijn altijd buren geweest en beste vriendinnen. Nu woon ik op mezelf in een appartementje en Naomi nog thuis. Zij zit in de laatste maanden van haar studie en zodra ze hiermee klaar is en een baan heeft is het plan dat zij bij mij komt wonen.
Ik kijk op als de deurbel gaat, dat zal haar zijn!
Ik sta op en doe de deur open. ''Hiiiiiiiii!!'' roep ik blij en knuffel haar stevig. Ze knuffelt me terug. ''Hey girl. Love de pyjama.'' zegt ze lachend. Ik grijns en kijk naar wat zij aan heeft.
''Je bent ook in je pyjama gekomen!'' roep ik lachend. Ik laat haar binnen en sluit de deur achter haar. ''Tuurlijk. We gingen een middagje slechte series kijken toch?'' zegt ze. Ik knik. ''Ik heb er echt behoefte aan.'' lach ik. ''Ik wil alles weten.'' zegt ze.
''Wil je koffie?'' ze knikt. ''Yess...''
In de keuken schenk ik een kop koffie voor haar in waarna we onder een dekentje op de bank kruipen.
Ik zet de serie die ik aan het kijken ben weer aan. ''Ik was geordie shore aan het kijken.'' lach ik. ''Heerlijk!'' ze neemt een slok van haar koffie.
Ik kijk naar haar. ''Ik heb dus een patiënt.'' zeg ik.
''Ja, die heb je toch elke dag?'' vraagt ze dom. ''O my god, Naomi.. Ja die heb ik elke dag.'' lach ik. ''Maar deze..'' ik bijt op mijn lip en neem een slok van mijn koffie. ''Oh god Jess!!'' zegt ze. ''I know...'' ik zucht. ''Ik weet niet wat het is. Ik heb weleens vaker dat iemand met me flirt, en dan kan ik me heel professioneel opstellen en het afwenden... maar met deze jongen.'' ik kijk haar aan. ''Ik.. hij pakte mijn hand gistermiddag vast, en normaal zou ik wegtrekken maar ik kon het gewoon niet. Alsof mijn hand zat vastgevroren.'' zeg ik. Ze grijnst. ''Ik heb je nog nooit zo gezien Jess.'' ik haal mijn schouders op.
''Ik weet niet wat ik ermee aanmoet. Hij is een patiënt van me.'' zeg ik. ''Hoe heet hij?'' vraagt ze.
''Hij heet Harry.'' zeg ik. ''Klinkt mysterieus.'' zegt ze. Ik knik. Ik leg mijn hoofd op haar schouder. ''Ik kan niets anders doen dan aan hem denken, ik word er helemaal gek van. Ik kijk sinds dat ik gister thuis ben al uit naar het feit dat ik hem morgen weer zal zien.'' zeg ik.
''Jess! Ik denk dat je hem misschien moet overdragen als dit zo doorgaat.'' zegt ze. Ik kijk haar aan. ''Denk je?'' vraag ik. Dat wil ik helemaal niet.
''Ja... ik bedoel, je blijft een chirurg. Is dit het wel waard om je baan voor op het spel te zetten?'' zegt ze. Ik schud mijn hoofd van nee. ''Dat is ook wel zo.'' zeg ik. Het fijne aan Naomi is dat ze altijd zo eerlijk is. Ze weet precies hoe ik denk en ben, en durft ook alles tegen mij te zeggen.
''Maar even serieus Naomi, wat moet ik zeggen? Ik begin gevoelens te krijgen voor deze patiënt dus ik wil hem aan iemand anders overdragen? Het voelt gewoon niet professioneel.'' zeg ik en zucht.
''Misschien wil je hem niet overdragen?'' zegt ze. Ik schrik van haar opmerking. ''Ja.. Nouja, ik heb alles eraan gedaan om hem te redden en dan moet ik hem nu ineens overdragen.'' zeg ik. ''Of omdat je hem niet wilt loslaten.'' daar drukt ze mij met de neus op de feiten.
''Misschien.'' zeg ik. ''Ik weet het niet.'' zeg ik. ''Ik denk dat je heel goed moet bedenken wat je hiermee wilt. Je moet hier wel mee oppassen.'' zegt ze. ''Ja, ik snap wat je bedoelt.'' zeg ik en kijk naar haar. ''Maar het zal vast niet makkelijk zijn voor je.'' zegt ze. Misschien heeft ze wel gelijk en moet ik Harry overdragen naar een andere arts. Ik kan me niet professioneel opstellen bij hem. Anderzijds weet ik ook niet of ik hem wil loslaten.. Wie weet is het wel serieus van zijn kant en wilt hij nadat hij uit het ziekenhuis ontslagen is echt wel eens op date. Buiten het ziekenhuis zou het kunnen, maar binnen de muren van het ziekenhuis kan dat echt niet. Ik bijt zachtjes op mijn lip en wrijf over mijn kin.
''Ja, daar komt ook nog eens bij dat hij een wereldberoemde zanger is.'' zeg ik en kijk haar aan. Haar ogen worden groot. ''Rot op!'' zegt ze. ''Wie is het?!'' vraagt ze.
''Je moet het echt voor je houden.'' zeg ik. Ze knikt. Naomi vertrouwde ik in dit soort dingen, ook al is het verboden om dit te delen. ''Het is Harry Styles.'' zeg ik.
''Oh, die zanger van One Direction!'' zegt ze. ''Heb je nog eens een foto?'' vraag ik. Ik pak mijn iPhone om het op te zoeken en laat haar een foto van hem zien.
''Precies jouw type man... Jess.'' zegt ze. ''Hij is ook echt wel heel aantrekkelijk.'' zegt ze. Ik glimlach en staar naar de foto. ''Ik weet het...'' zeg ik.
Ik bijt op mijn lip en kijk haar aan. ''Nou, als je nou gewoon een paar keer per dag naar een foto van hem staart, dan hoef je niet meer zo lang naar hem te staren.'' lacht ze. Ik begin hard te lachen. ''Hou op hoor Naomi.'' ik geef haar een duwtje.
Ik kijk op als mijn telefoon een melding aangeeft. Ik kijk met grote ogen naar mijn scherm. ''Oh.... my god.'' zeg ik en laat mijn telefoon aan haar zien. Ze slaat haar handen voor haar mond. ''Holy shit.''