Lifesaver three

Na drie operaties ben ik het wel weer zat. Nog een halfuur en dan zat mijn dienst erop. Een van de co-assistenten zoekt me op. ''Dr. Dickens. Ik wilde u laten weten dat uw patiënt Brooks stabiel is. De zuurstof zijn ze aan het afbouwen. Ze vragen alleen of u wilt kijken of de drain er al uit mag.'' geeft ze aan. Ik knik. ''Ik ga erheen.'' zeg ik. ''Dankjewel, ben je ook bijna klaar?'' vraag ik haar terwijl ze met me meeloopt. ''Nog een halfuur.'' zegt ze.''Voor mij ook.'' glimlach ik.
''Is er nog iets bijzonders bij onze andere patiënten dr. Wilson?'' vraag ik. Ze schud haar hoofd. ''Ik ben vandaag langs al onze patiënten geweest, de lab uitslagen zijn goed, lichamelijk onderzoek is goed. Ik denk dat de patiënt van kamer 1104 ontslagen kan worden.'' zegt ze.
''Dan gaan we daar ook nog langs, goed werk.'' zeg ik en klop op haar schouder.
We lopen de kamer in. ''Goedemiddag Dhr. Brooks.'' zeg ik en glimlach naar hem. ''Harry.'' zegt hij. ''Dr. Wilson, vertel maar.'' zeg ik.
''Dhr. Brooks.'' begint ze. ''Harry.'' zegt hij opnieuw. Ze glimlacht verlegen naar hem. Ik kijk haar aan. ''Dr. Wilson?'' ik trek een wenkbrauw op.
''Sorry dr. Dickens.'' ik zie Harry vanuit mijn ooghoek glimlachen. ''Dhr. is een dag postoperatief, zuurstof is vandaag afgebouwd van 3 liter naar 1, waarbij saturatie stabiel blijft.'' zegt ze. ''Wat is stabiel?'' vraag ik.
Ze begint door haar mapje te bladeren. ''Ehm, tussen de 97 en 99.'' geeft ze aan. Ik knik. ''Goed.''
''Mijn inziens kan de drain van dhr. verwijderd worden vandaag, hij produceert bijna niet meer.'' ik kijk naar de fles, er zit inderdaad bijna niks in. ''Wanneer is de pot verwisseld voor het laatst?'' vraag ik en kijk haar aan. ''Vannacht.'' geeft ze aan. ''Hoelaat?'' vraag ik.
Ik ben misschien streng, maar ik wil dat mijn studenten goed opgeleid worden, en daarbij moet je soms streng zijn. ''half vier..'' zegt ze.
Ik knik en buig voorover om te kijken hoeveel er in de drain zit. Ik hoor iemand fluiten, het was Harry.
Ik kom weer omhoog en rol met mijn ogen. ''Volgens mij heb je teveel morfine gehad.'' grap ik. ''Nou...'' vervolgt mijn co-assistent. ''Dr. Wilson, dat was een grapje..'' zeg ik. ''Oh..''
Harry lacht. ''Je bent te streng en te serieus voor ze.'' zegt hij. Ik kijk hem aan. ''Ik wil het ze goed leren.'' zeg ik en glimlach. ''Dr. Wilson, heb je weleens een thorax drain verwijderd?'' vraag ik. Ze schud haar hoofd..
''Dankzij dhr. Brooks hier, is het je lucky day. Je mag hem verwijderen.'' zeg ik en kijk haar aan. Ze kijkt me stralend aan. ''Dankuwel!'' zegt ze blij. Ik glimlach. ''Ga de spullen maar verzamelen.'' ze verdwijnt uit de kamer.
''Je kan wel lief zijn.'' zegt hij. Hij pakt mijn hand weer vast, ik wil hem wegtrekken maar het lijkt wel alsof mijn hand aan een steen gebonden zit en ik hem niet weg kan halen.
''Harry, haal je hand weg alsjeblieft.'' fluister ik. Hij kijkt me aan. ''Waarom doe je het zelf niet?'' vraagt hij. ''Ik...'' ik zucht. ''Het lukt niet.'' zeg ik.
''Ah, ik maak je verlegen.'' zegt hij. Ik haal mijn hand weg. ''Wilskracht.'' zegt hij. Wat moet ik hier nu mee? Ik wil niet ingaan op zijn geflirt, maar ik kan het niet helpen. Moet ik hem als patiënt overdragen? Maar wat moet ik dan zeggen, dat ik het niet kan laten om op zijn flirten in te gaan en het terug te doen?! Dat kan ik niet doen.
Mijn gedachten worden onderbroken door dr. Wilson. Ik controleer de spullen die ze verzameld heeft en knik. ''Begin maar.'' zeg ik.
Ze pakt alle spullen uit. ''Dr. Wilson.'' zeg ik. ''Ja?'' er klinkt een kleine twijfel in haar stem. ''Begin eerst met de patiënt vertellen wat je gaat doen alsjeblieft.'' zeg ik. Ze knikt. Ik kijk naar Harry, die naar mij glimlacht en over zijn lippen likt. Ik bloos, waarna hij wegkijkt en naar de uitleg luistert van mijn collega.
''Het verwijderen zelf zal pijn doen, ik ga je straks vragen om in en uit te ademen en terwijl je uitademt verwijder ik de drain.'' vertelt ze. Hij knikt. Ik zie dat het hem onrustig maakt.
''Begin maar, dr. Wilson.'' zeg ik en ga aan de andere kant van het bed staan om haar goed te zien.
Harry kijkt voor zich uit en kijkt eventjes met een angstige blik naar mij. Ik leg mijn hand op zijn arm en knijp erin. ''Het is oké.'' zeg ik. ''Wij zijn bij je en begeleiden je erdoorheen.'' hij knikt en begint wat zwaarder te ademen.
Ik kijk naar dr. Wilson die het niet helemaal door lijkt te hebben. ''Oke, Harry.'' zeg ik. Ik zie mijn collega vreemd opkijken als ik zijn voornaam noem. ''Dr. Wilson gaat beginnen en het enige waar jij je op gaat focussen is op mij en hoe ik adem. Hoe ik adem, zo adem jij ook.'' zeg ik.
Hij knikt. ''We gaan niet hyperventileren, we gaan niet flauwvallen, we gaan goed ademen en we gaan dit doorstaan.'' zeg ik. Hij steekt zijn hand uit. ''Ga maar verder, dr. Wilson.'' zeg ik. Ik leg mijn hand in de zijne. ''Oké, kijk naar mij.'' zeg ik. Harry kijkt van mijn collega weer naar mij. ''Adem in, adem uit.'' zeg ik en doe het voor. ''Heel goed, nogmaals.''
Ik zie zijn blik afglijden naar dr. Wilson die de hechting loshaalt. ''Kijk naar mij!'' zeg ik en draai met mijn vingers zijn gezicht naar mij. Zijn huid voelt zacht. Ik zie dat hij ervan bloost. ''Nogmaals, adem in, adem uit.'' Ik zie op de monitor zijn hartslag omhoog gaan.
''Kijk goed naar mij, adem in, adem uit.'' ik zie uit mijn ooghoek dr. Wilson knikken. ''Oke Harry, dr. Wilson gaat de drain voorzichtig verwijderen zodra je uitademt.'' zeg ik. Hij knikt.
Ik begin weer overdreven in en uit te ademen. ''Volg mij maar.'' zeg ik. Harry pakt mijn tempo op, zodra hij goed ademt knik ik naar dr. Wilson die langzaam de drain verwijdert. ''Au au au.'' hoor ik Harry zeggen. ''Oke, rustig aan.. Blijf ademen. Ik weet dat het zeer doet, we zijn er bijna.'' zeg ik. Hij ademt wat dieper, maar nog wel goed in en uit. ''Je doet het heel goed, echt waar.'' zeg ik.
''Ik heb hem.'' zegt dr. Wilson. ''Goed gedaan, jullie beide.'' zeg ik.
Harry krijgt er een gaas met tape overheen geplakt en ik glimlach. ''Gaat het?'' vraag ik. hij knikt. ''Gelukkig.. Je hebt het goed gedaan.'' zeg ik.
''Onze dienst zit er bijna op.. morgen ben ik vrij, dan neemt mijn collega het over. Ik zie je de dag erna weer.'' zeg ik. Hij knikt. ''Tot dan..'' zegt hij.
''Dag, dr. Dickens.'' zegt hij. De manier hoe hij mijn naam uitspreekt laat kippenvel op mijn armen ontstaan. Ik bijt op mijn lip en verlaat de kamer. ''Goed gedaan dr. Wilson.'' zeg ik. ''Dankuwel. Was de patiënt nu met u aan het flirten?'' vraagt ze. Ik kijk haar aan. ''Nee.'' antwoord ik. ''Maar ik dacht.. dat ik u zag blozen.'' ik antwoord niet. ''Welke patiënt moeten we nog naartoe, Wilson?'' vraag ik. ''Kamer 1104.'' zeg ik. Ik kijk op de klok. Nog vijf minuten. ''Dat wordt overwerken.'' zeg ik.
''Ik ben vroeger fan geweest van One Direction. Hardcore fan.'' zegt ze. Ik knik. ''Ik heb weleens naar hun muziek geluisterd.'' zeg ik. Ik hoor Harry's stem in mijn hoofd. ''Je bent te streng en serieus voor ze.''
Ik bijt op mijn lip. ''Toen ik hem hier zag liggen wist ik niet zo goed wat ik moest doen.'' zegt ze. Ik knik. ''Ik krijg het idee dat hij u leuk vind.'' zegt ze. ''Denk je dat?'' vraag ik. Ze knikt, alsof ze iets heel ergs heeft gezegd. ''Waarom denk je dat?'' vraag ik. Ze haalt haar schouders op. ''Hoe hij naar u kijkt, tegen u praat.. hij flirt.'' zegt ze. Ik kijk haar aan. ''Hmmhmm.'' zeg ik. ''Wat vind u van hem?'' vraagt ze. Ik weet dat ik met mijn antwoord op moet passen, voor je het weet gaat dit het hele ziekenhuis rond. ''Het is een aardige patiënt die veel heeft meegemaakt. Ik ben blij dat hij mij vertrouwt en zich op zijn gemak voelt.'' zeg ik.

Wauw, in de top creaties deze week met twaalf kudo's na pas twee hoofdstukken! Wat super gaaf!! Dank jullie wel!
Als beloning en een groot dankjewel een extra hoofdstukje deze week!!

Dank jullie wel en veel leesplezier!! <3