Vraag van Majime

Q: Ik heb ook een vraag! Ik geef jullie gelijk een situatie.
Stel, persoon A en B hebben ruzie. Jij, als bemiddelaar, moet dit afhandelen. Ze vertellen allebei hun verhaal. Persoon A en B hebben allebei een beetje gelijk, maar je merkt dat persoon B toch meer gelijk heeft dan persoon A. Je bent het dus meer eens met persoon B. Hoe ga je daarmee om? Laat je merken dat persoon B meer gelijk heeft dan persoon A? Ga je er iets van zeggen?
A:

- Meraki: Oeh, leuk dit!

Al hangt het alsnog af van de situatie. Gaat het er echt om wie er gelijk heeft in dit geval, of gaat het er puur om dat persoon A en B weer samen door één deur kunnen? Of in één topic kunnen reageren zonder elkaar aan te vallen, dat past meer bij Q Als dat laatste het geval is, zou ik het niet benoemen naar zowel persoon A als persoon B. Als bemiddelaar is het sowieso goed om onpartijdig te zijn, dus maakt het niet uit wat ik denk.

Als het echter écht een cruciaal detail is wie er gelijk heeft, zou ik persoon A op een vriendelijke wijze de feiten voorleggen en dit op zo'n manier proberen te doen, dat persoon A het zelf inziet en ik het niet direct tegen haar zeg. Dat kan voor hem/haar heel aanvallend aanvoelen, alsof ik ook tegen haar ben en met persoon B samenwerk.

Ik denk echter dat de eerste situatie een stuk vaker voorkomt dan de tweede. Dus dat pad zou ik het meest bewandelen.

- Apaixonar: Als bemiddelaar is het belangrijk dat je jouw eigen mening niet de bemiddeling zelf laat beïnvloeden, dus ik zou het voor mezelf houden. Het gaat er uiteindelijk om dat persoon A en B eruit kunnen komen en normaal met elkaar kunnen gaan. Een derde mening toevoegen aan de situatie maakt alles wellicht ingewikkelder dan dat het is.
Hoewel dit natuurlijk ook afhankelijk is van wat de situatie precies is – geen enkele omstandigheid is hetzelfde.

- Lorem: Ik kijk altijd objectief naar de punten wat ze zeggen. Het enige wat je hebt zijn hun verhalen, en daar moet je het dan mee doen.
Je kan nooit weten of persoon A meer gelijk heeft dan persoon B, of andersom. Je kan ze beide een advies geven hoe ze het kunnen op gaan oplossen.

Als bijvoorbeeld persoon A het verschrikkelijk vindt dat persoon B reacties stuurt die zijn of haar werk afkraakt. Kan het ook zo zijn dat persoon B gewoon wilde helpen.
Je kan misschien dan naar die reacties gaan kijken zodat je weet wat voor advies je kan gaan geven.
Ik kan persoon B voorstellen zijn of haar kritiek beter te formuleren, of meer duidelijk te maken dat het echt een tip is, en geen afkraking.
Persoon A kan ik adviseren er minder op te gaan letten.

Stel als het echt duidelijk is dat ze beide gelijk hebben. Ik moet dan zo onpartijdig mogelijk blijven. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat je ze beide aan valt met feiten, want daar wordt niemand een goed mens van.

Als de kwestie echt zo groot is, staat de waarheid wel voorop. ik weet dat de vragen vaak worden neergegooid op: Wat denk jij wat er op deze situatie gedaan moet worden.
Die vraag kan irritant overkomen, maar het is wel de beste manier om ze in te laten zien wat goed en fout is. Zonder dat je zelf het antwoord voorlegt.

- Hooverphonic: Ik denk dat het eigenlijk niet zoveel uitmaakt wie er gelijk heeft, en wie niet. Maar vooral dat persoon A en B weer samen door één deur kunnen zonder elkaar meteen in de haren te vliegen.

Stel dat Marietje telkens nare reacties geeft op een creatie van Pietje zonder duidelijke rede, gewoon om te jennen ofzo. Dan is het begrijpelijk dat Pietje om bemiddeling vraagt en mijn natuurlijke reactie zou dan ook zijn dat Marietje fout zit en er mee moet ophouden omdat het kwetsend is. Maar als Marietje met allerlei argumenten komt (''zijn gedicht is stom en ik mag toch gewoon zeggen wat ik vind?!'') waar ik het al dan wel of niet zo mee eens ben, maakt nog niet dat Marietje daarmee zal ophouden.
Zal ze er ook mee ophouden, moet ze dat ook? Of is het aan beide gewoon dat ze rekening met elkaar moeten gaan houden.
Misschien is het goed voor Pietje om te weten dat de reacties van Marietje vervelend voor hem zijn, maar dat dit niets hoeft te zeggen of zijn gedicht daadwerkelijk stom is. Wat iemand anders vindt hoeft niet de waarheid te zijn. En misschien is het goed voor Marietje dat ze ondanks haar mening ook rekening mag houden met het gevoel van Pietje, en de volgende keer als ze weer wilt reageren het eventueel wat vriendelijker kan brengen.
Of dit uiteindelijk zal maken dat het opgelost wordt weet je nooit, ik kan namelijk niet het gedrag van anderen bepalen. Wel kan ik uitleggen, of sturing geven. Maar met voornaamst als doel om weer samen met elkaar overweg te kunnen, en niet om Marietje of Pietje af te schepen als de ''goederik'' of ''slechterik''.

- Slughorn: Het is volgens mij de bedoeling om als bemiddelaar onbevooroordeeld te blijven. Jij bent de mediator, en eigenlijk degene 'zonder mening'. Je zorgt er alleen voor dat de anderen hun meningsverschil met elkaar oplossen. Ik ga niet tegen de personen zeggen dat de een meer gelijk heeft dan de ander, omdat ik dan het gevoel heb dat ik de kant van iemand kies. Het is niet de bedoeling dat het twee tegen één wordt, maar dat ik los van de ruzie sta om hen te helpen deze op te lossen.
      Mocht het echter waarde voor hebben om het tegen deze personen te zeggen, omdat anders de ruzie niet op te lossen is, dan zal ik het wel zeggen. Maar ik vind dat ik erbuiten hoor te staan, dus dit zal alleen in een uiterst geval gebeuren.

- Papiliones: Nee, ik ga er dan niets over zeggen, omdat je dan meer olie op het vuur gaat gooien. Persoon A zal dan nog meer gekwetst voelen en zich niet gehoord voelen door mij. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het gaat erom dat ze de ruzie moeten bijleggen en proberen om het op te lossen met elkaar. Ik ben alleen maar de persoon die bemiddeld en probeert om hun samen uit te laten komen in een ruzie. In een ruzie heeft twee mensen altijd de schuld, ondanks dat ze beiden gelijk hebben. Eigenlijk gaat het er niet om, wie het meest gelijk heeft en wie niet. Het gaat erom dat ze het bijleggen met elkaar. Dat ze samen weer in één deur kunnen en als dat niet het geval is, dat ze samen een compromis kunnen sluiten. Als ze maar "normaal" tegen elkaar kunnen doen. Ze hoeven natuurlijk niet meteen beste vriendjes te worden, maar als ze gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen, is dat ook al goed.

Hoe ik ermee om ga is, dat ik ze verder probeer te begeleiden en dat ik niet laat blijken wie hier gelijk heeft, want daar ben ik niet voor. Ik ben niet degene die wijst, wie gelijk heeft en wie niet. Ik ben iemand die hun probeert te helpen om het samen op te lossen. Daar gaat het om.

- Leliana: Ik ben sowieso niet van mening dat het helemaal mijn plaats is om het meer eens te zijn met de een dan de ander, hun perceptie van gelijk hebben in de situatie zou sowieso anders zijn omdat het verhaal voor hun beiden anders is verlopen. Het is belangrijk dat ik objectief blijf en zal dus ook niet 1 persoon meer gelijk geven dan de ander. Ik zou het vanuit een iets andere hoek aanpakken. Namelijk, zowel persoon A als persoon B inzicht proberen te geven in waarom de ander zo denkt als hij/zij denkt. Zodat het begrip voor elkaars kant van het verhaal groter wordt en het dus ook makkelijker is om zich te verplaatsen in waarom de ander zich zo voelt en de ruzie in eerste instantie is ontstaan.

- Seaworth: Nee, want ik denk dat het eigenlijk ook helemaal niet gaat om wie er nu eindelijk gelijk heeft. En ik denk ook niet dat bemiddelen gaat om iemand gelijk geven en zo de woordenwisseling te stoppen. Het gaat om hoe ze met elkaar omgaan en dat ze dat beiden blijkbaar op willen lossen (want ze komen vrijwillig naar je toe). Dan maakt het niet uit wie er verder gelijk of ongelijk heeft. Meestal zit daar namelijk meer/iets heel anders achter.

- Aire: Ik denk dat deze vraag erg aansluit bij de vraag van Beauchamp. Zoals ik al in mijn (lichtelijk zelf afnemende) promotietekstje zei, is een kant kiezen iets waar ik slecht in ben. Om dat nog even beter te formuleren; een kant kiezen is ook niet iets waar ik geïnteresseerd in ben. Als het om een intellectuele discussie ging, had ik er voor gezorgd dat persoon A en persoon B in ieder geval elkaars punten begrepen, en ook tegenargumenten bedachten die op elkaar aansluiten. Vaak praat men enorm langs elkaar heen, ook al hebben ze goede argumenten. Dit gaat echter om een ruzie, dus lijkt me het belangrijkst dat we een oplossing zoeken.
Dus nee, ik zou niet laten merken dat ik het meer eens ben met de èèn. Iemand gelijk geven is niet waar ik op uit ben. Het belangrijkst is dat A en B naar elkaar luisteren, en begrijpen hoe de ander zich voelt. Het kan altijd zijn dat de èèn iets beter is met woorden. Het is dan mijn taak om te zorgen dat beide partijen goed hun zegje gedaan hebben. Uiteindelijk is het dan de bedoeling dat ze in ieder geval allebei weer door kunnen met hun leven, zonder dat deze ruzie hen nog dwars zit. Het beste zou natuurlijk zijn dat ze het goed maken, maar dit zit er niet altijd in. Al helemaal niet als de èèn iets erg onredelijks heeft gedaan. Kortom; ik zou het niet laten merken. Mijn doel is om ze naar elkaar te laten luisteren, en begrijpen hoe de ander zich voelt.