Chapter 10 | Jo's Pov

Jo's Pov

Langzaam deed ik mijn ogen open, ai wat een fel licht! Ik zag een schim voor me staan dat druk aan het praten was, het was Anderling.
"En daarom heb je nu straf." was het einde van haar verhaal, en ook het enige wat ik kon horen. Met een plof liet ik mijn hoofd op het kussen vallen, straf, dat klinkt niet leuk. "Jo? Jo! Zit je wel te luisteren?" vroeg ze streng. Ik zuchtte.
"Nee, ik zit niet te luisteren, ik ben misschien net bijgekomen terwijl jij lekker middenin je 'straf' verhaal zit, realiseer je je dat? Ik heb bonzende koppijn en dan gaat u er ook nog eens lekker doorheen kakelen met de straf waarvan ik niet eens weet waarom en wat voor straf het is." zei ik boos, "Ik heb nu gewoon geen zin oké? Dat moet u begrijpen!"
"Nou moet je toch eens goed naar me luisteren..." begon Anderling, maar verder luisterde ik niet ik was diep in gedachten en was hartstikke moe.
Langzaam deed ik mijn ogen weer dicht en ging slapen terwijl Anderling nog aan het praten was. Laat die ouwe zeur maar, zei het stemmetje in mijn hoofd en deze keer was ik het volkomen met het stemmetje eens.

"Laat me met rust! Alsjeblieft!" smeekte hij uit, het was een jongen met zwart lang haar, aan zijn kleding te zien Slytherin. "Haha nee! Natuurlijk niet Secretus." lachte een andere jongen, "Hoe ging je examen?" vroeg hij spottend, meteen pakte de jongen die Secretus werd genoemd zijn toverstok om zichzelf te verweren tegen de jongen die ineens met een heel groepje was, ze waren in totaal met zijn vieren, "vier tegen een, wat eerlijk..." Mompelde ik.
Meteen herinnerde ik me iets, Secretus, dat was de scheldnaam van mijn vader, wie het tegen hem zei had hij nooit verteld. Langzaam liep ik naar de jongens toe, wie waren hun? "James, kom." Fluisterde een jongen, hij was best lang en had een litteken, "James..." mompelde ik, was dat niet de vader van Harry? Ja dat was hem! Ze hebben dezelfde bril! Dan zou dat Lupin en dat Peter moeten zijn, oh en Sirius...
"Kom dan Secretus!" zei James spottend toen hij dichter naar Snape toe liep. Snape maakte aanstalten om iets te doen maar James was hem voor en ontwapende hem, gebruikte nog een spreuk om hem naar achter te laten vallen en tilde hem (via een spreuk) omhoog zodat hij ondersteboven vloog.
"Klootzak." zei ik, misschien net iets te hard want James, Lupin en Sirius hadden het gehoord. "Wie was dat?" schreeuwde James boos, snel liep ik een stukje naar achter. "Geef antwoord!" maar ik zei niets langzaam wende James zich weer op Snape,
"Waar was ik? Oh ja..." zei James gemeen en wou een spreuk uitspreken. Snel liep ik naar voren en riep, "Hoe durven jullie dat te doen? Hij kan zich niet verweren en jullie zijn ook nog met zijn drieën!" riep ik boos uit.
"En wie denk jij dat je bent?" vroeg James boos. "Dat gaat je helemaal niets aan!" "Oehh Secretus heeft een meisje! Oh wacht, dat kan niet, daar is hij te lelijk voor!" zei James spottend. "Nu ga je te ver!" snel pakte ik mijn toverstok en richtte hem op James, ik maakte aanstalten om een spreuk te zeggen maar voordat dat kon was mijn toverstok uit mijn handen getrokken door Sirius. "Heb je nu ook nog van die praatjes?" vroeg Sirius.
"Geef mijn toverstok terug!" "Nee." zei hij lachend. "Wat ben jij een klootzak zeg!" zei ik boos waarop hij naar me toe ging, "Wat zei je daar?" vroeg hij streng. "Dat je een klootzak bent." antwoorde ik rustig. Hij kwam nog dichterbij, er zat nog ongeveer 2 centimeter tussen onze gezichten in. "Jij vuile...!" maar verder kwam hij niet want ik had hem al een klap ik zijn gezicht gegeven, "AUW!" schreeuwde hij. "Watje," "Hoe noemde je me?" vroeg hij boos en pakte mijn bovenarm vast, "Laat me los!" sprak ik luid terwijl ik mezelf probeerde los te krijgen maar daardoor deed het alleen maar meer pijn.
"Eerst zal je moeten kijken hoe je 'vriendje' word uitgekleed." zei James lachend terwijl Sirius mij nog vasthield. "Laat hem met rust!" schreeuwde ik. "Hopla!" zei James toen hij zijn broek naar beneden had getoverd. Opeens zag ik wat Sirius in zijn andere hand vasthield, mijn toverstok... Met een snelle beweging pakte ik mijn toverstok, "Als je me nu niet loslaat dan..." maar meer hoefde ik niet te doen want Sirius liet al los. James, Peter en Lupin renden snel weg terwijl ze Snape in de boom lieten hangen. Snel toverde ik hem weer naar beneden zodat hij zijn broek weer aan kon doen. "Gaat het?" vroeg ik, maar hij was zo geschrokken dat hij wegrende. Langzaam draaide ik me om maar daar stond Sirius nog, "Wat is er?" vroeg ik chagrijnig. "Jij hebt me geslagen, uitgescholden en betoverd! Dat laat ik niet zomaar toe!" zei hij terwijl hij dreigend naar me toe liep. Sirius stond nu ongeveer een halve meter bij me vandaan,
"Jij gaat dezelfde pijn voelen die ik ook heb gevoeld, wacht maar af!" zei hij drijvend, ik schrok me dood, net zoals in mijn andere nachtmerries. Sirius transformeerde in een wolf/ hond, hij keek me dreigend aan, zette een aanloop in mijn richting en...

Met een schok zat ik overijnd, Anderling was nog bezig met haar preek, "Jo wat doe je allemaal!?" vroeg ze boos. "Nachtmerrie..." zei ik zacht,
"Nachtmerrie?? Ik ben iets aan het vertellen hoor!" zei ze boos. Maar op dat moment ging de deur open.