Chapter 6 | Jo's Pov

Professor Lupos opende de kast en er kwam een gigantische slang uit, Parvati schrok zich dood en keek sprakeloos naar het beest dat nu langzaam op haar af kwam... ik dacht aan mijn droom, Perkamentus had gezegd dat ik het niet te serieus moest nemen maar volgens mij verbergt hij iets voor me, ook zei hij dat hij nog een onderzoekje deed of het een voorspellende droom was, ik hoop het niet. Ik was vannacht zo van slag dat ik zelfs met een slaapdrankje haast niet in slaap te krijgen was. Ik had al niet het beste humeur en dan kom die Ron Wezel er ook nog even achteraan zeggen dat ik had gedroomd dat Patty Park met Draco zoende. Ik zal het hun betaald zetten!
Toen Simon zijn Boggart gehad had was ik aan de beurt. Ik was best zenuwachtig maar ik liet dat niet zien. Tenminste dat probeerde ik.
Ik ging klaar staan en keek naar de verschillende vormen van de Boggart.
Razendsnel ging het verder totdat ik bij een grote zwarte hond stopte. 'Maar, ik ben toch helemaal niet bang voor honden?' dacht ik. Sommige kinderen van de klas moesten grinniken, maar ik deed alsof ik dat niet hoorde. Langzaam pakte ik mijn toverstok wachtend op wat er zou komen. Maar toen ik nog maar net mijn toverstok vast had veranderde de hond in, Serius Black. Ik schrok zo dat er een klein traantje over mijn wang gleed. Zijn woeste blik ging over de klas maar bleef rusten op mij. Ik wou gillen maar ik kon het niet, alsof iemand mijn mond dicht hield. Serius kwam steeds dichter bij totdat hij ongeveer een halve meter van mij af stond, hij keek me aan en ik dacht aan mijn droom. Ik hield mijn adem in, ik kon geen stap naar achter zetten, het lukte gewoon niet! Serius veranderde weer in een hond, nam een aanloop in mijn richting, en... "Ridiculus!" ik gilde bijna. Op dat moment werd Serius omgetoverd in een leuk, klein, blauw vogeltje. Ik hoorde de klas zachtjes praten en lachen. Schamend liep ik naar de zijkant van het lokaal toe en ging zitten.

Rustig keek ik naar degene die nu aan de beurt was, Belle. 'Hier kan ik haar nog wel eens mee plagen.' bedacht ik snel, 'zo kan ik haar terug pakken. Haar en die stomme Griffoendor vrienden van haar.' een vaag lachje verscheen op mijn gezicht.
De Boggart veranderde razendsnel van vorm. Op een gegeven moment kwam er een beeld, de Boggart was haarzelf geworden. Gespannen wachtte Belle af, wat zou er gebeuren. De nep Belle lag met haar ogen dicht in een kist, niet een gewone kist maar een doodskist. Op de een of andere manier kon je zien dat het onder de grond was. Langzaam deed de nepbelle haar ogen open en zag dat ze in een kist lag. Ze begon te schreeuwen maar niemand kwam haar redden. Er kwamen allemaal diertjes, zoals mieren en andere wezens onder de grond, naar haar toe. Belle kreeg tranen in haar ogen, ze zag zichzelf doodgaan door levend begraven te worden. De nep Belle begon sneller te ademen, haar zuurstof raakte op. Haar laatste zucht... "Ridiculus!" zei Belle. Snel werd de doodskist een party ruimte waar alle mieren aan het dansen waren. 'Echt iets voor Belle, gestoord.' dacht ik.
Verder kreeg ik niet echt veel mee. Alleen toen Harry Potter was geweest we moesten ophouden, pretbederver. Altijd als hij is geweest is de les afgelopen. Ze stellen zich echt aan. Het was maar een Boggart.

Na de les besloot ik Hermione, Ron, Harry en Belle te volgen naar buiten. Daar zou ik ze, uit het zicht van de professors, even onder handen nemen. Ik roddel toch ook niet over hun? Oké dat wel maar ze mogen het niet terug doen! Boos liep ik hun achterna. Ze gingen richting het verboden bos. Volgens mij gingen ze picknicken ofzo. Ja ik had het goed, natuurlijk want ik heb het altijd goed. Ze gingen zitten en toverden eten. Het rook erg lekker en ik kreeg er erg zin in. Snel ren ik het laatste heuveltje af en pak mijn toverstok. "Hoe durven jullie mij zo voor gek te zetten!" schreeuwde ik bijna met mijn toverstok op Ron gericht (tja ik moet toch ergens op richten). "Jij... Wezel! Spreek!" ik sprong bijna uit mijn vel zo woedend was ik. "Euhm... nou..." begon Ron "Ach je weet het niet... Wat jammer nou, ik had het graag gehoord!!" "Je bent net als je vader! Ook altijd maar boos en gemeen! En als iemand iets verkeerds zegt dan kan je daar totaal niet tegen!" begon Belle. "Oh ja joh? Ik heb jou anders nooit horen praten over je vader!" toen ik dat zei kromp Belle in elkaar. Yes, haar had ik verslagen. "Jij gemeen kind! Hoe durf je zo te doen tegen Belle!" schreeuwde Harry boos en in paniek. "Hoe durf ik? Hoe durf jij! Hoe durven jullie allemaal mij voor gek te zetten!" schreeuwde ik het uit. Belle was weer een beetje bijgekomen en ging ook weer keihard tegen me in. "Ach joh, iedereen weet dat jij verliefd bent op Draco! Dat kun je wel zien. Als je wilt kunnen we iedereen wel even inlichten?!" zei ze uitdagend. Ik was even de weg kwijt, dit kwam hard aan... was het zo duidelijk? "Ha, nu is ze stil! Zie je wel. Laat ons gewoon met rust oké? Dat zou het fijnst zijn. Ga maar lekker naar je pappie toe, of ben je bang voor de terugweg, want stel dat je een grote zwarte hond ziet die toevallig Serius Black is!" zei Harry fel. Ik verzamelde al mijn woede en liet een paar grote stenen omhoog vliegen. Ik hield ze boven Belle, "Dit is jullie eigen schuld, mij bespotten met mijn angst dan jullie ook!" ik liet de stenen vallen op Belle die het uitgilde. Snel trok Hermione, Belle onder de stenen vandaan, het waren niet zulke grote stenen maar een paar blauwe plekken zal ze er wel val krijgen.
"Jij bent echt onuitstaanbaar!" schreeuwde Harry en richtte zijn toverstok op mij. "Ik kan dit net zo goed gebruiken." zei Harry, eigenlijk best kalm voor de situatie. Er kwam een gemeen lachje op mijn gezicht.