Warrior Cats ~ Bewerkverhaal

Spikkelvacht:
Ik werd wakker door gehaast gemiauw.

catlover1711:
Het klonk als een kat in nood.

Spikkelvacht:
Ik rende er meteen naartoe.

Zandkit:
Toen ik dichterbij kwam hoorde ik een boze stem die miauwde: ''Jij stomme DonderClan kat! Ik zal jullie Clan een voor een uitroeien!''
Daarna hoorde ik een nare pijnkreet. Ik sprong uit de bosjes en viel meteen de vijand aan, die woedend mijn naam schreeuwde: ''Braamklauw!"

Catlover1711:
Ik zag de donkere kater zijn poot opheffen. Ik probeerde te ontwijken, maar hij was te snel. Hij gaf me een klap op mijn gezicht. Alles werd zwart voor mijn ogen. Gelukkig kon ik voordat ik echt niet meer bij bewustzijn was zien wie de donkere kater was....
Tijgerklauw!

Zandkit:
Ik werd wakker, maar natuurlijk niet op de plek waar ik hoopte te zijn... Ik rook dat ik in de SchaduwClan was. Mijn eigen vader heeft me bewusteloos geslagen en me gevangen genomen! Dacht ik verdrietig.

Spikkelvacht:
Ik stond op en wou uit het hol gaan waar ik zat, jammer genoeg werd het bewaakt door twee krijgers...
Toen kwam er een piepklein kitten naar me toe.

Pizzaandblack:
"Ik wil je helpen"fluisterde piepkleine kitten. "Ik kan je helpen met ontsnappen..."
Spikkelvacht:
"Wie ben je? Ik ben Bosbeshart.", fluisterde ik.

Tijgerbloed:
Ik wist wel dat ik het kleine kittentje had bedrogen en dat ik eigenlijk Braamklauw hete, maar om de een of andere manier vertrouwde ik hem niet. Ik rook dat zijn vacht stonk naar bloed... Donderclanbloed! Ik deinsde achteruit. Misschien zou hij me helpen ontsnappen, maar dan nog zou hij een wederdienst vragen... En die zou duizend keer erger zijn dan door Tijgerklauw gevangen zijn, want hij was immers zijn vader!
"Ik ben bloedkit" piepte het kleine stemmetje. Dat maakte mijn gevoel van wantrouwen nog erger. Gelukkig had hij niks door, dus liet ik er ook niets van merken. Voorlopig zou ik hem maar volgen. "En hoe denk je me te helpen?" Vroeg ik, want voorlopig zag mijn situatie er hopeloos uit.