Fotoshoot met...

'Wat?'riep ik. 'Wat?!?!'
'Vind je het niet goed? Ik dacht dat je het wel leuk zou vinden, omdat je hem toch een goede zanger vind. Maar we moeten nog bellen of we het zeker willen doen. Dus we kunnen het natuurlijk nog afzeggen-'
'Afzeggen?'onderbrak ik mam. 'Afzeggen? Ben je helemaal gek geworden? Justin Bieber! Ik kan het gewoon niet geloven! Ìk ga Justin Bieber ontmoeten! Wauw! Wauw! Wauw!'
Myn moeder keek opgelucht.'Oef, ik ben blij dat je het een leuk idee vind. Dan wil je dus wel bellen om te zeggen dat ze niemand anders moeten zoeken voor die fotoshoot?'
'Tuurlijk! Uuhm... Welke nummer moet ik bellen?'
Dit was zó fantastisch! Ik ging Justin Bieber écht ontmoeten! Wauw! Justin Bieber! Eindelijk!
'Deze,'zei ze, en ze haalde een papiertje uit haar zak. 'Bel snel, lieverd. Er zullen ongetwijfeld nog mensen zijn die willen poseren met hem.'
'Ongetwijfeld,'herhaalde ik. Ze rolde met haar ogen. 'Snel dan.'
Ik pakte het papiertje uit haar handen, en liep ermee naar boven.
Ik belde de nummer met mijn gsm en er werd meteen opgenomen.
'Hello, this is BNP Paribas (weet geen goede naam voor modellenbureau x))'
'Hallo, met Chloë Dellens van modellenbureau 'De Kolker'. Ik moest bellen voor-'
'Wij zijn nu gesloten. Probeer het nog een keer als we open zijn. De openingsuren zijn...' Ik luisterde geduldig naar de openingsuren en stelde vast dat ik nooit tijdens de openingsuren kon bellen. Het bureau was toe na schooltijd. En voor schooltijd ook. Maar ik was vastbesloten dat ík ging bellen, dus zou ik wel eens tijdens een van de lessen even naar buiten gaan. Mam zou dit alleen kunnen verpesten.
Ik hing zuchtend op en ging op mijn bed zitten, met mijn rug naar Taylor Lautner en met mijn gezicht naar mijn mooiste Justin Bieber poster. Ik staarde een paar minuten in zijn ogen, en stond dan met een zucht op. Dit was niet de beste avond om geen huiswerk te maken. Mr. Siks van Frans had me vanmorgen al een te-laat-komers-briefje gegeven. En van de test van vanmorgen wist ik al bijna zeker dat het een ramp werd. Ik zou morgen wel een manier vinden om te bellen. Ze zouden toch niemand vinden in die tijd? Nee, dat kon niet. Ze waren nu dicht, en morgen tijdens het eerste uur zou ik meteen proberen te bellen. Het kantoor ging om 10u open. Het tweede lesuur dus. Dan hadden we latijn. Geen probleem. Die van latijn was blind en doof. Ze verstond alleen latijn dus als ze vroeg waar ik naartoe ging kon ik zelfs met de waarheid antwoorden. Danku, mevr. Soilens. Voor een keer bewijst uw doofheid mij een dienst. Ik glimlachte bij de gedachte aan mevr. Soilens die me zou proberen te stoppen als ik tijdens haar les even zou opstaan en naar buiten zou gaan. De helft van de klas rookte buiten als mevr. Soilens lesgaf. En ze gaf niet echt de indruk dat ze dat erg vond. Of misschien probeerde ze dat wel te zeggen in het latijn, maar verstonden we het niet. Kon ook, natuurlijk.