• 1.10 •

De verjaardagen van het gezin werden altijd kleinschalig gevierd. Eens per jaar vond er een zeemeermensenfestival plaats, diep onder water, waarin ieders verjaardag uitgebreider met familieleden en vrienden gevierd kon worden. Als Hyvro en Vivienna in de buurt waren, wipten ze ook altijd even langs bij het zeven-dagen-durende feest. Het was een groot spektakel en het was voor de kinderen altijd leuk, maar ook voor Hyvro en Vivienna was het fijn. Zij kregen dan de kans om weer familieleden van vroeger te zien: ouders, broers en zussen, eventueel neven en nichten.
Loreleis verjaardag werd niet kleinschalig gevierd. Per toeval waren ze drie zeemeermensengezinnen tegengekomen, een paar dagen voordat Lorelei drie jaar oud zou worden, die het stuk voor stuk geweldig vonden dat ze een feest voor het kleine meisje mochten organiseren.
De vier gezinnen wisten het voor elkaar te krijgen dat een school vissen op zoek ging naar lekker eten voor hen en een samengestelde groep van de kinderen van verschillende gezinnen was bezig te repeteren zodat het de muziek kon verzorgen.
Emily werd verboden om mee te zingen. Haar moeder zei haar dat ze mannen in trans zou zingen en dat dat de sfeer van het feest niet beter zou maken. Toen Emily daarna aanbood om de vissen te helpen zoeken naar de lekkerste zeewieren, mocht ze dat ook niet doen: het zou te gevaarlijk zijn.
Daarom zat ze uiteindelijk tegen een rots geleund en keek ze nukkig toe hoe iedereen met de voorbereidingen mocht helpen. Ze voelde zich overbodig en begreep niet waarom ze niet mocht helpen. Haar zusjes waren druk aan het repeteren en het enige wat zij mocht doen, was ernaar luisteren en ernaar kijken.
‘Lieverd, wil jij even met de vissen mee om te zoeken naar lekkere hapjes?’
Emily’s gezicht draaide zich om naar de stem die dat gezegd had. Het was de moeder van drie zoons die het zei tegen de oudste. Emily had gehoord dat die jongen twaalf was. Twaalf! Een jaar jonger dan zij was! Zíjn moeder deed niet moeilijk en liet hem wél helpen.
De jongen, Stan, zwom naar de school vissen toe. Emily keek even om zich heen. Haar moeder was druk in discussie met een andere moeder en haar vader was geconcentreerd bezig een goede zitplek te construeren door enorme stenen te verplaatsen. Het was lang geleden dat Emily niet onder toeziend oog van één van haar ouders stond en hoewel ze wist dat ze op haar donder zou krijgen als ze terug zou komen van hetgeen wat ze van plan was te doen, hoopte ze eigenlijk dat ze juist vaker op pad mocht als ze eenmaal bewezen had dat ze dat prima aankon. Ze wipte van de rots af en zwom geruisloos bij de menigte vandaan. Met een kleine omweg volgde ze Stan en de vissen, die - weliswaar dicht in de buurt van de rest - op zoek gingen naar het lekkerste zeewier dat ze konden vinden. Ze volgde hen een tijdje tot ze ver genoeg uit de buurt van de feestvoorbereidingen was voordat ze zichzelf aan Stan liet zien.