Live for the fantasy
Ik herinner me de tijd dat ik gelukkig was. Het leven was als een pretpark. En ik was dat meisje met de suikerspin die mocht kiezen in welke attractie ze wou gaan. Elke attractie was anders. Het ene deed me lachen, het andere huilen. Maar wanneer ik weer op veilige grond stond, was ik blij dat die belevenis had meegemaakt. Niets of niemand liet me lang genoeg huilen, nooit had ik echt het gevoel gehad van verdriet. Het leven was mooi, in al zijn eenvoud.
Er zijn nog geen reacties.