ɓuoɹʍsıɓuıɥʇǝɯos d a n t e . h e / h i m . 2 1 y / o
M O V I E S
Hard Candy (2005) ♝ El laberinto del fauno (2006) ♝ Crimson Peak (2015) ♝ Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain (2001) ♝ Hanna (2011) ♝ Iphigenia (1977) ♝ Valerie And Her Week Of Wonders (1970) ♝ Peter Pan (2003) ♝ Dracula (1992) (conflicted feelings on this one though I do feel it's influenced me massively in some way) ♝ The Spirit of the Beehive (1973) ♝ Thesis (1996) ♝ Labyrinth (1986) ♝ The Lost Boys (1987) ♝ Nosferatu (2024)
S E R I E S
Hannibal NBC ♝ Death Note ♝ Yellowjackets ♝ Killing Eve ♝ Robin Of Sherwood ♝ The Last Of Us ♝ Neverland (2011) ♝ Alice In Borderland ♝ Gentleman Jack
B O O K S Lolita by Vladimir Nabokov ♝The End Of Alice by A.M. Homes ♝Frankenstein by Mary Shelley ♝The Odyssey by Homer ♝The Secret History by Donna Tartt ♝The Lake of Dead Languages by Carol Goodman ♝Jane Eyre by Charlotte Brontë ♝Wuthering Heights by Emily Brontë ♝Penance by Eliza Clark ♝The Hunchback of the Notre Dame by Victor Hugo ♝The Strange Case of Dr. Jekyll & Mr. Hyde by Robert Louise Stevenson ♝Peter Pan by J.M. Barrie ♝Ronia The Robber Daughter by Astrid Lindgren ♝Treasure Island by Robert Louise Stevenson ♝The Hunger Games series by Suzanne Collins ♝Pale Fire by Vladimir Nabokov ♝The Island of Missing Trees by Elif Shafak ♝We Have Always Lived In The Castle by Shirley Jackson ♝Alice's Adventures in Wonderland by Lewis Carroll ♝Perfume: The Story of a Murderer by Patrick Süskind ♝ Ovid's Metamorphosis♝Dracula by Bram Stoker
G A M E S
Alice: Madness Returns ♝ American McGee's Alice ♝ The Last Of Us ♝ That's it I suck at gaming but the Alice games are too important to me not to mention
P O E T S
Richard Siken ♝ Louise Glück ♝ Lord Byron ♝ Percy Bysshe Shelley ♝ Sylvia Plath (feel conflicted about her poetry but nonetheless like it a moderate amount) ♝ Oscar Wilde ♝ Theocritus ♝ Do the Orphic Hymns translated by Patrick Dunn count ♝ There are certainly more individual poems I love, as well as bundles I have read and abhorred, but given that these poems are either singular or bad and I am so very lazy I won't list them here
P L A Y S
Iphigenia at Aulis ♝ The Bacchae ♝ Jekyll & Hyde: the Gothic Musical Thriller ♝ The Count of Monte Cristo (The Musical) ♝ Peter Pan
M U S I C
Depeche Mode ♝ The Cramps ♝ Cocteau Twins ♝ Tori Amos ♝ Siouxsie and the Banshees ♝ Kiltro ♝ Nuovo Testamento ♝ Mitski ♝ Kate Bush ♝ Soap&Skin ♝ IAMX ♝ I Monster ♝ The Crane Wives ♝ Son Lux ♝ Ethel Cain ♝ Chelsea Wolfe ♝ bôa ♝ Paris Paloma ♝ Vessel ♝ AlicebanD ♝ thoushaltnot ♝ SOFIA ISELLA ♝ Nightsweat ♝ She Wants Revenge ♝ Twin Tribes ♝ Anything darkwave, really, too many separate artists I only listen to one song of come to mind
F R I E N D S ChiIdhood / My wife Kriss whom I am cruelly separated from due to me being away at sea ♝ Idk
ABOUT ME
Wie ben ik? Ha! Wie weet lol
Ik weet
Ja ik heb eindelijk een vaste naam die niet de indicatie geeft dat ik een alpha male faerie bad boy ben. Hoera!!!! (Context: ik ben een trans man die hiervoor online de naam Rhysand gebruikte omdat ik ACOTAR niet kende en dacht van Oh wat een leuke Welshe naam die neem ik. Grootse fout. Ik wist dat ik het niet als permanente naam wilde gebruiken maar de juiste naam had me nog niet gevonden, dus zat ik even vast aan interessante connotaties die een verkeerd beeld gaven.)
Breaking news: perfectionism may have been holding me back from progress. Ik moet echt leren te schrijven puur om het schrijven zelf en niet om het resultaat als ik de gewoonte van schrijven wil behouden lmao
(Ben net terug van vakantie en zat het LJH door te lezen, excuzesmoi de stalkerigheid cos: ) moooooddd
Ik las laatst tho een advies van één van mijn favoriete auteurs die ook enorm worstelt met perfectionisme, en voor het eerst kon ik daar wat mee. Zie hieronder.
“[…] I’ve been having a really serious creative conversation with myself. And I think the conclusion I’ve come to is that I need to swap PERFECTION for PURPOSE.
What I mean by that is this:
No creative work will ever be perfect. And holding each creative pursuit to that standard might drive craft, to a point, but it also poisons the process.
But purpose. Purpose is a matter of intention. It’s about whether or not you as the creator succeeded at doing what you set out to do, whether that’s from a plot or structural or narrative or thematic perspective.
(And don't even get me started on the mental tangle formed by the fervent hope that your most recent work is one of the best things you've ever written, and the simultaneous need to believe that you can still do better.)
Bones is not a perfect book. But when it comes to purpose, I can look at it and say, with my entire chest and every breath and heartbeat in it, that I achieved exactly what I set out to do. And that feels like a far better metric.
My perfectionism is a constant companion.
I will never be rid of that critic in my passenger seat.
But my hope is that, by centering purpose, I’ll keep it from grabbing the wheel.”
—
Idk, misschien dat jij hier ook iets mee kan. Dat je schrijven niet het onbereikbare “perfect” hoeft te zijn zoals je het in je hoofd kan zien (en alleen maar in je hoofd, nooit op papier), maar dat je werk op dat moment enkel je doel moet bereiken. Wat wil je hier specifiek laten zien, welk gevoel wil je geven, welke drive stuurt dit scenario? Is dat duidelijk? Werkt het zoals je je voorstelde—al dan niet op het niveau of op de manier—en doet de tekst uiteindelijk wat de bedoeling is? Dan is het goed.
inktzwart
Gastenboek (469)
1 dag geleden(Ben net terug van vakantie en zat het LJH door te lezen, excuzesmoi de stalkerigheid cos: ) moooooddd
Ik las laatst tho een advies van één van mijn favoriete auteurs die ook enorm worstelt met perfectionisme, en voor het eerst kon ik daar wat mee. Zie hieronder.
“[…] I’ve been having a really serious creative conversation with myself. And I think the conclusion I’ve come to is that I need to swap PERFECTION for PURPOSE.
What I mean by that is this:
No creative work will ever be perfect. And holding each creative pursuit to that standard might drive craft, to a point, but it also poisons the process.
But purpose. Purpose is a matter of intention. It’s about whether or not you as the creator succeeded at doing what you set out to do, whether that’s from a plot or structural or narrative or thematic perspective.
(And don't even get me started on the mental tangle formed by the fervent hope that your most recent work is one of the best things you've ever written, and the simultaneous need to believe that you can still do better.)
Bones is not a perfect book. But when it comes to purpose, I can look at it and say, with my entire chest and every breath and heartbeat in it, that I achieved exactly what I set out to do. And that feels like a far better metric.
My perfectionism is a constant companion.
I will never be rid of that critic in my passenger seat.
But my hope is that, by centering purpose, I’ll keep it from grabbing the wheel.”
—
Idk, misschien dat jij hier ook iets mee kan. Dat je schrijven niet het onbereikbare “perfect” hoeft te zijn zoals je het in je hoofd kan zien (en alleen maar in je hoofd, nooit op papier), maar dat je werk op dat moment enkel je doel moet bereiken. Wat wil je hier specifiek laten zien, welk gevoel wil je geven, welke drive stuurt dit scenario? Is dat duidelijk? Werkt het zoals je je voorstelde—al dan niet op het niveau of op de manier—en doet de tekst uiteindelijk wat de bedoeling is? Dan is het goed.
Byeee🌸
2 dagen geleden
I miss you
2 maanden geledenniet ik die was van: ooo ik heb een berichtje hihihi, terwijl ik jou eerst appte haha
2 maanden geledenHelooo husbandd
2 maanden geleden