Upendo

Gastenboek (112)

• Upendo

  http://www.youtube.com/watch?v=mpESlhDGc2I&feature=fvwrel

  1 decennium geleden
• HEERSBEESTJE

  is het toch ook??
  oh dat was ik nog vergeten te vertellen; liam&daniele vroegen of jij en roxanne 1 weekje bij hen wouden logeren. ze zijn nu weer voor ongeveer een maand in engeland

  1 decennium geleden
• HEERSBEESTJE

  ohja, das waar ook... :p wat ben ik een slechte moeder,.....
  
  
  Mijn moeder stond voor me, ze was prachtig. De pretlichtjes in haar ogen en de gelukkige glimlach op haar gezicht maakte het allemaal compleet. Ze maakte mij glimlachen, maar tegelijkertijd ging er een traan over mijn wang heen. Ze stond daar, haar haren als sneeuwvlokken om haar prachtige gezicht heen. Haar ogen die straalden keken gelukkig om zich heen en ze maakte een rondje met haar jurk. De jurk was perfect, hij zat precies goed om haar lichaam heen en haar ogen paste er perfect bij. Liam was er ook, mijn vader. Hij was gelukkig voor mam en .... hij keek glimlachend naar de rest van de jongens die naast hem zaten. ... had een pak aan dat precies bij de jurk van mama paste, zijn hand om haar middel geslagen en haar gelukkig aankijkend.
  Dit was de perfecte dag, ik had mijn moeder nog nooit zo gelukkig gezien.
  
  
  Ik keek voor de laatste keer naar mijn vrienden en familie, mijn ogen bleven hangen op Rosalie. Mijn dochter. Toen ik een eenzame traan over haar wang zag rollen prikkelden de mijne ook in mijn ogen. Ik veegde snel even met mijn vinger langs mijn ogen, maar kon de daarop volgende niet stoppen. Tranen rolden over mijn wangen en ik probeerde ze weg te slikken, het lukte niet. Mijn blik viel op Liam, hij leek blij voor me te zijn. (......) streek zachtjes met zijn duim over mijn wang en droogde mijn tranen. Ik keek hem even aan. "Gaat het?" fluisterde hij zachtjes. Ik knikte maar wat. "Juul?" vroeg hij en keek me diep in de ogen aan. "Ja.. Het gaat wel..." zei ik en probeerde te glimlachen. Oh my... Ik was nu voor de 2de keer getrouwd... Wauw.... Ik liet (.......)'s handen los en zette een paar stappen naar achter. Ik pakte (........)'s zwarte NY pet van de zwarte vleugel en zette hem op zijn hoofd. De zaal stroom leeg en Rosalie (.......) en ik bleven als enige over. (........) pakte mijn hand en trok me mee naar de piano. Ik ging naast (.........) zitten en Rose naast mij. (.........) begon zwijgend te spelen en Rose en ik luisterden. Gosh, wat hield ik van hem.
  
  
  .... speelde prachtig, mama was zo gelukkig met hem. Ik glimlachte en liep achteruit door de deur van de kerk. Mijn blik viel op mijn vader, hij zat te huilen op een bankje. De andere jongens waren hem aan het troosten. Zachtjes ging ik naast hem zitten op Harry' schoot. Hij keek op en glimlachte.
  'Hey sweetheart.' Zei hij en knuffelde me.
  'Hey daddy.' Zei ik zachtjes terug en drukte een kus op zijn wang waarna ik met mijn vingers de tranen van zijn wang veegde. 'Don't cry daddy' Zei ik en hij lachte zijn lieve lach waarvan ik ook altijd een glimlach op mijn gezicht kreeg.
  'You'll always bee my dad.' Zei ik lief tegen hem, hij streek met zijn hand door mijn haar heen.
  'And you'll always be my little girl.' Een glimlach vormt zich op mijn gezicht en ik knuffel hem.
  'And you'll always be our little sister.' Zeiden de rest van de jongens tegelijk. Ik lachte en gaf ze allemaal een knuffel, ik hield van ze en dat zou niemand me ooit afpakken.
  
  
  Toen (.......) stopte met spelen keek hij me glimlachend aan. "nu ik." grinnikte ik. Ik speelde zonder moeite het deuntje van Pirates of the carabean. "Haha prachtig." lachte hij. "Das t enige dat ik op de piano kan... Oh wacht ik kan er nog twee." ik speelde miekeheefteenlammetje en daarna het deuntje van de pink panter. Merr kon ik echt niet. We keken elkaar nog even lachend aan. "Waar is rose?" vroeg hij vervolgens. Ik weet niet waarom, maar hij voelde zich al schuldig tegenover haar vanaf het moment dat hij haar leerde kennen. "Bij Liam denk ik..." fluisterde ik en keek naar mijn handen, die elkaar leken te vermorzelen in een vingergevecht. "Je hoeft je niet schuldig te voelen." probeerde ik hem te sussen. Maar hij stond al op en liep naar buiten. Waarschijnlijk om zijn excuses aan te bieden, met Liam te praten en duizendmaal sorry zeggen tegen Rosalie. Hij was een teer persoon, wou niemand kwaad doen.
  
  
  Ik zat nog steeds in een omhelzing met pappa en de rest van de jongens, Louis had Harry op zijn kont geslagen en ik had grijnzend toegekeken hoe ze nep begonnen te vechten.
  .... kwam naar buiten lopen en richtte zijn ogen op mij, hij wilde naar me toe komen lopen maar ik maakte me los uit de omhelzing. 'I need to go..' Zei ik toen en draaide me om zodat ik naar een prachtige plek langs het meer kon gaan zitten waar hij me nooit zou kunnen vinden. Aan het meer wapperde mijn jurk om me heen, mijn haren had ik uit de nette knot gehaald en nu lagen ze om mijn gezicht heen. Ik gooide een steentje in het water, hij weerkaatste en maakte een lichte cirkel. Ik lachte om dit beeld, er was maar een iemand die van deze plek afwist. En dat was mijn moeder
  
  
  
  "En?" vroeg ik toen (.....) na een tijdje weer binnen kwam. "Ze ging heel gehaast weg toen ik aankwam... Liam zegt dat ze gewoon tijd nodig heeft..." zei hij sip. "Waar ging ze heen?" vroeg ik hem. "Weet ik niet..." mompelde hij teneergeslagen. Hij zat er echt heel erg over in. Ik stond op en liep naar de uitgang van de kerk. "Juul?" hoorde ik (.....) roepen. Ik draaide me om en bleef staan. "Haat ze me?" vroeg hij en slikte zijn tranen door. "Nee natuurlijk haat ze je niet! Ik ga met haar praten." zei ik. "Hou van jou." glimlachte ik naar hem. "Ook van jou." zei hij en er kon alweer een klein glimlachje vanaf. Ik liep de kerk uit en wist de weg blindelings te vinden. Ik wist precies waar Rosalie zat.
  En ja hoor, daar zat ze. Op het bankje bij het water. Op ons plekje. Ik ging stilletjes naast haar zitten en zei eerst geen woord. Ik zocht in het water naar woorden, maar wist dat ik ze daar niet zou vinden. Kringen vormden zich toen Rosalie steentjes in het water gooide. Het was moeilijk haar emoties in te schatten. Ik wist niet wat ze van (......) vond, want dat had ze me nooit verteld. "Weetje, hij bedoelt het niet slecht.... Hij zit er heel erg mee." begon ik. Rosalie zei niks. "Hij denkt dat je vader en ik door hem uit elkaar gingen...." ging ik verder. "Is dat niet zo dan?!" vroeg Rose een tikkeltje brutaal. Ze had get er echt moeilijk mee. "Jawel, maar hij kon er toch niks aan doen dat ik verliefd op hem werd? Het is mijn schuld. Dus wees niet boos op hem. Wees maar boos op mij." zei ik en zuchtte bibberig. Ik wou niet dat ze boos op me was. Maar al helemaal niet dat ze on terecht boos was op (.....).
  
  
  Mam had gelijk, maar ik kon het niet. Ik kon niet aannemen dat mijn vader er nooit was, mijn zussen waren weg. En nu zat ik ook nog eens met een stiefvader opgescheept die me soms het bloed onder de nagels vandaan kon halen.
  'Dan ben ik toch boos op jou!' Schreeuw ik hard en ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen waarna ik begin te huilen, ik hoor de bezorgde stem van mijn vader door de lucht weerklinken maar ik negeer het. Mijn moeder slaat haar armen om me heen en stilletjes staren we naar het water voor ons.
  'Mam.' Zeg ik zachtjes tegen mijn moeder, ze kijkt me aan.
  'Ja lieverd?' Vraagt ze dan ook op een zachte toon aan mij.
  'Waarom is mijn leven niet normaal?' Vraag ik dan en ze kijkt voor zich uit naar het water waar nog een steentje in verdwijnt.
  'Waarschijnlijk.. omdat wij geen normaal gezin zijn.' Zegt ze dan en omhelst me.
  Mijn vader kwam aanlopen van links en snel naar me toe.
  'Here you are sweetheart.' Zegt hij dan lief en loopt naar me toe om aan mijn andere kant te gaan zitten, hij slaat zijn armen ook om mij heen en het lijkt allemaal eventjes net als vroeger, maar dan kom ik terug in de harde realiteit.
  
  
  Ik kon het nog altijd niet geloven. Waarom mocht ze (.....) niet? Hij was een schat. Liam ook. Dat wist ik ook wel. En ik hoopte ook echt dat we gewoon vrienden bleven. Want ik hield van hem als van mijn broer. "Het spijt me schat... Het spijt me echt.... En liam, ik hou echt van je... Echt waar. Maar ik hou meer van (........)" zuchte ik en liet wat tranen lopen. "Ik weet het..." zuchtte Liam. "Rosalie. Je kunt bij mij blijven wonen, of accepteren dat (........) gewoon een waanzinnige gozer is. Hij is gewoon perfect. Tegen hem kan ik niet op. Hij doet echt zijn best, maar zal nooit mij kunnen vervangen. Dat weet ik. En ik denk ook niet dat hij dat wil. Maar geef hem een kans. Hij wil niet dat je hem haat." fluisterde Liam. Ik stond even versteld van zijn woorden. Liam kon niet tegen (.......) op? Dat is niet waar. Duizenden meiden zouden Liam boven (...........) kiezen, maar ik ben gewoon raar. Ik gaf Rose een kus op haar kruin. "Geef hem een kans?" fluisterde ik smekend. Ze leek diep na te denken. Ze wou dit hele gedoe duidelijk niet. "Als hij maar uit mijn kamer blijft." stelde ze als eis. "En hij mag niet aan mijn snoepvoorraad komen. Oh, en hij mag niet op de bank hangen als ik tv wil kijken. En hij mag zich niet met mij bemoeien. Oh en als hij muzikaal wil doen, doet ie dat maar in zijn kamer. Die geluidsdicht moet worden gemaakt." ging ze verder. "Schrijf je dat straks even op?" lachte ik en Liam en ik knuffelden haar weer.
  
  
  2 Jaar later
  Ik moest het maar accepteren.. maar stiekem kon ik dat niet. Waarom was pappa er niet vaker? Waarom kon mamma niet gewoon bij pappa blijven? Waarom was ik geen gewoon meisje, met een gewone achternaam en een gewoon leven?
  Ik liet me in het gras vallen, de tijd was snel gegaan. One Direction was nog succesvoller geworden en pappa was er bijna nooit meer als ik hem nodig had. Pappa had ook een nieuwe vriendin gekregen: Danielle, ze was heel lief en ik had zo een band met haar gemaakt.Tussen mij en .... ging het ook goed, we hadden af en toe onze momenten en konden dan flink ruzie hebben maar voor de rest hield ik van hem.
  Naast me in het gras zat Roxanne, toen mijn meoder me vertelde over de naam moest ik lachen. Ik wist nog wel dat mama me ooit een verhaal had verteld over ene Roxanne.
  Roxanne was ondertussen bijna 1 en was extreem schattig. Ik lachte naar haar en kietelde haar op haar buikje ze maakte een soort giechel geluidje, het was heel lief en aandoenlijk.
  Een glimlach vormt zich op mijn gezicht en ik kijk naar een bloem naast me. Met een adem blaas ik tegen de blaasbloem en doe een wens, ik lach en pak Roxanne op waarna we samen naar binnen lopen niks had nog perfecter kunnen zijn.
  
  Dat het altijd zo mag blijven -Wens Rosalie Payne
  
  
  
  Dat het ooit zo mag worden - wens Julia Alenka van der Krogt
  
  
  
  
  heb alles gevonden duurde wel ff.... jij bent rood&ik ben blauw
  
  xx

  1 decennium geleden
• HEERSBEESTJE

  das wel stom ja; maar dat haar staat je goed en hoezo zit je vaak in een rolstoel?
  ik ben nu aant zoeken ja...

  1 decennium geleden
• HEERSBEESTJE

  hmmm kunnen we dat van die bruiloft nergens meer terug vinden dan? k zal zo ff kijken
  
  en wrm wil je niet naar de eerste?? zo erg ist niet hoor....

  1 decennium geleden