Umbra

Gastenboek (1556)

• Croyance

  Misschien gebruik je het wel als schild. Ik kan het ergens wel begrijpen.
  
  Oke, had ik eigenlijk oko wel een beetje verwacht, wel jammer want ik luister alles zo'n beetje via internet.
  Ja, ik ben er dol op, zo hebben we in de grote stad hier in de buurt ooit indianen gehad die live spelen (iedere vrijdag) en daar kon ik wel uren naar kijken, ergens hebben indianen ook iets bijzonders om zich heen, iets wat wijsheid en mysterie uitstraald.
  
  Haha ik beschouw het als een compliment dat ik een uitwondering ben.
  Oke, zo'n oom zou ik ook niet echt mogen. Vooral op de proef stellen lijkt me verschrikkelijk om mee te ;aken, maakt niet uit op wat voor een manier.
  
  Nee, volgensmij moet het langer zijn. Ik realiseer me net dat mijn vader net 2 maanden zijn herseninfarct heeft gehad en toen sprak ik je al. Het moet dus al wel iets langer zijn (wauw, ben ik weer slim bezig om op twee weken na te kijken ) Hoe dan ook, giste geloofde ik nog dat we elkaar al minimaal 6 maanden kende en dat klonk nog kort. Raar is dat he.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ik denk dat iedereen dat wel heeft, het bestaat veelkans bijna niet dat mensen echt hunzelf kunnen of durven zijn.
  Mijn mond houden doe ik ook, maar waarom zou je arrogant doen? Ik doe dat alleen maar voor de grap, en vaak alleen bij familie.
  
  Ow, kun je dan een paar linken sturen? Als je er van gaat dansen dan moet het wel iets bijzonders zijn.
  Ik bedenk me ineens dat ik dat bij indiane muziek heb, nouja ik ga er niet van dansen maar ik zou het kunnen, net zoals het ma kan laten lachen of huilen zonder een bepaalde rede.
  
  Vertrouwen doe ik ook niet, maar ik ben ook niet constant op mijn hoede. Ik heb gewoon vaak dat ik mensen opserveer, alsof ik zie hoe ze zijn en het is me nog niet vaak overkomen dat ik me vergis.
  Daar in tegen ben ik niet zo eerlijk als jij tegen je oom Waarom mag je hem eigenlijk niet?
  
  Is het pas zo kort? Ik dacht dat het vanaf de zomer was dat we elkaar voor het eerst spraken, al moet ik zeggen dat het vertrouwen er inderdaad wel snel was. In het begin was het wel een beetje afstandelijk, maar nu ben ik niet bang iets fouts of iets stoms te zeggen want ik weet toch dat je me begrijpt.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ow dat heb ik ook hoor, ik denk dat ik pas rond mijn 14 iets wat opener werd en pas sinds een jaar begin ik pas iets wat spontaner te worden, en dan nog ben ik nog niet 100 procent mezelf wanneer ik tegenover onbekende mensen sta.
  
  Ow, daar luister ik eigenlijk nooit na. Het maakt me op de een of andere manier altijd zenuachtig.
  
  Dat is inderdaad wel iets waar goed over is na gedacht. Ik kijk meer maar de personen of het idee wat ik van ze krijg door hun profiel/gezicht of ik handel of niet.
  Hoe gek je compliment ook zou zijn geweest, ik vind een compliment altijd leuk om te horen :') Om je gerust te stellen, het was niets raar hoor
  Maar ik zou je altijd antwoorden, ik vind het zelf ook heel erg om niet beantwoord te worden, zeker als het om een compliment gaat. Dan vind ik het best onbeleeft en erg uit de hoogte dus antwoorden doe ik altijd, maar dat wist je toen natuurlijk nog niet
  Ik ben wel blij dat die opwelling er is geweest, ik denk dat het toch gemoeten heeft zodat we elkaar zouden aanspreken en dat er een vriendschap zou groeien.
  
  Wet je, zelfs als je niets bijzonders zegt geef je me zelfs weer hoop en zelfvertrouwen Ik was weer aan het twijfelen of mijn boek wel goed genoeg zou zijn en nu ik weer aan je compliment denk voeld het meteen weer beter :p

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ow ik was de vervelendste baby die mijn familie ooit gekent heeft. De eerste 8 weken heb ik niets anders gedaan dan huilen, tot moordneigingen van mijn tantes kan uit, toe. Daarna was ik een hele kalme en verlegen baby, ook wel gek want ik was gek op pluisjes (ik werd toen ook altijd pluisje genoemt) maar ik was ook wel lui, ik liep heel laat en als ik iets wilde hebben als baby kroop ik altijd maar een klein stukje, stak mijn hand uit, te ver weg, nog een stukje kruipen, weer hand uit steken en dat tot ik het eindelijk had. Moeite doen zat er blijkbaar niet in
  
  Ow ik hou ook niet echt van standaard muziek hoor, mijn lijst zit vol met -bijna- onbekende zangers en jaren 80 vind ik ook nog wel eens leuk.
  
  Ik beschouw twijfel vaak als angst wat je juist zou moeten doorzetten want er kunnen mooie dingen uit komen. Niet dat ik altijd naar mijn eigen goede raat luister hoor

  1 decennium geleden
• Noona

  Ga het verzenden ^^

  1 decennium geleden