Umbra

Gastenboek (1556)

• Croyance

  Haha dat zal toch wel meevallen. Nouja, veelkans ook wel niet want ik ben zelf ook een kluns dus we zitten wat dat betreft in het zelfde schuitje.
  Mischien had ik het al gezegd hoor. 2 Weken na zijn ongeluk werd hij van het ziekenhuis verplaatst naar een opvangtehuis/bejaardenopvang (geen idee hoe je het neemt maar meestal is het voor ouderen). 'S ochtens kwamen we nog langs. Toen we daar in tegen 's middags (rond 4 uur) langs kwamen was mijn vader sproorloos verdwenen. Het bleek toen dat er een dokter langs was gekomen en had gezegd dat hij daar niet meer hoefde te blijven want 'het ging zo goed met hem'. Mijn vader had niet begrepen dat hij nog even mocht blijven tot we hem hadden opgehaald en heeft dus zijn kofertje gepakt en is zo vertrokken.
  Om 4 uur kwamen mijn moeder en ik dus langs en waren we mijn vader kwijt. Wij naar de zusters of ze hem verplaatst hadden of dat hij misschien naar zijn les was, wat raar was want alles was weg natuurlijk. Zij zeide toen dat ze dachten dat wij hem al mee hadden genomen. Wij natuurlijk in paniek, ik mijn nummer gegeven en zij de politie bellen terwijl wij al zouden zoeken.
  Onderweg gebeurde er wel iets heel vreemds. Ik werd door een speciaal nummer gebeld die met 777 begon, een vrouw vertelde me waar mijn vader was en dat er iemand bij hem stond. Wij reden dus naar die plek toe, en het klopte, daar stond mijn vader, maar hij was wel helemaal alleen.
  Ik vergeet nooit meer hoe hij daar verslagen stond, hij begreep er niets van en je zag gewoon hoe hij zich eenzaam voelde.
  Ik ben echt woedend geweest op alles en iedereen. Het ziekenhuis had hem nooit daar heen mogen sturen, en die dokter had hem nog minder weg mogen laten gaan. Wij zijn geen zusters en hebben hem nooit zo goed kunnen verzorgen als die mensen daar.
  Wat had je gedacht? Ja die iemand is een vrouw waar ik veel dingen mee bespreek, toen ik het vanmorgen over jou had zei ze dat het best eens zou kunnen dat we geen leraar/leerling verhouding hadden (wat ik denk aangezien ik altijd het gevoel heb gehad dat ik veel van je geleerd heb en/of nog veel van je ga leren) maar zij dacht dat we misschien een moeder-dochter verhouding hebben. En zij denkt dat dat jij veelkans de moeder bent aangezien ik altijd het gevoel heb gehad dat jij me beter aanvoeld als ik jou (kan ook zijn dat jou gaves sterker zijn natuurlijk) en aangezien een moeder haar kind beter aanvoeld dan een kind zijn/haar moeder, dacht ze dat.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Haha best klunzig van ons :p
  Ik hoop het, we proberen hem vaker duidelijk te maken dat we alles wat we doen voor zijn bestwil is, maar dan is hij net een klein kind en gelooft hij ons niet. Dat is soms best pijnlijk maar hij heeft in het begin van zijn ongeluk iets meegemaakt waardoor ik begrijp dat zijn vertrouwen beschadigt is.
  Nu je het zegt, het zou ook verklaren waarom ik me niet eenzaam voel. Ik heb momenten gehad dat mijn leven een stuk makkelijker was maar ik me toch heel erg eenzaam was. Nu ben ik een paar belangrijke vriendinnen kwijt en sta ik er stuke meer alleen voor als toen, en toch voel ik me niet zo eenzaam als toen.
  Toch zou ik willen dat je dit niet voelde, dat het samen zijn wel blijft maar dat je het verdriet niet zou hoeven voelen.
  Haha dat is toevallig. Ik vroeg me eigenlijk af of je je nog herinnerde wat je dacht dat we waren van elkaar. Ik zelf heb atijd het gevoel gehad dat je een lerares of iets in die richting was, maar nu heeft iemand me laten twijfelen en dat je misschien veel meer dan dat zou kunnen zijn.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ik heb het een paar keer subtiel gedaan en één keer rechtstreeks, maar wanneer ik iets plan dan gaat het vaak mis en dus toen ook. Net op het moment dat ik het zei was ze eigenlijk wel gelukkig, toen was ze nog zwanger van Leo en ja, een zwangere vrouw is nu eenpaal in de zevende hemel..
  Ik ben bang dat mijn vader gaat denken dat we hem 'dumpen' want hij vind het heel erg naar nederland te gaan, en vooral zo lang zonder zijn vrouw en kinderen. Nouja, mijn oma wilt nu regelen dat een oude vriendin van mijn moeder het huisje van haar vader voor een tijdje uit wilt lenen zodat mijn moeder zeg maar 2 weken langer blijft en 2 weken eerder komt. Dan is het nog maar 2 maanden overbrugen. Daarbij is mijn familie echt super aardig en behulpzaam dus hij is daar echt in goede handen dus dat is het probleem verders niet.
  Het grappige is dat je het nog nooit fout hebt gehad, je weet precies op het juiste moment te komen en soms is het net of je gedachten leest want de dag dat ik je wil schrijven ben je me vaak net een uurtje, soms zelfs minder, voor :')
  Ik snap niet echt hoe je het prettig kunt vinden, ik vind het fijn omdat ik hier meer mee geholpen word dan jij, maar voor jou moet het niet fijn zijn om zo in mijn verdriet te zitten. Ik hoop echt dat het over een paar maanden andersom zal zijn. Dat dan alle zorgen voorbij zijn en ik er alles aan kan doen om gelukkig te worden en jou zo ook mee kan laten genieten.
  Weet je nog dat we ons afvroegen wat we in ons vorige leven waren geweest van elkaar?

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ja, maar anderzijds ook wel nodig dat je je er niet bewust van bent denk ik. het is ook een soort zelfbescherming want als je altijd met iedereens ellende rekening moest houden dan zou je zelf nooit gelukkig kunnen worden.
  Ja, heel erg. Ik kan het me niet voorstellen aangezien het mijn zus is en niet mijn dochter, of andersom, dat ik mijn moeder nog maar zo weinig zie. Zeker niet wanneer ik zwanger zou zijn. Maar daar houd het niet mee op, ze woont ver weg en echt gelukkig is ze er niet eens. Ze heeft het me nooit verteld maar ik zie en voel het gewoon. Dat maakt het allemaal nog erger.
  Ja dat klopt. Maar we hebben nu al een 'oplossing' ik zet het tussen haakjes aangezien het niet echt een geweldige oplossing is. Mijn vader moet voor zijn gezondheid en om opnieuw te leren spreken toch naar nederland (de reis betaalt mijn grootmoeder) daar zal hij voor 3 maanden moeten blijven, les krijgen en bij familie logeren. We hopen dat alles na die tijd voorbij is. Ik heb al een afspraak met de dokter die maandag komt en daar gaan we aan vragen of we één zetel kunnen houden aangzien mijn vader vaak pijn heeft, en een auto aangezien de kans zo groot is dat mijn vader dit opnieuw krijgt en we hem wel willen bezoeken wanneer hij weer in het ziekenhuis zou liggen. Dat zijn dan toch weer 2 belangrijke dingen.
  Je wilt zeggen dat je mijn verdriet en gevoel aanvoeld.. Nu bezorg je me echt tranen in mijn ogen. Het laatste wat ik wil is dat iemand ooit voeld wat ik voel. Het ergste is dat ik weet dat je gelijk hebt en dat ik niet weet hoe zoiets stop te zetten.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Dat doet iedereen denk ik wel, of nouja, iedereen probeerd dat.
  
  Ja, dat is dus het erge aan de situatie, het klopt wat ik zeg en die onrechtvaardigheid blijft. Ik heb er nooit aan gedacht tot ik in deze situatie kwam, maar er zijn wel honderde, of duizende mensen zoals wij. Kijk alleen al in spanje of griekenland waar de crisis nu op zijn ergst is.
  Ja, daar heeft mijn moeder nog heel erg om gehuild. Het doet ook pijn om je zwangere dochter niet meer te kunnen zien. of ja, één keer per maand nog maar. Dat is best pijnlijk.
  Ik weet het nu ook niet meer. Hij zou het geroezemoes en de zorgen ook opmerken, en hij zou ook wel zien dat er af en toe kleine dingetjes weg gesleept werden. Nu kan hij wat hem dierbaar is nog redden en berijden we hem er emotioneel op voor zodat de klap niet te hard aan komt, maar zo kan hij zich niet concentreren op zijn taal en dat is wel weer een probleem.

  1 decennium geleden