Thundercloud

Gastenboek (563)

• Vivaldi

  Je moet jezelf niet haten. Je bent nou eenmaal wie je bent. Dat moet je accepteren. Ik heb het er soms ook moeilijk mee dat ik niemand kan krijgen. Ik haat mezelf ook wel eens. Maar als ik mezelf altijd zou haten, dat zou ik niet aankunnen. Ik ben best zwak ingesteld. Ik krop alles op. Alles zit dwars. Als je alles opkropt, gaat het gisten. Maar wat als het gist niet meer weggaat? Dat vraag ik me weleens af. Jij uit je gevoelens tenminste. Jij komt niet over als een emotieloos mens. Maar als een emotionele wrak (sorry dat ik het zo zeg) Ik beveel mezelf niet te huilen. Ik wíl niet huilen. Ik haat mezelf als ik huil. Ik wil niet zwak overkomen. Maar dat is veel beter. Als je het einde van de dal bereikt, kun je alleen maar omhoog gaan en de top bereiken. Maar ik heb het gevoel dat ik aan een touw blijf bungelen. Misschien moet ik het lossnijden, maar dan barst er waarschijnlijk iets. Wat gebeurd er dan?
  Ik vind je niet lelijk hoor. Echt niet. En wat dan nog? Iedereen heeft toch iets moois?
  Ik hoef ook niet persee een vriendje. Maar op mijn school hebben ook niet veel met elkaar. Of ik let er gewoon niet op. >< Of zij laten het niet merken x] Maar zover ik weet van mijn klas heeft haast niemand een vriendje of vriendin. Maar ik ga verder ook niet met hun persoonlijke leven bemoeien. het boeit me niet en het gaat me ook niets aan. Ik mag ze toch niet x]
  Ik weet niet of je het tegen je vader moet zeggen. Daar kan ik verder ook niet over beslissen. Maar soms is het goed om je hart bij eimand te luchten (hoor wie het zegt *kijkt beschuldigend naar zichzelf*) Maar dat hoeft niet persee je vader te zijn. Je moeder, desnoods je broertje. Of een ander familielid. En je kunt mij ook altijd bellen. Wel op de huistelefoon. Mijn mobiel is altijd leeg
  Ik moet over een half uur weg. >< Mijn broertje wil dan >< Maar goed, nog een kwartier dus x]
  
  x

  1 decennium geleden
• Vivaldi

  Ik zou er ook alles voor geven dat ik naast je kon gaan wonen. Of dat jij hierheen kwam. Desnoods kom ik bij je in huis of jij hier in huis. Weet je wat het is? Mensen komen altijd bij mij als ze problemen hebben. Soms irritant, maar ook wel weer.. Ja, hoe zeg je dat? Ik probeer me gewoon in te leven in de situatie, wat pijnlijk goed lukt. >< Ik geef ze mijn mening en meestal zijn ze het met me eens. En anders probeer ik het nog eens. En anders zoeken ze het maar uit. Dan heb ik mijn best gedaan. Ja, Twilight... Je wilt niet weten hoe vaak ik heb gedacht: Was ik Bella maar. Maar daat moet ik me overheen zetten. Dat is gewoon niet anders. Je zult toch zelf iets van je leven maken. En dat is het rottige ervan. Het leven zit je tegen en je moet zo hard knokken om maar iets te bereiken. Waarom?
  De laatste tijd ben ik ook niet echt vrolijk. Ik zit altijd met een depressief gezicht in de klas als ik even niet oplet. Dan zeggen mensen er weer wat van en glimlach ik en zeg dat het niets is. Mensen begrijpen mij -ons- gewoon niet. Volgens mij hebben wij een andere manier van denken. Het is raar. Maar over dat snijden. Doe je dat? Ik zeg er verder niets over. Dat doen mensen toch om innerlijke pijn te overtreffen? Ik heb wel eens op het punt gestaan om het te doen. Maar dát durf ik zelfs niet. Al zou het misschien wel een uitweg zijn. De verkeerde uitweg ook.
  En je bent niet overdreven bezig. Echt niet. Je hebt het gewoon moeilijk. (ik hoop dat ik je er niet teveel mee confronteer) Iedereen heeft toch wel eens minne dagen? En dat het heeel erg lang duurt, hoeven ze nog niet achter je rug om te roddelen. Maar dat zit in de mens zelf. Roddelen over mensen die anders zijn.
  
  Wow, lang dit ><
  
  x

  1 decennium geleden
• Vivaldi

  Ik ebn er alweer =]

  1 decennium geleden
• Vivaldi

  Ja, kon dat maar. Al je fouten rechtzetten en de dingen doen die je moet doen. Voor jezelf opkomen en iedereen de waarheid vertellen. Zo zie ik het hoor. Weetje wat het stomme is? Ik zie alles précies voor mijn ogen afspelen hoe ik het had gewilt. Maar ik durf er niet vooruit te komen... Helaas. En dan beginnen vriendinnen zich er ook mee te bemoeien dat ik dat moet doen. Ze begrijpen gewoon niet dat ik dat gewoon níet kan. Ik kan er niet tegen als ze me willen verbeteren. Ik ben wie ik ben.
  
  Ja, jongens zijn stom ><
  
  Maar ik moet nu eerst eten >< Kom zo weer ^^
  
  x

  1 decennium geleden
• Vivaldi

  Je waagt het niet om zelfmoord te plegen! Hoe moet ik dan verder? Ik heb je dan wel nog nooit gezien, maar het is alsof je mijn beste vriendin bent! En dan bén je ook! Ik wil je niet kwijt! Het is dat ik in de woonkamer zit, maar anders was ik in huilen uit gebarsten...
  
  And guess what? Ik vind ook wel eens een jongen leuk. Maar ik denk ook altijd dat zij me niet leuk vinden. Dat waarschijnlijk ook zo ís. Maar daar zit ik niet mee. Ik weet dat ik niet slank ben, zo ben ik nou eenmaal. Als ik geen jongens kan krijgen, pech gehad. Ik heb genoeg aan mijn vriendinnen en familie.
  En hier heb je er nog een die lacht om zijn eigen grappen ;x Best vervelend, x]
  
  En dat was een preek van Joyce. Amen. =]
  
  x

  1 decennium geleden