Synthopia

Gastenboek (1861)

• Croyance

  Haha ja maar wijze vrouw klinkt niet zo goed als wijze man. En je komt niet over als een oude man hoor, eerder als stalker al zou ik er dan ook een moeten zijn.
  
  Ja, dat is wel zo handig. En ik ken het gevoel hoor. Meestal heb ik wel wat losse munten in mijn jaszak maar ik kan me nog een keer herinneren dat ik niets had. Ik liep toen in een grote stad met mijn ex-beste vriendin (toen dus nog wel vrienden) en ik had echt niets terwijl daar een zwerver zat, meestal hebben ze nog een tas of iets maar deze had letterlijk niets. Ik vroeg toen aan mijn vriendin een muntje, al zou het maar 10 cent zijn, en dat ik het haar meteen terug zou geven als we thuis waren. Ze zei botweg nee en liep die man voorbij zonder hem aan te kijken. Ik moest toen die man dus staal voorbij lopen, zien hoe weinig hij had en ik kon hem niets geven. Ik heb toen wel kunnen huilen.
  Mijn moeder heeft ons altijd geleerd te delen wat je kunt, wat is nu een euro voor ons terwijl het voor zo'n man zijn leven kan beteken. We hadden toen al 4 jaar vriendschap maar eigenlijk heb ik haar toen pas echt leren kennen. Ze was altijd al egoistisch, maar dit was gewoon gratis gemeenheid.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Haha stiekem ben ik een wijze man (vrouw)
  
  Ik vind het wel een heel leuk idee, moet je wel constant met de portomonee rondlopen en veel zwervers tegen komen natuurlijk. In ieder geval zul je er heel veel mensen mee blijmaken.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ik vind het een heel goed idee. Ook heel erg lief. Het maakt ook niet uit hoeveel je geeft, het gaat om het gebaar.
  Gemideld geeft men 1 euro, maar om nu precies te gaan tellen en daar 5 minuten staan tot je het hebt is raar, wat ik dus zou doen is gewoon een paar munten pakken zonder te kijken hoeveel en geven. Gemiddeld zal het wel rond de 1 euro zijn.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Sorry dat ik zo laat reageer. Ik heb gistere een rotbui gehad, de hele dag ruzie met mijn broertje, klote voelen.. Echt een rotdag en dat achtervolt me nogsteeds.
  
  Ik denk dat je nooit echt zult weten wat je gelukkig maakt, maar als je geen stappen onderneemt zul je het ook nooit weten.
  Ik zou het inderdaad wel even uitleggen, dat je in de weekende en vakanties gewoon bij je vriend wilt zijn.
  
  Het probleem is dat je met alles vrede moet hebben, het overkomt je toch dat het huis leeg getrokken word, het papier werk zal toch gedaan moeten worden en mensen die je niet helpen zullen hoe dan ook toch hun best niet gaan doen. Toch is het moeilijk altijd kalm te blijven en alles over je heen te laten komen. Ik ben daardoor gistere ook echt even geploft van alles. Nu heb ik het allemaal op mijn broertje geuit terwijl hij niet alles verdiende. Wel veel hoor, hij verdiende het eens om de waarheid te horen maar toch.
  
  Dat soort tanden zijn echt zo vervelend hé. Op zich zijn ze best wit en met een beugel staan ze ook mooi recht maar dan komen de gaatjes..
  Ow nee, als kind heb ik nooit geen problemen gehad met tandartsen maar sinds ik 2 tanden (van die 4 die zoude moeten) getrokken zijn door een hele slechte tandarts die niet eens vatsoenlijk kon spuiten, sla ik doodangst uit. Al is het wel al iets beter dat je hem mag, angst neemt niet weg maar je vertrouwen is misschien al iets groter.
  Wel fijn dat je nu voortaan weet waar het vandaan komt. Ik heb eigenlijk nooit echt gehad dat ik iets voelde, maar misschien is het ook dat ik het niet zo hard nodig heb of mijn beschermengel me op compleet andere manieren geruststeld. Wat voor kleur is de schim? Als het zwart is dan is het veelkans iemand die niet door heeft dat ze overleden is.
  Ik heb het even terug gelezen en dat klopt. Alleen weet ik niet of zoiets ook echt werkt Ik neem aan dat ik het wel na gevragen zal hebben, maar dat herinner ik me niet.
  Haha ik ben zeker wel van plan om nog eens langs te komen, zelfs al is het pas over 20 jaar. (laten we wel hopen dat het eerder is) in ieder geval, elkaar zien zullen we zeker.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ik weet niet zeker of dit je problemen zullen oplossen of dat je er gelukkiger van zult worden, maar als dit je besluit is dan sta ik achter je.
  Ik begrijp ook wel dat je verdrietig word om ene keuze te moeten maken. Normaal gaat de scheiding tussen een kind en haar ouders op een natuurlijkere manier dan dit. Toch geloof ik dat je het aan kunt.
  Het enige waar ik me zorgen om maak is dat je Jordy stukke minder zult zien. Tegenwoordig ben je steeds vaker bij hem en minder thuis wat erg prettig is, daar zul je altijd daar moeten zijn en kun je niet zomaar naar jordy.
  
  Om meteen op je andere bericht te reageren:
  
  Zoals je zegt, ze vergeten het omdat ik me niet altijd gedraag naar de situatie waar ik in leef. Ik vind het op zich ook niet erg, ik hoef het er ook niet met iedereen over te hebben. Ik vind het ook wel prettig om het over koetjes en kalfjes te hebben om de situatie hier te vergeten, maar het is ook erg lief dat er aan gedacht word. Dan heb ik ook niet helemaal het gevoel dat het vergeten word. Erg dubbel volgensmij.
  Dat ijn vader uit huis is voor drie maanden vind ik trouwens ook helemaal niet erg hoor, het was even wennen en het zal nog meer wennen worden als hij terug komt, maar ik vind het niet erg. Wat ik erg vind zijn het papier werk, het idee dat het huis binnenkort leeg getrokken word, het gevoel van alle kanten in de steek gelaten te zijn door de mensen die bestaan om ons te helpen. Het idee dat ik voor een hele lange tijd geen toekomst voor mezelf zal kunnen opbouwen, dat zijn dingen die pijn doen.
  
  Ow je gaat me vast heel gek vinden als ik dit zeg, maar als ik bij de tandarts ben moet ik mezelf altijd moed in zingen. Ik heb dan altijd het lied van Pokémon "ik ben een geboren winnaar". Ik ben echt bang geworden van tandarsten. Iets wat niet handig is want ik heb tanden die best snel gaatjes krijgen terwijl ik ze altijd goed poets.
  Ik vind het wel mooi dat je je beschermengel gevoeld hebt. Dat bewijst toch dat je nooit echt alleen bent.
  Ik hoop toch dat dat het over zal gaan. Wat voor tik had Schott ookalweer waar hij vanaf kwam? Oke ik voel me dom dit te moeten vragen over mijn eigen verhaal, maar soms komt het echt over of jij er meer van weet dan ik :x
  Ik denk dat je echt niet weet hoe belangrijk je voor me bent. Ik heb het al heel vaak gezegd en zal het nog heel vaak zeggen maar je bent erg bijzonder voor me, je bent er altijd als ik je nodig hebt en je geeft me het gevoel zoveel meer te kunnen dan ik zelf geloof. Je hebt me echt heel erg geholpen, als het al niet emotioneel steunen was dan wel om me in mijn dromen te laten geloven. En net als je zegt, wij hebben het niet nodig gehad om elkaar in het echt te zien om te weten dat deze vriendschap echt is, al wil ik je nog altijd eens in het echt ontmoeten want ik heb je cadeau nog altijd hier staan :')

  1 decennium geleden