Synthopia

Gastenboek (1861)

• Croyance

  Het ligt vooral aan de schildklier en er word ook vaak gezegd dat trauma's ook nog wel eens voor overgewicht kunnen zorgen.
  Nou, omdat je me gewaarschuwd hebt blijf ik je gewoon geloven hoor. Zoals zij kan toneelspelen kan ik dat ook, zij zal misschien geloven dat ik haar mag, maar je hoeft echt niet bang te zijn dat ik ooit aan je zal twijfelen.
  Oke, dat je vriendinnen je zo beginnen te controleren is eng. Veelkans deden ze het uit goedheid maar ik begrijp dat het voor jou niet prettig is.
  Ja dat denk ik ook. Maar in nederland vind ik dat ik een goede lengte heb (1.70m) maar voor de fransen ben ik best groot, of zij zijn klein, maar aangezien ik op lange jongens val helpt dat echt niet mee en voel ik me vaak een reus.
  Nou, als ze aan mijn hoofd niet zien hoe ongelukkig ik word van hun woorden dan hebben ze een bril nodig. Maar het is ze door meerdere mensen op meerdere wijzens al eens duidelijk gemaakt maar mijn oma kan soms echt lullig zijn en daarom juist doorgaan, voor mijn bestwil me gewoon heel ongelukkig maken omdat ze gelooft dat het me goed zal doen.
  Ik weet trouwens niet waarom ze jaloers zouden moeten zijn, waar over zoude twee oude vrouwtjes jaloers moeten zijn op mij? Maar anderzijds heeft mijn zus ook overgewicht (blijkt ook nog eens in de familie te zitten) en daar zijn ze nog nooit zo tegen geweest dus op dat gebied heb je wel een antwoord op de vraag 'waarom mij?'
  Ja dat kan ik begrijpen, ik zou ook echt kwaad kunnen worden als mensen jou zo bij je zwakke plek pakken. Bijvoorbeeld dat je moeder je zo behandelde toen je ziek was. Daar aan denken maakt me nu ook weer boos op haar.

  1 decennium geleden
• Sobel

  Voor jou ook!

  1 decennium geleden
• Sobel

  Even niet dat topic volspammen. Maar het praten is al niet meer nodig, maar ik vond het gewoon ontzettend lief van je en dat wilde ik even zeggen.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Dat probeer ik ook hoor, maar omdat ik zelf ook niet gelukkig ben met mijn lichaam helpen ze me echt niet. Ik doe echt mijn best maar soms is het zelfs zo dat hoe minder ik eet hoe meer ik aan kom. Ik ben trouwens ook niet dik door het eten, ik eet gezond en niet eens veel, en dat zeg ik niet maar de rest van de medemens waarmee ik aan tafel zit.
  Jij moet je trouwens ook niets aantrekken van die mensen hoor, je moeder is gewoon een kreng want je bent hardstikke dun, en ik neem aan dat de mensen op school je wilde helpen maar het niet op een prettige manier kunnen.
  Je moet wel oppassen met het verschillende hoeveelheden eten, door al het dieeten heb ik echt een verschrikkelijke jojo-gewicht gekregen, zo gauw iets eraf is komt het er na een week dubbel eraan.
  Het is wel jammer dat je zo klein gebleven bent, maar anderzijds vind ik een kleine lengte ook niet slecht, ik ben een reus en dat is echt niet grappig.
  De eerste paar keer had ik er wel heel erg moeite mee, ik schrok echt en viel helemaal stil maar bij mijn oudtante toen ze tegen mijn moeder zei dat ze koppig was en mij haar dieetplannen wilde geven zei ik gewoon bot dat ik erger was dan mijn moeder -is niet maar hoeft zij niet te weten- en toen ze na een kutopmerking schijnheilig lachte bleef ik haar gewoon chagerijnig aankijken. et probleem is dat ze echt denken dat ze het goed doen. Ze zijn zogenaamt bezorgd om mijn gezondheid. Ik denk dat ik dat meer voor hen kan zijn want zij lopen tegen de 80 aan en vallen binnenkort dood. Ik ben pas 22 en kerngezond.
  Ik had echt tranen in mijn ogen toen ik dat las, als je wist hoeveel goed dat doet. Die paar lieve zinnen lezen is zoveel meer waard en berijkt me veel dieper dan die anderhalfjaar schelden. Alle mensen zouden zo moeten zijn zoals jij want je zegt wel dat ik goed ben en trots mag zijn, maar dat geld even goed voor jou.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Hey Cui Ying. Sorry dat ik zo laat reageer maar ik had het even heel erg druk en om eerlijk te zijn is er weer eens iets voorgevqllen waardoor je reactie overkwam als de vinger op de zere plek.
  Zoals je wel hebt gezien op foto's van facebook heb ik niet bepaald het figuur van een topmodel. Anderhalf jaar geleden begon mijn grootmoeder me van alle kanten af te kraken. Ik zat toen al in een moeilijke periode waardoor ik al een maand van huis moest en ik hoopte daar twee weken tot rust te kunnen komen, daarvor ik de plaats kreeg ik constant te horen hoe ongezond ik was, dat ik moest afvallen en mijn grootmoeder nam me expres mee winkelen zodat ze me de kleinste maat gaf om te laten zien hoe dik ik eigenlijk wel niet was. Wanneer ze me eten aanboot zei ze alweer meteen 'Ow nee, jij niet want je moet afvallen' dat terwijl ik vaak uit mezelf al nee wilde zeggen. In die tijd gingen we ook naam mijn oudtante (haar zus) en ook samen deden ze niets anders dan mij constant afkraken. Als het me een of twee keer word gezegd dan kan ik er mee leven, maar twee weken aan een stuk constant over mijn gewicht praten is gewoon erger dan een strafkamp. Ik heb toen ook een paar keer huilen mijn zus en moeder opgebeld. Vorige zomer moest ik voor mijn andere grootmoeder zorgen, dat is van nature al een moelijk mens maar toch ging ik, ik hoopte dat het dit keer anders zou zijn, maar iedere keer wanneer ik rust nodig had om bij de komen van mijn zieke oma ging ik naar de ander zodat zij me zou gaan afkraken over mijn gewicht. Ik had gewoon geen rust en uiteindelijk dwong hun gedrag me dat ik terug naar huis vluchten.
  Nu gingen we deze vakantie even naar die oudtante omdat ze pas weduwe is geworden. Denk je naar een oud verdrietig vrouwtje te gaan, blijk je er te zijn zodat ze verder over je kan gaan bitchen omdat je niet aan de schoonheidsregels voldoet. Niemand die er aan denkt dat ik misschien al eens alle dieets heb geprobeert die er bestaan, en dat ik misschien zo lang gestopt ben met eten tot ik er bij flauw val, nee laten we met zijn alle Samira tot ik de grond trappen zodat ze zich weer een niets voeld, ja want dan zijn we gelukkig.
  Ja oke, ik ben nu weer even chagerijnig door hun. Ik ieder geval begrijp je nu misschien waarom het me zo raakt als er toch iemand is die zegt dat ik goed ben zoals ik ben.
  Owja, ik ben vannacht trouwens terug thuis gekomen met heel veel moeite. We zijn s'ochtends vertrokken en zijn pas om 5 uur vannacht aangekomen. Het was echt een hel want mijn moeder was constant bang dat de auto midden op de weg zou uitvallen (wat niet gebeurt is want de auto is gerepareerd).

  1 decennium geleden