Synthopia

Gastenboek (1861)

• Croyance

  Oke, ik ben verkocht. Ik wil maar al te graag in een doktersroman leven
  Hij is net weg en het is helemaal niet de dokter met het blauwe oog. Deze is nog véél knapper.(H)___(H)
  Hij is jong, heeft zwart haar en blauwe ogen, een vierkant gezicht met jukbene. Niet erg groot wat jammer is, maar wel groter dan mij hoor, ook nette brede schouders waardoor het niet als een spriet overkomt. En hij kwam ook zelfverzekerd over terwijl ik echt dacht dat hij niet blij zou zijn mij te zien.
  Toen hij zich voorstelde schudde hij ook mijn hand en vroeg hij meteen of ik het meisje was die hij aan de telefoon had gehad. Tja..

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ooh, gezellig, zitten we in eklaars hoofd 8D
  Haha het was ook een week geleden geschreven, maar ik ben blij dat je het geweldig vind.
  Ik hoop het maar, maar hoe dan ook het zal toch wel goed komen. De dokter -jaja de die- komt vanmiddag met heel erg veel angst langs om het papierwerk te regelen en papa na te kijken.
  
  Hahaha dat is wel leuk, misschien word het dan toch nog wat op die dubbeldate :')
  Met een beetje geluk ziet hij dan in hoe leuk jij bent en hoe stom die ene waar hij iets voor voeld en klinkt het nog wel, maar wel gewoon in je achterhoofd houden dat het misschien toch niets word hé, niet al te gelukkig worden.
  
  Ow, als je zo'n last hebt kan ik je nog altijd mijn zalf op sturen, geef je adres maar via een privébericht en dan probeer ik het zo snel mogenlijk.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Haha bedankt, maar ik meen het ook. We zien wel wat het lot ons brengt.
  Nee dat weet ik, maar na dat moment wilde ik dat. Op dat moment liep mijn leven gewoon echt vlotjes en goed, ik voelde me ook gewoon spontaan en vrolijk dus toen zou dat er uit zijn gekomen. Maar nu is alles ineens heel anders en kan ik ook gewoon niet meer de dingen schrijven als ik daarvoor had gewilt. Ik ben wel blij dat je het zo mooi vind, ik had het al bijna een week inactief staan omdat ik niet goed wist wat ik er mee moest, ik dacht dat mensen het misschien niet zouden begrijpen of het niet eens leuk vonden, maar als jij zegt dat dit een van mijn beste stukjes is dan hoef ik niet aan mezelf te twijfelen. :')
  We willen het beste voor hem en ik denk dat liefde en begip hem al heel erg vooruit zullen helpen. Ik ben wel heel erg bang dat we hem vaak pijn en verdriet doen, vooral wanneer hij iets probeert te zeggen en wij het niet verstaan. Ze noemen het wel een beroerte maar dat klinkt niet half zo verschrikkelijk als het eigenlijk is.
  
  Ow, maar ik wil niet uit je hoofd. Ik dacht dat we het er samen zo gezellug hadden. :c

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ik dnek dat ik er niet open voor sta, net zo min als ik me er van af zet. Ik zie wel wat er komt of gaat. Ik denk toch neit dat ik me kan permiteren te dromen nu. Ik heb het veel te druk met alles wat er nu aan de hand is. Mocht het komen dan ben ik natuurlijk heel erg gelukkig, maar komt het niet dan zij het zo, het is toch niet dat de wereld me meer of minder teleuersteld.
  Ja en nee, ik wilde al een tijdje een SA schrjiven over de fles maar eigenlijk heb ik dit pas geschreven na dat ongeluk met mijn vader. Ik had het veel vrolijker en spontaner willen hebben maar dat lukte me gewoon niet. Ik ben wel blij dat je het alsnog mooi en magisch vond, ik hoopte ook dat het een beetje die richting in zou gaan.
  Ik ben bang dat we dat tch niet voor hem kunnen bepalen en wat het resultaat uiteindelijk mag zijn we zullen hem altijd steunen.
  
  Ja dat is waar, ook goed dat je er zo over denkt. Hoe dan ook het komt altijd wel goed.
  Haha ik zit in je hoofd Cui Ying, ik weet precies welke ondertoon je wilt dat ik hoor

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ja ze woont helemaal in het noorde van frankrijk.
  Haha we zien wel, maar als ik jou was zou ik niet te veel dromen want veelkans raak je dan best wel teleurgesteld. Op zich zou ik wel gelukkig zijn als ik eindelijk liefde vind, maar op zich heb ik niet eens meer hoop.
  Klopt, daarom ga ik ook wel een poging wagen.
  Ja dat is waar. Op zich ben ik nog wel de schrijfster van dat verhaal dus ik zou het al helemaal moeten weten. Maar het probleem is nu vooral dat hij gehanicapt is, niet zo zeer lichaamelijk meer maar wel geestelijk en ik denk dat het erger is om dat te te herinneren dan een zwaar verleden. Hij ziet ook wel die vreemde blikken of het gelach, hij hoord het gefluister en merkt ook dat hij als een kind behandeld word. Nu hij het vergeet is het allemaal nog niet zo erg, maar wanneer hij het zich wel zou herinneren word het genant en erg pijnlijk.
  
  Ik begrijp je wel hoor, maar nu zit je maar steeds te twijfelen terwijl je bij een ja of juist een nee tenminste weer vooruit kunt met je leven.
  Haha ik merk al aan je ondertoon over wie je het hebt, maar we zien wel. het komt wel wanneer het komt.

  1 decennium geleden