Niko

Gastenboek (9929)

• Niko

  

  
  

  

  

  1 decennium geleden
• Niko

  

  
  

  

  

  1 decennium geleden
• Parzival

  Ja, 'jezelf zijn' en 'uniek zijn' komen wel dicht bij elkaar in de buurt, maar toch zie ik daar nog net iets anders in. Ik denk dat veel mensen het fijn vinden om zichzelf als 'uniek' te zien, omdat het, zoals ik al zei, toch een soort houvast geeft dat je belangrijk bent in dit leven, in deze wereld. Tuurlijk, er is nooit iemand die 100% hetzelfde is als jou, zelfs niet als je een eeneiige tweeling bent, maar ik vind het uniek zijn en vooral het 'anders zijn' (wat inderdaad voor mij een behoorlijk negatieve bijklank heeft) toch nog net van een ander niveau dan zeggen dat je 'jezelf' bent. Zeggen dat je uniek/anders bent, geeft mij meer het idee dat je jezelf heel erg vergelijkt met anderen. Bovendien, er zijn ook mensen op deze wereld met wie je heel veel gemeen zult hebben en die toch ook erg op je lijken. Of die een bepaalde eigenschap hebben die jij ook hebt, alleen dan vele malen beter (bijvoorbeeld goed zijn in een sport, tekenen, ik noem maar wat). Als jij je in je leven heel erg fixeert op uniek en anders zijn, en je vervolgens zo iemand ontmoet, kan er toch heel wat grond onder je voeten vandaan geslagen worden, omdat je die uniekheid dan heel anders kan gaan zien en kan gaan denken dat je helemaal niet bijzonder bent. Als je daarentegen jezelf niet leert kennen door jezelf te vergelijken, maar door gewoon naar je goede eigenschappen te kijken lós van het anders zijn, richt je je op het 'jezelf zijn' in plaats van op het 'uniek zijn'. En zul je jezelf niet - of in ieder geval een stuk minder snel - verliezen in een gevoel van onbelangrijkheid. Dat is meer mijn theorie achter het vergelijken en anders willen zijn dan anderen, maar misschien denk ik er wel gewoon veel te veel over na en kwam dat gewoon verkeerd over in het topic (: Ik zou het gewoon mooier vinden als mensen het vergelijken eens los zouden laten en in zichzelf kijken (:

  1 decennium geleden
• Parzival

  Ja, ik zag al dat het in het topic niet meer mocht, haha (:
  
  Ik wil mezelf en anderen eigenlijk niet onderscheiden door middel van de term 'anders'. Persoonlijk krijg ik daar gewoon een vervelend gevoel bij, omdat het natuurlijk nadruk legt op bepaalde eigenschappen die jij zelf hebt (en die jij als goed ziet), waardoor je - in mijn ogen - bewust of onbewust ook stelt dat een ander die eigenschap(pen) dus níet heeft. Ik vind dat eigenlijk niet zo positief, omdat je dan goede dingen over jezelf ziet als je naar anderen kijkt en de andere persoon daar ook bedoeld of onbedoeld mee benadeelt. Vergelijken met anderen kan ook negatieve gevolgen met zich meebrengen, en dus ook mensen die zich zo hoger of beter kunnen gaan voelen. Het is natuurlijk niet zo dat je nooit naar een ander zijn/haar gedragingen mag kijken en daarmee wel kan reflecteren op jezelf, maar dan meer om er iets van te leren, niet om je persoonlijkheid mee te definiëren. Ik wil me niet goed voelen en mezelf kennen door anders te zijn ten opzichte van een ander mens, dan benadruk ik liever de dingen de ik gemeen heb, dat geeft me meer een gevoel van eenheid. Want er zijn zoveel mensen die bepaalde eigenschappen hebben die ik ook heb, en het gaat er mij niet om om uniek te zijn, als ik maar gewoon mezelf ben. Uniek of niet, daar gaat het voor mij niet om. Het is in mijn ogen gewoon niet zo goed om je voor je eigen persoonlijkheid op anderen te richten en zo te gaan bekijken wat er nu anders is en zo graag uniek willen zijn, wat veelal wel de aard van de mens is. Al snap ik dat mensen het doen, het geeft wellicht een soort houvast om jezelf uniek te voelen.

  1 decennium geleden
• Deilia

  

  1 decennium geleden