ElctricAngel

Gastenboek (1511)

• TimeTravel

  Ik was trouwens met lupa wandelen... dan weet je dat

  1 decennium geleden
• TimeTravel

  Haaaaaai!!!! je bent nu wel weer online!! jeeh!! heb je mijn hoofdstukken gelezen?? ik kijk wel ff...

  1 decennium geleden
• TimeTravel

  Hier, nog een sprookje :
  
  Peter en de Seth-WolfRussisch sprookje van Sergej Prokofjev
  Er was eens een jongetje dat Peter heette. Op een vroege morgen opende hij het tuinhek en liep een grote, groene wei in. Op de tak van een hoge boom zat Peters beste vriendje, een vogeltje, en hij tsjilpte: "Het is hier heerlijk rustig." En dat was het.
  Maar daar kwam ook een dikke eend aangewaggeld. Ze was blij dat Peter het hek had opengelaten, want ze had zin in een duik in de vijver.
  Toen het vogeltje de eend zag, vloog ze naar beneden en ging naast haar in het gras zitten.
  "Wat ben jij nou voor vogel dat je niet kunt vliegen?" vroeg het vogeltje.
  "Kwaak!" riep de eend. "En wat ben jij voor vogel dat je niet kunt zwemmen?" En ze plonsde de vijver in.
  Ze kibbelden en kibbelden en hielden niet op - de eend in de vijver en het vogeltje fladderend langs de waterkant.
  Opeens zag Peter een kat, die langzaam kwam aansluipen door het gras. De kat dacht: Als het vogeltje zo aan het kibbelen is, kan ik 't makkelijk vangen en opeten! En op zijn zachte pootjes sloop hij eropaf. Maar Peter riep: "Kijk uit!" En gelukkig vloog het vogeltje op tijd de boom in.
  Vanuit het midden van de vijver kwaakte de eend brutaal naar de kat. Daar was ze veilig. De kat keek nog eens naar het vogeltje in de boom en dacht: Is het wel de moeite waard om naar boven te klimmen? Als ik bij het vogeltje ben, dan is het al gevlogen. Miauw!
  Toen kwam opa naar buiten. Hij was heel boos, omdat Peter zomaar was weggelopen. "Stel je nou eens voor dat er een grote boze weerwolf was gekomen, wat had je dan gedaan?"
  Peter luisterde niet eens naar zijn opa, want hij was helemaal niet bang voor weerwolven. Maar opa dacht er anders over. Hij nam Peter mee naar huis en deed het hek heel goed op slot.
  Maar... het hek was nog niet dicht of uit de bosjes kwam iets aangeslopen. Het was een grote, lieve, hongerige, boze Seth-wolf...
  In een flits zat de kat in de boom. De eend in de vijver kwaakte en kwaakte, en van de opwinding kwaakte ze zichzelf uit de vijver. De Seth-wolf kwam steeds dichterbij, en wat de eend ook probeerde, ze kon niet aan hem ontsnappen. In één hap slokte de wolf de eend naar binnen.
  Het vogeltje zat ook nog steeds in de boom - niet te dicht bij de kat, natuurlijk - en onder de boom sloop de sethwolf heen en weer. Met grote, hongerige ogen gluurde hij naar de kat en het vogeltje.
  Intussen stond Peter achter het hek en bekeek de sethwolf eens goed, want bang was hij nog steeds niet.
  Toen ging Peter naar de schuur, haalde daar een stuk touw en klom op de tuinmuur. Over die muur hing een tak van de grote boom. Peter pakte de tak beet en klom de boom in.
  "Vogeltje, ga jij eens naar de wolf," zei hij, "en probeer hem af te leiden. Maar zorg er wel voor dat hij je niet te pakken krijgt!"
  En dat deed het dappere vogeltje. De sethwolf hapte woedend naar hem en - oei! - hij kreeg bijna een vleugeltje te pakken. Woest werd de sethwolf, omdat het vogeltje veel slimmer was dan hijzelf.
  Intussen maakte Peter een lus in het touw en liet die langzaam uit de boom naar beneden zakken. Hij zorgde ervoor dat de staart van de Sethwolf in de lus kwam en toen trok hij hard aan het touw. De Sethwolf schrok en probeerde zich los te trekken. Hij rende woedend heen en weer, maar Peter had de andere kant van het touw vastgebonden aan de boom. Hoe harder de sethwolf tekeerging, des te strakker werd de lus vastgetrokken. De sethwolf was gevangen!
  Op dat moment kwam er een groepje jagers uit het bos. Ze waren het wolvenspoor gevolgd en dachten net: We schieten hem neer! "Niet doen! Niet schieten!" riep Peter, toen hij hen zag. "Het vogeltje en ik hebben de wolf gevangen. Jullie moeten ons helpen om hem naar het grote veilige Forksbos te brengen."
  En daar gingen ze dan, in een vrolijke optocht. Peter liep natuurlijk voorop. Daarachter kwamen de jagers met de sethwolf aan een touw. Opa en de kat sloten de rij. Opa bleef maar mopperen: "Stel je nou toch eens voor dat Peter de sethwolf niet had gevangen, wat zou er dan met ons gebeurd zijn?"
  Boven de optocht vloog het vogeltje. Hij tsjilpte blij: "Peter en ik zijn echte helden, want wij hebben de sethwolf gevangen. Tsjilp, tsjilp!" En als je heel goed luisterde, kon je de eend horen kwaken in de buik van de sethwolf. Want die had zo'n haast gehad, dat hij de eend levend had opgeslokt!
  
  
  
  * * * EINDE * * *

  1 decennium geleden
• TimeTravel

  Ik verveel me en verpest mijn vrijdag en blijf tegen je aan lullen tot je online komt... en volgens mij kan dat heel lang duren maar ik ga het zo lang mogelijk volhouden,...
  
  hier een sprookje, dan hou ik je bezig wel lezen hoor! :
  
  De kikkerkoning
  
  De dochter van de koning had een glimmende gouden bal, waarmee ze graag speelde. Ze gooide hem hoog in de lucht en ving hem weer op. Maar op een keer ving ze de bal niet op. Hij stuiterde en rolde van haar weg, zo de vijver in.
  De prinses was erg bedroefd. Ze kon niet bij de bodem van de vijver. Maar opeens hoorde ze een stemmetje:" Huil maar niet."
  Ze keek op en zag een vette, groene kikker zitten.
  "Wat krijg ik van je," zei de kikker," als ik je bal uit het water haal?"
  "Alles wat je maar wilt," zei de prinses.
  
  
  
  
  
  
  
  "Dan wil ik van je bordje eten en in je bedje slapen," zei de kikker. Dat wilde de prinses liever niet. Maar omdat ze zo graag haar bal terugkreeg, zei ze:" Goed."
  De kikker bracht de bal terug. En zonder dankjewel te zeggen rende de prinses ermee weg.
  De volgende dag zat ze net met haar ouders aan het avondmaal, toen er iets glads en nats binnenkwam. Het was de kikker, die van haar bordje kwam eten.
  "Wat doet dat beest hier?" vroeg de koningin. Toen moest hun dochter wel vertellen wat ze aan de kikker had beloofd.
  "Wat je beloofd hebt moet je doen," zei de koning.
  Na het eten ging het prinsesje naar bed. De kikker kwam achter haar aan en sprong met zijn glibberige lijf op haar hoofdkussen. "Ik mag in je bedje slapen," zei hij.
  "Ga weg!" gilde de prinses en ze smeet de kikker in de verste hoek van de kamer.
  Maar toen gebeurde er wat er alleen in sprookjes met een kikker kan gebeuren. Hij veranderde op slag in een mooie prins met een bult op zijn hoofd.
  "Jij hebt de betovering verbroken," zei de prins."Ik was door een gemene heks in een kikker veranderd."
  Nu wilde het prinsesje wel dat de prins van haar bordje at en in haar bedje sliep. Eerst moesten ze trouwen met veel feest en lekkernijen. En de gouden bal, die midden op de eettafel lag, glom mooier dan ooit.

  1 decennium geleden
• TimeTravel

  Nieuw hoofdstuk bij alletwee de story's !!!
  
  Pandora's Secrets & The life of the beaten girl
  dus als je ze wilt lezen, kom online!!

  1 decennium geleden