Croyance

Gastenboek (2691)

• Umbra

  Het is geen slechte eigenschap, nieuwsgierigheid. Om eerlijk te zijn had ik er een hekel aan toen ik klein was, wat kwam door een verhaal waar ik dol op was (Rosalie en de grijze muis. Weet niet of je het kent). Daarin verdoemd Rosalie zichzelf door nieuwsgierig te zijn. Ik heb serieus twee jaar van mijn leven verspild aan het afleren van mijn nieuwsgierigheid. Het is een heel stuk minder, maar daarvoor in de plaats heb ik een hele lading koppigheid terug gekregen
  Maar het vragen naar mijn problemen, is geen probleem. Nieuwsgierigheid is niet meteen onbeleefd ^^
  Ik heb een verschrikkelijke broer, die eigenlijk niet eens echt mijn broer is (is lastig uit te leggen, wil je toch een hele uitleg, zeg het gewoon ^^). Hij heeft een psychose, drank probleem en drugs probleem, maar hij wilt geen van alle toegeven. Hij heeft meer dan eens in de gevangenis gezeten. Mijn hele familie is eigenlijk verchrikkelijk. Ik ben dol op ze, maar ze snappen me niet en begrijpen mijn dromen niet. De familie die me wel begreep, woont te ver weg of is overleden. Mijn broer en vader kunnen het absoluut niet met elkaar vinden. Elke dag hebben ze wel eens ruzie en is het hier in huis gewoon een slagveld. Ik ben niet anders gewend, wat het minder erg maakt, maar toch. Het is niet echt mijn beeld van een superieure thuissituatie. Op school zijn alledocenten gewoon een hel. Al zou ik met mijn problemen bij ze terecht willen (wat ik dus echt niet wil), dan zou ik het nog niet kunnen doen; ze zouden zonder te twijfelen jeugdzorg bellen. Door de vrienden die ik in het verleden heb gehad en die me tot een van de stilste en wraakzuchtigste mensen op school hebben gemaakt, draag ik bijna altijd een masker en ik betwijfel of zelfs mijn vrienden wel echt weten wie ik ben. Misschien zijn het vreemde problemen, maar voor mij zijn het toch problemen.
  Waarom zou ik je willen vermoorden? Zolang ik je niet haat, zal ik ook geen moordneigingen hebben
  Precies! Als je tegenover zo iemand zit (niks persoonlijks) krijg je echt het idee dat je tegen een of ander blauw marsmanetje praat..
  Denkbeeldige vrienden waren er vooral in de tijd dat mensen me begonnen te pesten. Tot ongeveer groep vier was ik redelijk populair en toen kwamen er ineens twee jongens bij ons in de klas die me alleen konden afkraken en in die tijd was ik best wel een klein heksje, maar toch wisten ze me bijna al mijn vrienden af te pakken en de vrienden die ik nog had waren mijn beste vriendin - die later alleen mij gebruikt bleek te hebben - en mijn ex. Die het nog redelijk lang vol heeft gehouden moet ik toegeven
  In die tijd ben ik denkbeeldige vrienden gaan maken en dat is altijd wel gebleven en zal ook altijd wel blijven. Klopt. Ouders zijn soms gewoon irritant overbezorgd.
  Dat klinkt bekend. Mensen lijken altijd anders op de eerste dag. Zo heb ik 2 jongens in mijn klas die eerst echt stil en braafjes leken. Nu ik ze echt goed ken, zijn het de grootste herrieschoppers die ik ooit heb gezien en luisteren ze alleen als ze dreigen na te moeten blijven
  En eigenlijk wordt het verhaal er soms zelfs beter op. Dan denk je aan het einde an het verhaal echt zo: "juist.. Ik wil niet eens weten hoe dat en dat was gegaan als ik me gehouden had aan..". Dat heb ik tenminste.
  Waarom zou je het niet willen? Ik bedoel, zo erg is het toch niet? In mijn verhalen kan ik wel eens precies beschrijven hoe iemand sterft en dan weet ik ook hoe mijn moeder gaat reageren. Maar als ze leest, dan denkt ze niet eens meer na over het feit dat ik het geschreven heb. Zelf ik vergeet soms dat ik iets geschreven heb als ik het terug lees
  Haha, nee, ik heb altijd het idee dat iemand het leest en leuk denkt te zijn door het zelfde verhaal te maken, maar dan ietsje anders. Dus nee, ik schrijf hem niet op internet. Een vriendin van me heeft wel 2 hoofdstukjes van me gekregen via de mail, maar de rest van het verhaal kennen mijn ouders niet eens. Alleen ik weet hoe het gaat en hoe ver ik al ben. Dat hou ik ook zo tot mijn vader de fouten eruit moet halen en ik hem naar de uitgever stuur.
  Ik had het over wel een iets andere situatie Ik heb om heel eerlijk te zijn nooit echt gewerkt
  Ik heb wel vanaf 2004 z-team gelopen en af en toe vrijwilligers werk gedaan, maar meer ook niet
  Maar mocht het ooit zo zijn dat ik in zo'n situatie terecht kom, ben ik bang dat het niet geweldig afloopt, nee
  Normaal zijn is zo... Normaal..
  Die reeks met die zoon is voornamelijk omdat ik in dit verhaal midden in een oorlog zit, die aan het einde van deze reeks niet voorbij is. En nu breng je me op een idee ><
  Ik wil alleen geen bekende schrijver na doen.. Dan voel ik me een na-aper
  En de persoon die mij heeft laten beginnen met schrijven zijn denk ik Brandon Mull en Michel Scott. Ik ben echt helemaal weg van hun boeken
  Maar ik geloof dat ik mijn schrijftalent van mijn grootvader heb. Hij heeft ooit een keer een boek geschreven over zijn ervaringen in de oorlog (waarin hij in het bijzondere gerechtshof zat en dus alle midagers ook moest veroordelen). Ik ben ook van plan dat verhaal opnieuw te herschrijven en het nog eens naar de uitgever sturen. Hij heeft het willen sturen en ze wilde het uitgeven, maar er waren toen al teveel boeken over de oorlog, dus moesten ze kiezen en hij had pech. Maar het was toch wel een wens van hem die ik graag na wil komen.
  Hier in huis kan je verstoppen wat je wilt, maar het wordt altijd wel gevonden..
  Dat heb ik gelukkig niet, dat zou me heel wat A4'tjes kosten op school Meestal knik ik en luister ik wel, maar kan ik schrijven en luisteren nog steeds afzonderlijk houden.
  Dat is waar, maar toch. Ik vind de mensen die geen positieve reacties kunnen geven gewoon irritant. Zeg dan gewoon helemaal niks of probeer iets positiefs te zeggen.
  Ukkie was meer dan alleen mijn beste vriendin. Ik beschouwde haar een beetje als een tweelingzus. En het verwerken ervan is nogal lastig. Ze is ingeslapen en ik had haar beloofd niet bij haar weg te gaan tot ze dood was. Maar mijn moeder kon het niet meer aanzien en vroeg of ik meeging naar buiten. En toen heb ik met mijn stomme kop ja gezegd en heb ik mijn belofte dus gebroken. Om toch nog een beetje aan haar wensen te volbrengen heb ik beloofd dat al haar wensen uit zouden komen en ik weet gewoon zeker dat ze niet zou willen dat ik verdrietig om haar zou zijn. De eerste weken had ik ook helemaal niet de behoefte om te huilen, maar de leegte blijft en ik kan gewoon niet huilen. Ik wil het, maar ik kan het niet. Er is gewoon iets wat me tegen houd. Als ik zou gaan schilderen zou ik misschien alles los kunnen laten, maar dan zou ik me erna gaan irriteren omdat mijn moeder dan weer moeilijk gaat doen. Mijn ouders denken allebei dat ik al over haar heen ben. Alleen mijn broer weet dat ik dat niet ben. Toen mijn cavia dood ging heeft het me 9 jaar gekost voordat ik weer dacht aan een nieuwe cavia of aan het vrolijk omgaan met knaagdieren. Het heeft me al 2 en een half jaar gekost voordat ik weer kon spelen met een hond..
  Zoveel geduld heb ik dan weer niet
  Ik zou panisch worden van al dat geteken

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Oh oke, dat is wel jammer. Is het zo erg met de auto?
  Haha, 10 jaar is wel een heel groot verschil.
  Het is ook best wel raar.. Hij ziet je, en denkt, daar wil ik een relatie mee. En maakt je dat direct duidelijk, zonder dat hij je ook maar kent
  Je valt blijkbaar goed in de smaak bij mannen

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Dat kan ik geloven ja.
  Ach, ooit zal hij wel thuis moeten komen.
  Toch is het echt raar. Je hoort mensen toch gewoon op tijd uit te betalen?
  Hmm, er vallen wel vaak oudere mannen op je zeg Je had hem zeggen dat hij nog wat had moeten groeien en dat hij dan misschien kans zou hebben 1.75 zou voor mij al groot zijn
  Hahaha, misschien moet je er maar aan wennen ;p Want jou kennende gaat dat waarschijnlijk nog wel vaker gebeuren, haha Als ze niet willen luisteren, mag je best wat harder te worden, en minder vriendelijk doen.

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Blijkbaar werken mobieltjes toch niet altijd zo goed..
  Wel eng dat de auto zo raar deed. Wanneer komt je oom dan thuis?
  En heel erg raar dat die man je vader niet wilt uitbetalen.
  Heeft die man nou wel je e-mailadres? En hoe oud was die man dan? Toch niet weer een rond de 30 he Leuk dat er iemand je aansprak met dat je knap bent, maar het lijkt me ook wel heel erg raar Alsof hij aan het oefenen is met openingszinnen en meiden versieren.. Maar vertel, was je inspecteur een beetje knap?
  Hoe is het verder daar trouwens?
  Xxx

  1 decennium geleden
• Synthopia

  hee,
  ik heb alleen nu je sms gekregen, maar wat is er gebeurd?
  xxx

  1 decennium geleden